Op kot tussen veld en bloempot

Op kot in the middle of nowhere , vlak bij je huisbaas. Veel studenten zouden de 20-jarige Y. D. uit Oostkamp gek verklaren, omdat ze bewust koos voor een kot in Melle op een tiental kilometer van Gent. GUIDO nam de binnenbaantjes, waande zich even verdwaald, maar nestelde zich dan toch in de zetel bij Yati voor een verhelderend gesprek.

GUIDO: Hoe ben je hier in godsnaam terechtgekomen?

Yati: Toen ik me vorig jaar voor het eerste jaar tuinarchitectuur inschreef aan de Tuinbouwschool in Melle, een departement van Hogeschool Gent , vertelden ze me dat er in de buurt enkele leuke koten waren. Ik ben dan een kijkje gaan nemen en botste zo op nog andere studentenkamers, die net iets dichter bij Gent lagen. Op sommige kamers heb je wel een eigen lavabo, maar moet je onder andere de keuken en douches delen. Ik wou echt mijn eigen stek. Bovendien was ik redelijk laat en waren er dus al veel koten verhuurd. Toen ik deze ruimte zag, heb ik heel snel mijn interesse getoond. Natuurlijk zou ik graag in het centrum van Gent wonen, maar dan ben ik genoodzaakt om elke ochtend een kwartier naar school te fietsen, en dat vind ik nogal pijnlijk. Ik hou echt van lang slapen, zie je. Nu kan ik toch iets langer blijven liggen en hoef ik maar twee minuutjes op mijn fiets te kruipen. (lacht) Het is ook handig als je dicht bij schoolgenoten woont. We hebben trouwens allemaal dezelfde huisbaas. Als ik hulp nodig heb, spring ik er vlug even binnen en omgekeerd gebeurt dat ook wel eens. Sommige studenten zitten al een jaar verder en zij zagen er gelukkig niet tegenop om de eerstejaars zoals mij een beetje wegwijs te maken. Het zijn allemaal leuke mensen (kijkt even bedenkelijk) , ach ja, de meesten toch. (glimlacht)

Niet bepaald proper

GUIDO: Je hebt je dus totaal niet eenzaam gevoeld?

Yati: Ik heb wel al van andere mensen gehoord dat ze zich eenzaam voelden, vooral tijdens de eerste week dan, maar ik had daar totaal geen last van. Ik mis eigenlijk niets van thuis. Integendeel, ik keek er echt naar uit om op mijn eigen benen te gaan staan. Het duurde ook niet lang voor ik contact legde met de andere studenten in het gebouw. Ik heb wel mijn eigen keuken en badkamer, maar zij vroegen al vlug of ik er niet bij kwam zitten als ze gekookt hadden in hun gemeenschappelijk keukentje. Dat apprecieerde ik wel. En dit academiejaar zal ik me vast en zeker nooit alleen voelen, want nu zitten we hier met twee. Een klasgenote van me , Livine, had vorig jaar een kamer in hetzelfde gebouw aan de andere kant. De kant waar alle jongens zitten en je de keuken en douches moet delen. Zij deden de afwas zelden en lieten ook de douches niet bepaald proper achter, dus spendeerde ze vorig jaar al veel tijd op mijn kot. Enkele maanden geleden hebben we dan afgesproken om deze ruimte te delen.

GUIDO: Open en bloot: hoeveel betaal je?

Yati: Maandelijks betaal ik 350 euro voor deze studio. In het centrum van Gent zou je een pak meer betalen voor dezelfde ruimte, maar het is nog altijd veel geld om als enige huurder neer te leggen. Nu Livine hier ook woont, delen we niet alleen de ruimte, maar ook de prijs, en dat is natuurlijk altijd welkom.

GUIDO: Zaten de meubels in die prijs inbegrepen?

Yati: De meubels die hier staan, zijn allemaal van mij. Er stonden wel een oude zetel en een klein tafeltje, maar die heb ik buitengezwierd. Ik gebruik liever mijn eigen spullen. Anders heb je misschien een veel te grote eettafel, een veel te klein bureau en amper plaats voor een zeteltje.

