Tom Van Dyck over 'Van Vlees en Bloed', nu salamigewijs op dvd
Na een triomftocht over de toonbank van 's lands slagerijen is de dvd-box van Van Vlees en Bloed nu ook in de reguliere handel te verkrijgen. De gesmaakte reeks over de slagersfamilie Vangenechten lijkt ook op dvd een monstersucces te worden, alle bospoepers nog aan toe. Redenen genoeg om acteur, scenarist en regisseur Tom Van Dyck eens flink in het billeke te knijpen.
GUIDO: Een rol spelen die je zelf hebt geschreven, viel dat mee?
Van Dyck: Ik vond dat juist het moeilijkste van het hele werkproces. Ik weet nog dat Michiel Devlieger bij de nalezing tegen me zei dat ik iets vergeten was in het script, namelijk mezelf. In de eerste versie deed of zei mijn personage Luc zo goed als niets. Het was veel makkelijker om voor de andere acteurs te schrijven. Ik had foto's van hen rondom mij gehangen terwijl ik schreef. Maar voor mezelf vond ik dat moeilijker. Op een bepaald moment heb ik zelfs tegen Michiel gezegd dat ik de rol van Luc liever niet zelf zou spelen, maar hij heeft me verplicht. Dat is ook een van de redenen waarom ik Luc zo'n buik heb gegeven. Dan kon ik letterlijk transformeren van regisseur naar acteur. Soms moest ik wel drie keer per dag van outfit switchen.
GUIDO: Regisseerde je jezelf?
Van Dyck: Daarvoor had ik mijn geweldige collega's Michel Vanhove en Michiel Devlieger, die dan wat meer op de voorgrond traden. Maar soms speelde ik effectief met een monitor naast me om te kijken hoe het resultaat eruitzag. Het is dan zelfs gebeurd dat een scène stilviel doordat ik vergeten was dat ik zelf iets moest zeggen, omdat ik onder tafel te veel naar die monitor zat te loeren.
GUIDO: De dvd's zijn klaar, dus nu kun je elke dag naar jezelf loeren.
Van Dyck: Mja, dat doe ik liever niet. Pas op, ik kan wel naar mezelf kijken, al is het maar om te zien wat ik goed of fout heb gedaan. Dat is leerzaam. Maar het is niet zo dat mijn eigen 'oeuvre' boven mijn tv staat en dat ik daar dan dagelijks iets uitpik. Ik heb om deze dvd's samen te stellen trouwens weer erg veel naar Van Vlees en Bloed moeten kijken, dus het volstaat voorlopig wel.
GUIDO: De personages die jij speelt zijn dikwijls nogal imiteerbaar. Heb je daar op straat geen last van?
Van Dyck: Ja, dat gebeurt. Gisteren nog. Ik word nog vaak als Alain uit Het Eiland achternageroepen, of ze komen me zeggen dat ik wel ne graven was in Matroesjka's... En ons Lucske uit Van Vlees en Bloed herkennen ze natuurlijk ook. Tja, dat hoort bij de job zeker? Gelukkig ben ik fier op al die rollen.
GUIDO: Heb je sinds Van Vlees en Bloed nog vrienden-vegetariërs over?
Van Dyck: De monteur van Van Vlees en Bloed is een vegetariër. Hij staat trouwens ook op de dvd-extra's. Die arme man heeft acht maanden lang met zijn neus op al dat vlees gezeten.
GUIDO: Da's als een non verplichten om porno te kijken...
Van Dyck: (schatert) Ja, dat is het eigenlijk wel. Maar onze monteur is niet van gedacht veranderd, terwijl zo'n non... (lacht)
GUIDO: Wat is jouw favoriete stuk charcuterie?
Van Dyck: Ik ben opgegroeid in de Kempen, en daar aten wij altijd billeke. Dat is paardenfilet. In Antwerpen zeggen ze daar echter perdje tegen. Toen ik naar Antwerpen kwam om aan de theaterschool bij Dora van der Groen te gaan studeren, weet ik nog dat ik een slagerij binnenliep en honderd gram billeke vroeg. De slagersvrouw keek me aan alsof ik van Mars kwam en antwoordde: "Wa zegde gaa, menier? Billeke?! Wellek billeke, van maain bil of die van een angder?" Ik ben daar met zo'n hoofd buitengelopen. 's Anderendaags ging ik het nog eens proberen, en deze keer vroeg ik beleefd om paardenvlees. "Ge bedoelt perdje?" (lacht) Zeg dus nooit billeke tegen paardenvlees of perdje tegen billeke. Maar ik eet het wel graag!
(HDP)