Coscenarist GUY MORTIER over 'Suske en Wiske & De Texas Rakkers'
Vanaf morgen draait Suske en Wiske & De Texas Rakkers in de zalen, een naar Vlaamse normen peperdure computeranimatiefilm naar de onsterfelijke strips van Willy Vandersteen. Een kinderfilm, jazeker, maar toen we vernamen dat Humo-icoon Guy Mortier had meegeschreven aan het scenario, werden we toch wel nieuwsgierig.
We ontmoeten Guy Mortier in de bioscoop, luttele minuten nadat hij zelf voor het eerst de afgewerkte film heeft gezien.
GUIDO: Ben je tevreden met het resultaat?
Mortier: Ik weet nog niet wat ik ervan moet denken. Ik heb te veel als scenarist gekeken in plaats van als toeschouwer. Tijdens het schrijfproces heeft de tekst geleidelijk aan plaats moeten ruimen voor actie, en dat zie je ook wel in de afgewerkte film. Die actiescènes hebben ze geweldig goed gedaan, vind ik. Het zit heel goed in mekaar.
GUIDO: Over het schrijfproces gesproken: in het persdossier is sprake van drieëndertig versies van het scenario. Was het zo'n moeilijke bevalling?
Mortier: Mijn werk is pas begonnen toen er al een basisscenario was, van Dirk Nielandt, op basis van het stripalbum. Het eerste wat ik gedaan heb, is de spreektaal natuurlijker maken. Tempo, extra dialogen, geen lange zinnen, humor, al eens een nieuwe situatie... Ze hadden mij bovendien gevraagd om de film ook voor volwassen aangenaam te maken, wat ik heb geprobeerd door er wat absurde humor in te steken. Ik had heel veel absurde grappen bedacht, maar ze zijn bijna allemaal gesneuveld in de definitieve versie. Tja, ik dacht dat kinderen er niets op tegen zouden hebben, en dat volwassenen er eens mee zouden kunnen lachen... Zo had ik op een bepaald moment bedacht dat tijdens het revolverduel een haar op Lambik zijn hoofd tegen hem zou beginnen te praten. (lacht) Ook de dieren wou ik doen spreken, maar toen hebben ze me duidelijk gemaakt dat elk nieuw sprekend personage weer zoveel geld kost, en het was al zo duur, dus ik moest dat wel schrappen. Kortom, ik ben in alle mogelijke richtingen bezig geweest. Daar kwam dan feedback op, zodat ik na een tijdje begon in te zien wat ik niet moest doen. Als scenarist moet je vooral zeer nederig zijn.
GUIDO: Indertijd had Erik Van Looy jou ook al ingehuurd om de dialogen van De Zaak Alzheimer op te poetsen. Je rol was deze keer groter dan dat?
Mortier: Oei ja, dat is niet te vergelijken. Ik heb onlangs nog eens De Zaak Alzheimer gezien op televisie, voor het eerst sinds de première, en ik vond het echt een goeie film. Fantastisch qua beeldregie en zo. Maar dat had ik indertijd allemaal niet gezien! Tijdens de première zit je je af te vragen of het ritme goed zit, of de dialogen juist uitgesproken worden, waar deze of gene scène naartoe is... Dat had ik ook toen ik daarnet voor het eerst de volledige Suske en Wiske-film zag.
GUIDO: Zowel Lambik als het hondje Tobias bladeren in de film nogal opzichtig in de Humo. Was dat je loon, of je bonus?
Mortier: (lacht) Ik geef toe, die tweede keer komt de Humo-cover nogal lang in beeld.
GUIDO: Ik werp het maar op omdat ik me dan afvraag: kan de filmrecensent van Humo het zich nu nog permitteren om te schrijven dat de film slecht is, gesteld dat dat oprecht zijn mening zou zijn?
Mortier: Natuurlijk! Anders zou hij zijn werk niet doen. Ik ben het al zo vaak oneens met hem over andere films, dus als hij nu de waarheid niet zou schrijven... Nee, zo zijn we niet.