Mist op de brug in Bihac

Germains inktzwarte stijl past geweldig goed bij de deprimerende sfeer van het bronmateriaal. Vooral het eerste verhaal Mist op de brug in Bihac, dat ook de titel van het album werd, is zeer geslaagd. Het gaat over een scherpschutter in de Joegoslavische burgeroorlog die een brug in zijn vizier houdt, wanneer plots een verkillende mist opduikt die zijn slachtoffers omhult. Laat een artiest mist tekenen, en je weet wat hij waard is als tekenaar. Germain kan het. Zijn stijl bengelt ergens tussen Hugo Pratt en Frank Miller in, iets wat je moet durven. De leesbaarheid van de vaak tekstloze pagina's kan hier en daar nog wat beter, maar bij zo'n jonge tekenaar zijn we bereid dat door de vingers te zien. Wat dan weer niet door de beugel kan, is dat er alwéér foeilelijke tikfouten in de titelpagina's zijn geslopen, iets wat bij Casterman de laatste jaren helaas meer regel dan uitzondering is geworden.

 

(HDP)