MGMT : "Natúúrlijk luisteren wij naar Pink Floyd"

MGMT, de vier magische letters van afgelopen zomer. Ze speelden Werchter plat, daarna speelden ze Pukkelpop nog platter en deze maand komen ze langs in een strak uitverkochte Vooruit. Andrew Vanwyngarden maakt aan de telefoon een tussenstand van de waanzin, net voor hij het podium opgaat met Beck in Montreal, Canada.

Andrew: We hebben het eventjes rustig aan gedaan, eind augustus tot eind september. Ik heb een week in Londen gezeten en daarna New York. Ik heb er geen appartement meer, dus zwaar chillen was het ook niet, want je zit toch weer op die hotelkamer, niet echt een gezellige thuis. Ik heb vrienden opgezocht, dat heeft me wel goed gedaan.

GUIDO: Alles op een rijtje zetten na een waanzinnige zomer?

Andrew: (lacht) Het blijft toch vooral één gigantisch grote wazige vlek. Ik denk dat we samen een hele tijd op ons gemak moeten zijn om het allemaal te laten doordringen. Dan kunnen we al onze flarden samenleggen en er een puzzel van maken die zin heeft voor iedereen. Al die gekke festivals en de zotte voorvallen, niet normaal. Vanaf januari, als deze tour af is en we aan onze nieuwe plaat gaan werken, krijgen we wel wat overzicht.

 

Freaken op eigen songs

 

GUIDO: Zwerft de tweede plaat al rond in jullie hoofden?

Andrew: In flarden en stukjes, maar het komt goed. We willen het op dezelfde aangename manier doen als bij Oracular spectacular . Wij op ons gemak, en iedereen die ons met rust laat. Deze keer zijn de anderen van de band er natuurlijk ook bij, de band is ietsje groter. Ik trek me van verwachtingen en druk niks aan. Wij lezen nauwelijks de boekjes, hebben de recensies niet gevolgd, en dat gaan we voor de tweede plaat ook niet doen. Geen stress. We nemen het allemaal niet zo serieus, zolang het maar plezant blijft. Wij willen eerlijk zijn en muziek maken met wat er op elk moment in ons hoofd wervelt.

GUIDO: Straks opnieuw in België, ken je het al een beetje?

Andrew: Deze zomer was er Werchter en Pukkelpop. Pukkelpop herinner ik me goed, we zijn toen concerten gaan checken met de jongens van Late Of The Pier, coole gasten. Ze maken muziek die best gedurfd anders is, en heerlijk weird. Daar hou ik van. En op Werchter zijn we naar Neil Young gaan kijken, dat was fantastisch. Niet de eerste keer dat ik Neil Young zag, maar zeker de beste keer, die man is ongelooflijk. Radiohead ook, heel sterk.

GUIDO: Sommigen vinden jullie maar twee rare snuiters met rare muziek.

Andrew: Dat hadden we zelf ook. Toen we de plaat aan het maken waren, freakten we op onze songs. Ondertussen zijn we daar al over, het is gewoon pop.

GUIDO: Dus zeker niet alleen het psychedelica laatje?

Andrew: Het zit vol deeltjes, en eigenlijk is het pure pop die recht uit het hart komt. Maar ja, natuurlijk luisteren we veel naar Pink Floyd...

 

Andrew From the Vineyard

 

GUIDO: Wist je dat je familienaam evengoed Belgisch zou kunnen zijn?

Andrew: Nederlands, dacht ik?

GUIDO: Nederlands en Vlaams is nogal hetzelfde. In het Engels heet jij eigenlijk 'From the Vineyard'.

Andrew: (lacht) Ah, dat klinkt eigenlijk echt cool, misschien moet ik mijn naam toch maar veranderen. 'Andrew From the Vineyard', super!

GUIDO: Dromen muzikanten van muziek?

Andrew: Heel vaak. Goed en slecht. Ik heb vaak angstdromen over het podium, waar dan meteen alles compleet misloopt. Geen klank, geen volk, verschrikkelijk. Maar evengoed droom ik melodietjes. Kunst is die bij te houden wanneer ik wakker word. Meestal probeer ik ze meteen uit, dan blijven ze. ‘Electric feel' is een song die uit zo'n droom komt.

GUIDO: Beste en slechtste show van afgelopen zomer?

Andrew: Beste is Glastonbury. Britten hebben toch nog steeds een andere muziekvibe, en dat festival is gewoon legendarisch. Slechtste moet een van de shows op een of ander vreemd festival in het zuiden van Californië geweest zijn. (lacht)

GUIDO: Hoe is het nog in Brooklyn?

Andrew: Ik heb er al even geen appartement meer, dus ik zou het niet weten, maar ik wil weer een eigen plekje. Momenteel leef ik op de hele wereld, en dat is minder cool dan het klinkt. Ik ga misschien in Londen wonen. Lijkt me leuk.

GUIDO: Fijn! Dan kunnen jullie meteen wat vaker langskomen.

 

(LAD)

 

                                  

Kus van de snokkende paling

MGMT: Oracular Spectacular

 

Nu iedereen een hele zomer lang naar MGMT is gaan kijken en luisteren, durven wij zeggen dat we met een klassiekertje zitten. Een klassieker die tientallen jaren trotseert, daar zijn we nog niet aan uit, maar Oracular Spectacular is op zijn minst een van de toppers van 2007 én 2008. Met een frisse, zelfs niet arrogante nonchalance en een verse kijk op pure pop komen Andrew en Ben veel verder dan ze zelf waarschijnlijk gedacht hadden. Met een diep ingebakken ironie, bloedeigen aan cyber-retroteens , en nul scrupules als het op genres versmelten aankomt, speelden ze een debuut vol hits aan elkaar dat maar weinig mensen echt op stang jaagt. Puistende tieners, sikkenbaardende alterno's, hupse weidehindetjes, jazelfs doorwinterde hardcoregitaristen slikken ‘Electric feel' of ‘Time to pretend' zonder vragen te stellen, en met gulzige ogen naar meer. Verover nog ergens een kaart en je kan je een oracular orgasm walsen in de Gentse Vooruit op vrijdag 14 november.

 

(LAD)