L'Armée du Crime
Wie na Tarantino's virtuoze en uitzinnige wraakfantasie Inglourious Basterds benieuwd was geworden hoe het écht zat met het Joods verzet once upon a time in Nazi-occupied France, kan terecht bij L'Armée du Crime van de Franse cineast Robert Guédiguian.
Hij vertelt op conventionele maar meeslepende wijze de opkomst en ondergang van de Parijse partizanengroep FTP-MOI rond de Joods-Armeense communist Missak Manouchian, die verschillende aanslagen pleegde op Duitse doelwitten in Parijs en er zelfs in slaagde SS-generaal Julius Ritter te vermoorden. Eind 1943 werden ze opgepakt en begin 1944 gefusilleerd. Hun portretten werden op affiches gedrukt en in heel Frankrijk als trofeeën opgehangen onder de noemer 'L'Armee du Crime', een propagandatruc van de Duitsers die averechts uitdraaide, want Manouchian en de zijnen werden op die manier gebombardeerd tot legendarische verzetshelden. Regisseur Guédiguian, zelf half Armeens, geboren uit een Duitse moeder en opgegroeid in het multiculturele Marseille, legt in kroniekstijl de nadruk op het internationale karakter van de groep jonge verzetsstrijders: Joodse Armeniërs, maar ook Hongaren, Polen, Roemenen, Italianen en Spanjaarden die als arbeiders naar Frankrijk waren gekomen en het land van 'vrijheid, gelijkheid en broederschap' zagen verstikken in de wurggreep van de nazibezetting. De film is te lang en niet vrij van een portie typisch Franse hoogdravendheid, maar biedt wel een interessante brok oorlogsgeschiedenis. Let ook op de krakende berichten van Radio-Paris. Die zijn authentiek, werden indertijd ingesproken door de notoire collaborateur Philippe Henriot en zijn een misselijk makend voorbeeld van het racistisch-nationalistisch discours dat toen normaal werd bevonden.