Thuis en in de clubs: THE SUBS

Indruk maken in de hippe clubs van Spanje, de legendarische Fabric in Londen op zijn kop zetten en ondertussen elke jonge Belg verleiden met verschroeiende live-sets. Meet The Subs . Tijdens een wedstrijd mandarijntjes eten voor liefhebbers hadden we het met Wiebe, Jeroen en Stefan over debuutplaat Subculture .

"De beste dancefloortracks zijn degene die je ook graag thuis beluistert."

 

Wiebe : Mijn ma heeft ze al gekocht, ze stuurde me een berichtje. (lacht)

GUIDO: Is ze al komen luisteren?

Wiebe: Nog nooit! (hilariteit)

Jeroen: Ik test mijn pa zo. Als hij het ze niet goed vindt, ben ik bijna zeker dat het juist zit.

Stefan: Mijn moeder vindt het ook te zwaar. Foxylane hoort ze graag omdat het meer liedjes zijn. Ze moet toch maar een paar keer luisteren als ze aan het kuisen is. Dan zal dat kuisen wel goed gaan.

Wiebe: En dat ze er nen bol moet bij pakken. (lachen allemaal)

 

Van zwartzakkerij tot dance

 

GUIDO: Waar is The Subs gestart?

Jeroen: Muziekje maken voor de vloer, clubmuziek. Mensen moeten dansen. Dan maak je tracks en zie je dat de mensen uit de bol gaan. ‘Joehoew!' Het uitgangspunt is dat we dingen maken die we muzikaal ok vinden én die werken op de dansvloer.

Wiebe: Ik ben ook dj, het zou stom zijn om iets te maken dat ik later niet kan draaien. Dat was het uitgangspunt. Met een album kan je al meer een verhaal vertellen.

Jeroen: Een album zeker, daar staan ook tracks op die je niet kan draaien, maar leuk zijn om naar te luisteren. Het blijft een strijd tussen muzikaliteit en puur voor de vloer. De beste dancefloortracks zijn degene die je ook graag thuis beluistert.

GUIDO: Uit welke subculturen komen jullie zelf?

Wiebe: Mijn broer is zes jaar ouder en was toen een echte metalfreak. Zo heb ik ook daar even in gehangen, maar daarna ben ik in de Cherry Moon beginnen uit te gaan.

Jeroen: Bij mij was het echt wel new beat. Met de schoenen en alles, en het haar. Mijn grotere zus was daar volledig into . Ik trippelde zo wat mee als kleine gast.

Stefan: Ik kom recht uit de zwartzakkerij . Eerst new wave en dan rock.

Wiebe: Bij mij was het juist omgekeerd.

GUIDO: Hier ook.

Jeroen: Hoe lang geleden?

GUIDO: Vroege Prodigy, vroege Aphex Twin.

Stefan : Ah yeah! Ik ook, die eerste Selected Ambient Works .

Jeroen: Met 'Windowlicker' en zo, 'Come to Daddy'?

Stefan: Nee! De stuik -cd ten tijde van Future Sound of London.

Wiebe: En zijn Classics . 'Didgeridoo' en zo.

Jeroen: Jij hebt de meeste danceroots, Wiebe. Je bent ook een dj.

Wiebe: Ik heb wel zo efkes , toen ik met mijn broer…

Jeroen: Maar dance was toen toch niet cool, voor metaldudes? In die tijd was dat toch nog hard gescheiden?

Wiebe: Wreed! Ik herinner me nog het moment dat ik op Pukkelpop was en ik naar de skatestage ging, waar ik naar Bad Religion ging kijken. Er was daar in een tent zo iets donkers bezig, en iedereen in die dancehall was zwaar aan het gaan, met lichtjes. Ik had geen idee van wat ik zag of hoorde. Ik ben daar binnengewandeld en ik had zoiets van ‘Oh yeah!' (iedereen lacht) Met mijn combats en mijn longsleeve van Bad Religion. Dat was de max . Achteraf bleek dat Eat Static te zijn, was wel heavy eigenlijk. Plots was dat gedaan, lichten aan en gans die meute hop, de andere kant op naar Basement Jaxx, en iedereen weer wild.

Jeroen: Jij weer mee!

Wiebe: Ik weer mee. Gans die dag ben ik de hele tijd over en weer gegaan tussen boiler en dancehall. Voor mij was dat een openbaring. Die dag is toen geëindigd met Dave Angel.

GUIDO: Dance neemt tegenwoordig alles mee?

Wiebe: Het publiek digt het ook volledig hé! Je bent niet meer gebonden aan één genre.

Jeroen: Ik ben zelf eerst klassieke muziek en jazz beginnen te schrijven. In mijn eerste band wou ik echt niets elektronisch doen. Ik haatte alles wat elektrisch of elektronisch was! Kun je je dat voorstellen?

