Interview met THE KOOKS

"Kakvolk in de mutant musician zone."

GUIDO: Hoe klinkt jullie festivalset?

Hugh: Compact en punchy . We willen iedereen aan het dansen krijgen.

GUIDO: Zijn festivals lastig?

Hugh: Het kan wel héél vermoeiend zijn. Je moet een beetje op jezelf letten, het is eigenlijk hetzelfde als touren. We moeten goed opletten dat we het in ons kopje netjes op een rij houden, en niet al te mental gaan. Ik ga in elk geval nog net iets meer uit de bol als we festivals doen. Er is ook zoveel te doen. Je kan andere bands gaan checken, plezier maken met bands die je kent, van de muziek genieten...

GUIDO: Hebben jullie daar tijd voor?

Hugh: Zeker, we halen er alles uit wat we kunnen.

Dan: Leonard Cohen speelt op Ros , Rus...

Paul: Roskilde.

Hugh: Radiohead, die heb ik nog nooit gezien op een festival, ik ben wel benieuwd. Radiohead speelt ook als we hier in België spelen. Trouwens een heel goed festival. Die mannen doen dat goed.

GUIDO: Werchter? Doe maar, flatteer ons.

Hugh: Belgen zijn echt een publiek van muziekliefhebbers. Ze luisteren echt. De backstage loopt ook niet vol met rijkeluiskinderen die een ticket kregen van papa en mama, maar je vindt er andere bands en het is er nog echt leuk. Alles is bij jullie behoorlijk authentiek. In de UK worden die backstagepassen voor astronomische bedragen verpatst, en dan heb je natuurlijk meteen kakvolk in de backstage. Als we dan de mensen willen zien, gaan we het plein op en verlaten de mutant musician zone . (lachen allemaal)

Luke: Het is veel leuker als er alleen bands zijn backstage. Dat is precies ook waarom meer en meer bands van de bus naar het podium hollen en terug. In veel backstages is er gewoon niets tofs meer te doen.

Paul: Festivals zijn echt de hang-out voor bands onder elkaar. Daar komen we samen en babbelen we, maken we plezier. Wij kijken ook uit naar die momenten waar we echt met elkaar kunnen praten, zonder een telefoon. Onlangs waren we op een festival in Duitsland, op een boerderij. Dat was echt cool, nog geen 5000 man, heel gezellig.

Luke: We speelden voor een publiek van kleine kinderen, en die dolden echt met ons, prutsten aan onze instrumenten, plaagden ons. We probeerden ze te pakken te krijgen, en liepen ze achterna, maar na tien meter was ik al buiten adem. They kicked our asses! (lacht) Ik voelde me een oude man.

GUIDO: Zo'n jonge groep en al zo'n palmares. Zijn er nog dromen? Jullie openden al voor de Stones.

Luke: Dat was ongelooflijk. Dromen? Ja, de volgende keer doen zijn óns voorprogramma. (algemeen gelach) Just kidding.

Hugh: Je wordt wel vlug volwassen, da's waar. Je bent er ook ingezogen en hebt geen minuut de tijd om te denken wat je anders zou kunnen aan het doen zijn dan dat podium op te gaan. Maar we hebben zeker nog dromen. We willen gewoon heel lang samen spelen in deze band, plezier maken, mooie platen maken, badass muziek maken.

GUIDO: Wat is jullie droomfestival? Geen beperkingen!

Luke: Crosby, Stills, Nash & Young. The Band.

Dan: Bob Marley.

Paul: Het zullen vooral alle dooien zijn die we nooit hebben kunnen zien.

Luke: The Beatles in '63, en Dylan, ook in '63.

Dan: Jefferson Airplane, The Doors...

Luke: The Stones, vroege jaren zeventig.

Hugh: En dan een comedytent met Bill Hicks als hoofdact.

Luke: En dan nog wat performance. Yoko Ono.

GUIDO: What the fuck ?!

Paul: Da's gewoon zij in een zak hoor .

Hugh: En niemand die kijkt. (algemene hilariteit)

Luke: En dan nog een live sekstent...met Kate Moss en een geit. (een algemeen 'oh God!' weerklinkt)

Luke: Wat? Klinkt toch interessant? Daar zou je toch geld voor geven?

Hugh: Jazeker!

Paul: Yep.

GUIDO: Krijg je eigenlijk nog songs geschreven tijdens zo'n hectische zomer?

Luke: Ik schrijf op de bus. We zitten heel veel op de bus. Voor songs die recht uit je dagboek komen, is touren goed. Ik schrijf veel op in schriftjes, een dagboek. Je leeft meer in je hoofd, je zit in een bepaalde flash , waarin je makkelijker ideeën uit de lucht plukt. En hoeveel elke dag ook op elkaar lijkt, toch is elke dag weer helemaal anders. Je weet nooit wat er kan gebeuren. Vaak ben je zelfs te versleten om te slapen. Nu voelt het bijvoorbeeld of mijn brein zich verschuilt achter mijn echte hersenen. Ik ben doodop.

GUIDO: Toch nog snel een festival-survivaltip?

Dan: Toiletpapier.

Paul: Breng je eigen bier mee.

Hugh: En wikkel je toiletpapier rond je bier, dan breken de flesjes niet! En don't freak out. Doe het op je gemak, geniet van de muziek, combat the fear!

(LAD)