CLOUSEAU

 

 

Koen: Het is allemaal zingen hé, we amuseren ons. We doen dat gewoon graag. Als promo voor de nieuwe plaat hebben we bijvoorbeeld een heel basic akoestisch setje gedaan op Q-music, dat was echt superplezant. Die Carrefour-supermarkten ook. Je bent gewoon gekleed, het is allemaal wat losser, je houding is anders… We moeten die dingen blijven doen, vind ik. We praten ook met iedereen, we gaan niet enkel aan de belangrijkste kranten een interview geven.

Koen: Vreemd genoeg niet. Muziek was wel het meest logische, want bij ons thuis zong iedereen. Liedjes voor het slapengaan, aan de afwas zongen we meerstemmig, moeder zong de hitparade... Iedereen zat in het kerkkoor en het kinderkoor als klein manneke, en ik mocht de solo zingen tijdens het concert in de kerk. Er waren veel groepjes in de buurt. Veel muzikanten, vaak vrij podium... Muziek leefde wel bij ons in de streek. Het was er, maar het was niet iets speciaals of aparts. Ik was vooral bezig met voetbal en meisjes. Muziek beheerste mijn leven niet.

Kris: Bij mij wel. Ik ben altijd muzikant geweest. Een piano zien staan bij je grootouders en daar meteen op willen spelen. Mijn moeder vertelde me dat ik altijd vroeg waarom bepaalde muziek speelde tijdens een film. "Mama, waarom is die muziek nu zo?" Ik was precies meer aan het luisteren dan aan het kijken.

Koen: Wij hadden een platendraaier waar je de singletjes op elkaar moest leggen en die de songs dan een na een speelde. Kris zat daar als in trance voor, mij interesseerde dat minder. Het is vanaf het begin in onze genen bepaald: ik zou met mijn kont zwaaien en hij zou maken dat het geheel goed is, dat er muziek wordt geschreven en dat er songs zijn. Als je opnames van ons ziet van vroeger op familiefeestjes, dan ben ik de piewie die altijd komt piepen voor de camera en interessant wil doen.

Koen: Je zingt al eens mee met The Bee Gees, maar ik kon dat nooit lang volhouden. Ik denk dat Kris zijn falsetstem meer getraind is omdat hij altijd backing vocals doet, waarin hij regelmatig al eens de hoogte in mag. Het nummer was geschreven en we vonden het wel een goed idee om in het kader van wat ‘nieuwe dingen’ proberen het eens met een falset te doen. En die (zingt in falset) ‘als er ooit iets fout zou gaan…’ die zin was meteen zoals hij moest zijn. Ik vond het ook tof omdat het inhoudelijk bijdraagt aan de dramatiek van de tekst. We hebben veel gediscussieerd over die tekst. Die ik-persoon vind ik een grote lafaard, en door die falset is het veel minder ik, ik ben echt de performer. Het is blijkbaar een nummer waar je heel erg voor bent of helemaal niet tegen kunt. En ook muzikaal is het er eentje waar we van houden.

Koen: Bij mij is dat in de kleuterklas, toen er een kindje jarig was. We stonden met alle kleuters klaar om te zingen en toen werd er gevraagd wie er wou komen dirigeren en ik zei: "Ik meester, want ik heb handschoenen aan!" en toen werd er van ‘Happy Birthday’ gezongen. (lacht) Da’s mijn eerste muzikale herinnering. (tegen Kris) Da’s iets anders dan de Beatles hé maat!

Kris: Ik heb dat niet, een vroegste muzikale herinnering. Voor mij is muziek er altijd geweest.