Stefan: Je kon meedoen met 'Jongeren Tegen Techno'!

Jeroen: Ik was dertien jaar en ik had een groepje met contrabas, klarinet, zo'n beetje Anarchistische Abendunterhaltung. Allemaal improvisatie. Maar die optredens waren beestig . Daarna heb ik een hele tijd stilgelegen, en toen ik daarna opnieuw begon, was alles elektronisch.

GUIDO: Heb jij conservatorium gevolgd dan?

Jeroen: Heel even maar. Ik vond het zodanig stroef, mottig en schools dat ik gestopt ben. Ik leerde er te veel foute dingen. Er zijn leraars die wel ok zijn, maar er waren te veel regels. Dat is in dance ook zo mooi, er zijn geen regels. Ik heb alles zelf moeten leren. Er zijn regels, maar elke regel mag graag gebroken worden. Eens je ze breekt, dan heb je iets leuks. En als je die regels niet kent, weet je ook niet hoe je ze moet breken. Soms breek je ze per toeval en weet je het niet, maar dat is ook vervelend, want dan probeer je het de volgende keer opnieuw en weet je eigenlijk niet meer wat je fout hebt gedaan om tot dat leuke resultaat te komen. Ik deel ook graag die kennis, die soms vrij technisch is. Leer maar eens met twintig verschillende synths werken!

 

Kijken in decolletés

 

GUIDO: Wie heeft er de vormgeving gedaan? Want die is echt af.

Wiebe: Glossy.tv.

Jeroen: Er zijn negen tracks, en elk heeft zijn vorm. Die vormen staan telkens voor het gevoel dat in de track zit. En bij 'Music is the New Religion' nemen we een driehoek, ook omdat dat zo'n religieus teken is. 'Albatross' ook, dat is de drop , het rustigere nummer in de plaat. Dat krijgt een cirkel, en die staat dan nog eens mooi centraal ook. Klopt gewoon, vind je niet? (Stefan en Wiebe lachen)

Jeroen: Ik ben heel blij dat die cirkel in het midden staat. We wisten niet of het zo uitkwam, maar ergens is het logisch dat de drop ook midden het album ligt.

GUIDO: Gelukkig dat er geen tien tracks waren dan.

Wiebe: We wilden er maar negen, want dat is drie maal drie... Daar ga ik weer! (lacht) Ik zit al de hele tijd op een driehoektrip.

GUIDO: En 'Breathe', de cover. Er toch in?

Jeroen: Dat is onze hommage aan The Prodigy natuurlijk. Zij hebben ook die punk in hun muziek. Bij de nieuwe shows gaat Stefan nu ook live gitaar meespelen. Dat punkgevoel moet er in.

GUIDO: Trance vond ik eerlijk gezegd echte ronny- en pillenmuziek.

Stefan: Nog altijd, toch? (lacht)

Jeroen: Wij proberen trance en punk te verenigen.

Wiebe: Je hebt trance en je hebt trance hé! Wij testen alles op de dansvloer. Ik weet goed tot waar ik een climax kan laten gaan voor het té is. Je ziet dat ook aan het publiek.

Jeroen: Hij is meer de man van de dansvloer, en ik meer van het muzikale. Dat is onze voortdurende strijd.

Wiebe: Ik kan er bijvoorbeeld niet tegen dat je een climax maakt en dat die dan begint op de drie in plaats van op de vier.

Jeroen: En ik vind juist dat vree wijs! (lacht) Er mag altijd een hoek af zijn.

GUIDO: Hoe gaat het met jullie oren?

Wiebe: Dat valt goed mee. Een beetje verlies in de hoge tonen.

Jeroen: Da's normaal, de schade zit altijd in de midfrequenties.

Stefan: Bij mijn gehoortesten zitten hier en daar wel gaten.   

Wiebe: Ik loop voor en na shows altijd met oordoppen aan. Als ik dj, is er ook de koptelefoon, waarin het toch een stuk stiller is dan in de zaal.

Stefan : Ik denk dat je het meest vangt na de shows, als er nog een feestje is met meisjes die in je oor staan te schreeuwen. Ik zeg dan ‘Wat?' , zodat ik eens goed in de decolletés kan kijken. (lacht)

Jeroen: Mensen die staan te roepen in je oor, daar heb je de schade!

Wiebe: Je ziet tegenwoordig veel jonge mensen met oordoppen op shows, op feesten.

GUIDO: Doen jullie het voor de respons op de shows?

Wiebe: Voor het geld hé… zei hij ironisch. (hilariteit)

Stefan: Wiebe zoekt eigenlijk al heel lang een platform om T-shirts te verkopen. (nog meer hilariteit)

Wiebe: Wacht maar tot ik met dat geld mijn zwembad zet!

Jeroen: Het is een supertof beroep waar ik telkens weer massa's energie voor kan vinden.

 

(LAD)