“Ons terras is echt goud waard.”

 

GUIDO: Hebben jullie wel plek genoeg om hier met twee te wonen?

Yati: Eerst zouden we verhuizen naar het kot hierboven, omdat dat anders is ingericht, en aangezien we nu met twee personen zullen leven, zou dat wel praktischer geweest zijn. Maar dan moest ik al mijn meubels naar boven sleuren en dat zag ik niet echt zitten. Bovendien is het terras dat aan de keuken plakt op het gelijkvloers echt goud waard. We zitten zodanig veel buiten dat ik het echt niet meer zou kunnen missen. Ik nodig er vaak vrienden en medestudenten uit om te komen eten. Enfin, als 't weer een beetje meezit tenminste. (fronst) Maar vorig jaar hebben we toch al enkele keren kunnen barbecuen dankzij de barbecue die we van onze huisbaas gratis mogen gebruiken. Echt supergezellig! Dat terras is eigenlijk niet alleen van mij, maar als de andere studenten erop willen, moeten ze ofwel helemaal rondstappen, ofwel door mijn kamer lopen, en dat doen ze liever niet.

GUIDO: Samen naar school, samen uitgaan en samen wonen… Zeg eens eerlijk, zijn jullie elkaar nog niet beu?

Yati: Helemaal niet. Het klikt echt goed. We slapen zelfs in dezelfde kamer! Misschien zouden andere mensen het daar moeilijk mee hebben, maar wij hebben daar absoluut geen problemen mee. We zijn ook alle twee single, en mocht toch een van ons beiden ergens een lief opscharrelen, dan moet de andere af en toe maar eens een avond opkrassen. (lacht)

“Ik woon niet in de uitgaansbuurt van Gent, maar dat wil niet zeggen dat ik niet kan uitgaan.”

GUIDO: Studenten die in 't stad op kot zitten, gaan vaak uit. Doe jij dat ook?

Yati: Ik zit misschien niet in de uitgaansbuurt van Gent, maar dat wil niet zeggen dat ik niet kan uitgaan. Ik hoef daarvoor maar een kwartiertje te fietsen. Bovendien zitten hier studenten die al een rijbewijs op zak hebben, en als ik wil, mag ik altijd een plaatsje reserveren in hun auto. Livine rijdt trouwens ook. Vervoer regelen is dus geen probleem. Maar elke avond uitgaan zit er dan weer niet in. We krijgen nogal vaak taken die we tegen de volgende les af moeten hebben, schetsen maken bijvoorbeeld, dus zijn onze dagen meestal goed gevuld. Één keer per week uitgaan is ook niet mis, hé.

GUIDO: En is er in de buurt iets te doen 's avonds, of is Gent de enige oplossing?      

Yati: Er is wel een jeugdhuis in Melle, maar het leek alsof er enkel volk zat van een lokale studentenclub, dus hebben we het bij één bezoekje gehouden. Ik spring dan liever eens binnen in Canard Bizar in de Gentse Overpoortstraat. Dat is het stamcafé van Hortecta, de studentenclub waar ik bij ben aangesloten.

GUIDO: De huisbaas woont hier net om de hoek. Voel je je nooit gecontroleerd?

Yati: De huisbaas trekt zich van niets iets aan, dus ik kan gerust uitgaan en een glaasje drinken zonder dat ik de volgende dag al mijn stoten moet gaan uitleggen. Als we in het huis zelf te veel lawaai maken, krijgen we 't wel te horen, is het niet van de huisbaas, dan wel rechtstreeks van de andere huurders. Net boven mijn slaapkamer ligt bijvoorbeeld de zithoek van mijn bovenbuur, en daar mocht zijn stereo-installatie natuurlijk niet ontbreken. Spijtig genoeg is mijn plafond echt flinterdun en hoorde ik niet alleen de bas van zijn muziek, maar zelfs elke voetstap. Ondertussen zijn de muren wel beter geïsoleerd, dus hopen we daar dit academiejaar geen last meer van te hebben.

 

(SVR)