Vreemdgaan op kerst en nieuw: de feestperiode in het buitenland

 

 

"In Amerika gaan studenten die niet ver van de campus wonen voor de feestdagen ‘roommates’ en vrienden uitnodigen bij hun thuis. Zo ontmoet je niet alleen de ouders van je collega-student, maar ook onmiddellijk groottante Betsy and nonkel Nick! Ook ik werd uitgenodigd bij iemand en op die manier reisde ik mee naar de tante van Sabrina en haar huis vlak bij New York. ’t Was echt een ‘Italian Christmas’, zoals dat genoemd wordt, waarbij iedereen maar blijft eten en luid gepraat een gezellige chaos creëert. Op een gegeven moment zaten de twee oma’s te bekvechten achter de gesloten deur van het toilet, was de opa in de keuken de Lindy - een of andere ouderwetse volksdans - aan het dansen met het nichtje en zongen alle kinderen samen een of ander liedje dat ze op school hadden geleerd. Total chaos! Eenmaal de oma’s zichzelf uit het toilet hadden verlost, besloot ik mijn beste vriendin te bellen in België. “Dit is de zotste kerst ooit! Dit had ik voor geen geld van de wereld willen missen,” vertelde ik haar. Sabrina vertelde me later dat ze aan de Westkust en dus gans de andere kant van de States naar een karaokebar gaan op kerstdag en heuse beachparty's geven rond de jaarwisseling. ’t Is daar dan ook een dikke twintig graden op dat moment. Hoewel iedereen er behoorlijk zomers gekleed is, moet je wel nog een swimsuit aan als je ’t water in wil, want dat is naar ’t schijnt wel ijskoud."

 

 

 

 

"Speciaal voor oudejaar was mijn vriend afgereisd naar Granada, waar ik op dat moment verbleef. Ik was dan ook van plan hem en mezelf te laten genieten van een typisch Spaans feestmenu, zo eentje dat ze zeker op restaurant zouden serveren. Dat dacht ik tenminste, maar wij hebben letterlijk uren gedwaald door de straten van de stad om een restaurantje te vinden dat zelfs niet gezellig, maar gewoon niet gesloten was. De straten lagen er zo verlaten bij dat het leek alsof er een ganse volksverhuizing had plaatsgevonden en wij de bus net hadden gemist. Wisten wij veel dat Spanjaarden allemaal familie opzoeken en samen thuis voor elkaar koken? Uiteindelijk kwamen we dan uit noodzaak in een Japans restaurant terecht, waarvan de eigenaar een Litouwer was die getrouwd was met een Engelse. Behoorlijk lachwekkend, maar die vent heeft ons ongelooflijk goed in de watten gelegd, al zijn gerechten laten proeven en moppen getapt à volonté. Het feit dat wij als enige klanten waren afgezakt naar zijn restaurant leek hem dus zwaar te plezieren. Enkele minuten voor middernacht trokken we naar het plein, waar een grote klok het nieuwe jaar zou inluiden. Zoals de Spaanse traditie het voorschrijft, hadden we allebei twaalf druiven in onze hand en daarvan zou bij elke klokslag eentje in onze mond moeten verdwijnen. We waren ook daar praktisch gans alleen, maar we hebben ons nog nooit zo goed geamuseerd. Daar kunnen onze Belgische familiefeesten echt niet aan tippen."

 

 

 

 

"Raar maar waar, in Macedonië vieren ze kerst ná nieuwjaar. Het start er op vijf januari, wanneer kinderen heel vroeg opstaan om van huis tot huis kerstliedjes te zingen in ruil voor koekjes, snoepjes en in ’t slechtste geval fruit. (lacht) Op dat moment lag ik nog te slapen, maar ik zag wel hoe ’s avonds alle ouderen uit de buurt op straat verzamelen om daar een kampvuur aan te steken waaraan ze zich verwarmen terwijl ze het voorbije jaar evalueren en het komende inluiden. ’s Anderendaags, op zes januari, wordt in elk huis een feest georganiseerd. Dan zit iedereen aan de haard, waar traditioneel gezien een grote eiken tak brandt die eigenhandig in drie stukken - naar de Heilige Drievuldigheid - is gehakt door het gezinshoofd en de oudste zoon. Ondertussen hadden wij het huis versierd met bebladerde takjes eik, wat staat voor een lang en gezond leven, en hielpen we de tafel klaarmaken. Zo moet er absoluut plaats worden gemaakt voor de kerstkaars, die de hele maal door brandt. Wie op dat moment verlangt naar een heerlijk stukje vlees, is eraan voor de moeite, want het vastenmenu dat dan wordt bereid, bestaat alleen uit vegetarische gerechten zoals gekookte groentjes, noten en gedroogd fruit. In het brood dat op tafel ligt, is voor het bakken een munt verstopt en wie dat muntje toevallig op zijn bord krijgt, heeft volgens een legende het komende jaar heel wat succes. Het muntje leek de oma van het gezin niet bepaald gelukkig te maken, maar het oude vrouwtje genoot des te meer van het kerstlied dat we daarna samen zongen, al was dat misschien enkel omdat we na dat lied mochten beginnen te eten. (lacht) Niet alleen kerst, maar ook nieuwjaar duurt langer dan een dag. ’t Is te zeggen, omdat Macedoniërs orthodoxe christenen zijn, vieren ze twee keer de overgang van oud naar nieuw, zowel op 1 januari als op 14 januari. De feestdagen mogen dan nog zó in het teken van het geloof staan, wat ik er gezien heb op oudejaarsavond was niet zo katholiek. (lacht)"

