The Blackbox Revelation: De studenten achter de rockers
Het gaat goed met The Black Box Revelation. Erg goed zelfs. Het begon in 2006 met een tweede plaats in Humo's Rock Rally, gevolgd door optredens op onder andere het Dour Festival, Pukkelpop en Werchter. Ze hebben er een kleine tour in Amerika op zitten en ontelbare shows in Europa. Jan Paternoster (20, kunstwetenschappen en archeologie) en Dries Van Dijck (18, fotografie) worden als goden geprezen op het podium, maar zijn ze even heilig achter de schoolbanken?
"Universiteit met de band combineren? Onmogelijk!"
GUIDO: Denken jullie er soms aan om je studies op te geven?
Jan: Ik heb het al opgegeven! Ik heb me wel ingeschreven en heb één examen afgelegd, maar met een vier op twintig was dat geen echte meevaller. Volgend jaar stop ik dus definitief met studeren.
Dries: Ik doe nu leercontract fotografie. Eind juni krijg ik mijn diploma en dan stop ik ook met studeren.
Jan: Als we binnen vijf jaar failliet zijn, dan zijn we nog maar 25, dus dan kunnen we altijd nog studeren. Nu we de kans hebben om op te treden, moeten we die pakken.
GUIDO: Hebben jullie ooit privileges gekregen op school?
Dries: Eigenlijk wel. Als ik de donderdagavond moest optreden, begrepen de leerkrachten dat ik de vrijdag niet naar school kwam.
Jan: In het middelbaar had ik wel een leerkracht die zaagde als ik een slechte test maakte. "Je moet meer studeren en minder spelen." Maar ik heb ze toch goed liggen gehad, want ik was met onderscheiding geslaagd. Dat was het bewijs dat school perfect te combineren was met muziek. Universiteit met de band combineren, dat is onmogelijk. Zelfs al zou ik per se naar de lessen willen, het zou gewoon niet lukken, omdat we te vaak moeten optreden.
GUIDO: Jullie verdienen toch wel een pak meer dan een doorsnee student. Wat doen jullie met al dat geld?
Dries: Ik koop helikopters met mijn geld. ’t Is te zeggen, helikopters op afstandsbediening. De rest spaar ik.
Jan: Ik trakteer mijn vrienden veel, omdat ik niet goed kan omgaan met geld. En ik geef ook veel geld uit aan debiele dingen. Maar mijn vriendin overladen met cadeautjes? Nee, dat doe ik niet.
GUIDO: Zijn er ook nadelen aan jullie succes?
Dries: Ik heb er een bierbuikje van gekregen!
Jan: Het werk dat wij verrichten, wordt dikwijls onderschat. Ons leven is niet altijd rozengeur en maneschijn, zoals de meesten denken.
Dries: Op het podium staan is super, maar als ik tien dagen aan één stuk moet optreden heb ik ook soms eens geen goesting. Toch geven we altijd het beste van onszelf voor het publiek.
GUIDO: Worden jullie dikwijls door fans aangeklampt?
Jan: Dat gebeurt wel eens, ja. Een tijdje geleden stond ik in de Aldi pasta te kopen, en opeens komt een gast mij een handtekening vragen. Langs de ene kant dacht ik toen van: allez, toch niet in de Aldi? Maar langs de andere kant vind ik dat wel charmant.
GUIDO: Zijn jullie elkaar nog niet beu?
Jan: Ja, ik erger mij wel eens aan Dries. Bijvoorbeeld als we liggen te slapen en Dries zijn gsm rinkelt. Dan ligt die gsm daar af te gaan, maar Dries beweegt gewoon niet. Hij weigert ook de deur open te doen als ik onder de douche sta en er klopt iemand aan.
Dries: Jan, die kan echt mijn brein doorzagen met zijn scherpe stem. Het doet dus echt deugd als hij een paar dagen hees is op tour. (lacht) Maar veel ergernissen zijn er niet. We zijn goede vrienden en we lachen alles weg.
GUIDO: En wat mag de toekomst nog brengen?
Jan: Hard werken aan de tweede plaat! En we zouden heel graag naar Japan gaan, omdat onze plaat daar sinds kort ook uit is. Maar als je wil weten of ik de rest van mijn leven in een tourbusje wil doorbrengen? Nee!
Dries: Ik denk daar niet veel over na. Ik geniet van de dingen die we nu meemaken en zie wel wat de toekomst brengt.
(JC)