 

 

"De Thaise keuken is bekend om haar variatie en meesterlijke balans van smaken en kruiden, maar de plattelandskeuken is veel meer seizoens- en streekgebonden en dus kreeg ik in het arme noordoosten lokale delicatessen zoals kippenpootjes, zwijnendarmpjes en gebakken maagreepjes geserveerd, met gefrituurde sprinkhanen als toetje en fruit met geuren en namen die wij niet eens kunnen uitspreken. Op kerstdag beloofde ik de plaatselijke bevolking ’s middags te trakteren op lekker westers eten, zoals hamrolletjes met witlof in kaassaus of een koude schotel met patatjes en een hele klodder mayonaise, maar die bleken maar weinig succes te kennen. Al snel besefte ik dat de plaatselijke bevolking het westerse voedsel associeerde met fastfood. Hamburgers en pizza’s alom dus, maar het succes van mijn ‘menu’ had eigenlijk vooral te maken met de wijn die ik ze voorschotelde. Wat begon als een voorzichtig proeven, ontaardde redelijk vlot in een gezellig lamaarlallen, iets wat slechts zelden voorkomt in de Thaise cultuur. Ik heb dan maar snel dikke zwarte koffie gezet om de leukerds opnieuw bij hun oosterse positieven te brengen, want geloof het of niet, daar heb je les in de namiddag. ’t Was dan ook hilarisch toen we die middag een debat hadden en de moderator, die ook bij het fameuze maal aanwezig was, in slaap dommelde en zelfs begon te snurken. De discussie ging gewoon door, maar dan wel op een iets stillere toon uit respect voor de tijdelijke roes van de moderator. Een mooi gebaar, Kerstmis waardig! (lacht)"

 

 

 

"In China bestaat kerst niet, en ons nieuwjaar al evenmin, maar samen met enkele Europese vrienden, die daar toen ook zaten, heb ik toch een kerstboom gekocht. Zowel op kerstavond als op oudejaarsavond hebben we geprobeerd een maaltijd in elkaar te knutselen die zo Europees mogelijk smaakte: rijst met groentjes en appelcake als dessert. Toch iets anders dan wat ze normaal op hoofdschotels serveren: kippenpoten of hond. Families kopen dat op de markt, waar ze aan een haak hangen te bengelen als zwijnen bij onze slagers. Er wordt daar overigens enkel wijn en champagne verkocht die niet te zuipen is, maar we hebben er toch eentje op gedronken!"

 

"Chinezen leven volgens een kalender die zich baseert op de verschillende standen van de maan en dus vieren zij hun nieuwjaar in januari of februari. Een gigantisch groot gebeuren waar massa’s families een maand vrijaf voor nemen en elke dag samen feesten. Op dat moment waren mijn ouders op bezoek, maar aangezien dat voor ons niet veel betekent, hebben wij niet echt deelgenomen aan het hele gedoe. Ik weet wel dat er dan bijvoorbeeld vuurwerk wordt aangestoken en er onder andere een soort stoet van draken door de straten loopt. Die draken moeten dan de kwade geesten wegjagen. Chinezen zijn echt bijgelovig. Zo verpak je cadeautjes best in rood en niet in wit, want die kleuren betekenen respectievelijk ‘geluk’ en ‘dood’. Bovendien schrikken ze vaak als ik in het Chinees ‘vier’ zeg, want dat woord kan, afhankelijk van de intonatie ook ‘dood’ betekenen. Dat is ook de reden waarom niemand het cijfer vier in zijn telefoonnummer wil - je mag daar zelf je nummer kiezen - en niemand op het vierde verdiep wil wonen. Grappig, want ik woonde net op het vierde verdiep, jawel, in appartement nummer vier… (lacht)"

 

 

 

 

"Voor oudejaar hebben we drie dagen onze tent opgeslagen in Brisbane, aan de South Bank Parklands. Een prachtige locatie, waar we konden zwemmen in de ‘pool’ met zicht op downtown Brisbane. Kerst konden we vieren met een rode kerstmuts op het strand en rond de nieuwjaarsperiode werkten we in de zon aan ons huidskleurtje, ’t is eens wat anders hé. (lacht) Voor de overgang van oud naar nieuw zelf trokken we naar het centrum, waar een machtig vuurwerk de hemel verlichtte. Nadien dwaalden we van de ene pub naar de andere en feestten we met mensen die we nog nooit eerder hadden gezien. Verrijkend! Toen we genoeg op hadden, wandelden we opnieuw naar de auto om zo terug naar de camping te rijden, maar voor we bij onze roeste vierwieler geraakten, begon het niet alleen te regenen, maar echt te gieten. We besloten te gaan schuilen in een of ander gebouw, wat dan een casino bleek te zijn. We schoven dan maar bij aan de roulettetafel en verdienden zo op amper een kwartiertje tijd al het uitgegeven geld van die avond terug. Ondertussen waren de wolken al uitgedruppeld en konden we onze tocht richting tent voortzetten. Een echt feestmaal en champagne heeft dus moeten plaatsmaken voor een picknick en het lekker ouderwetse ‘Australian beer’. Hoe de echte Aussies het vieren, weten we eigenlijk nog altijd niet, maar er zat wel verbazend veel volk te drinken op café. (lacht)"