THE BOLLOCK BROTHERS

 

 

Jock: Ik had afgesproken met een meisje in Gent, op de Vrijdagmarkt. Ik had mijn Schots tartankostuum aan. Opeens komt er een man op ons af: "Je bent te laat!" Hij neemt ons mee een café in, zet ons aan een tafeltje en brengt ons eten en drinken: champagne, zeevruchten, hemels! "Aha, iemand heeft me herkend als zanger van The Bollock Brothers." Even later komt die man opnieuw bij ons: "Binnen vijf minuten moet je op!" Ik al blij dat in nog mocht zingen ook, maar dan zegt hij: "Waar is je doedelzak?" Hij dacht dat ik de man was die doedelzak zou komen spelen in zijn café die avond. Daarna heeft hij me terug de straat op gestuurd en belandden we in de Charlatan. Er brengt een gast een volledige fles wijn naar onze tafel. Ik zeg nog: "Ik denk niet dat je hier zomaar je wijn mag meebrengen en opdrinken." Bleek dat die man de eigenaar was. Hij had me meteen herkend en trakteerde me op een fles.

 

 

Jock: In de jaren tachtig moest Herman Schueremans een beslissing nemen over wie hij zou gaan managen, Arno of ik. Hij koos Arno. Herman liet me die periode in het Sheraton verblijven, de suite helemaal boven. Richard van Front 242, die toen aan het opkomen waren, kwam vaak langs en we hadden er wilde feestjes. Bart Peeters drumde een tijdje bij ons. Newwave was toen heel groot, er was Nacht und Nebel, Front 242, TC Matic, The Scabs, het legendarische Seasidefestival. Belgische bands werden helemaal niet serieus genomen in de UK, maar ik zag dat dit echt de moeite zou worden. Ze hebben me toen in de UK keihard uitgelachen. Nu lachen ze niet meer met 2 Many DJ’s, Soulwax, Millionnaire, dEUS of Das Pop. Jullie hebben zelfs twee fenomenale tennissters. Het was al lang mijn ambitie om samen met de broers Dewaele iets te kunnen doen, en dat komt er nu ook. Waarom? Ik was in Dublin met mijn dochter en ik praatte er met promotors. Zij vertelden me dat die Belgische gasten ongelooflijk waren: "Ze spelen om 20 uur als Soulwax, gaan een douche nemen in het hotel en staan er een paar uur later terug als 2 Many DJ’s. Hup, wij zijn twee keer 10.000 euro kwijt!"

Jock: We hebben dit album opgenomen in Roeselare. De dag waarop we beginnen op te nemen krijg ik het heel slechte nieuwe dat onze keyboardspeler Big Mark in een coma lag en we meteen terug naar Londen moesten. In één ruk naar Londen, we hebben tegen hem gesproken, gezegd wat we wilden. Zijn vrouw zei: "Hij komt er wel door, jullie hebben een plaat op te nemen!" Wij terug naar België, en bij het binnenkomen zagen we meteen dat er opnieuw slecht nieuws was: Mark was overleden. Toen zijn we meteen teruggegaan naar Londen en een derde keer teruggekomen, we hadden net onze keyboardspeler begraven. Toen heb ik gezegd: "Ik ga een bijzondere fles Paddy’s whiskey halen die voor Mark bedoeld was, we gaan die uitdrinken en dan gaan we een plaat maken." Ik heb toen ook Danny Mommens gebeld, hij heeft de keyboards gedaan op dit album. Het was een jam-album, en ik vraag me af welke band ons dit nadoet. Zelfs Danny wist niet wat te doen. "Doe gewoon wat er in je hoofd opkomt," zei ik. Geen repetities, gewoon gaan. Ik ben er trots op, even trots als toen ik Gainsbourg zijn eigen nummer heb laten herschrijven omdat hij onze versie beter vond.

 

 

Jock: Ik had nooit gedacht dat dj’s de nieuwe bands zouden zijn. Er is net een film uit in de UK over Ian Dury’s leven: Sex & Drugs & Rock & Roll, een groot succes. De eerste keer dat een film over rockmuziek zo groot is in de UK, dat stemt me blij.

Jock: Daarom heb ik het ook nooit kunnen vinden met Schueremans, hij wou geen volk in de backstage. Als ik naar België kom, ga ik naar de zee, ik wil mosselen, pintjes, ik wil van mijn leven genieten. Ik herinner me nog dat ik in de zee aan het zwemmen was en een redder met zijn toeter begon te blazen om me uit het water te krijgen. Dat hebben we niet in de UK. Ik hou heel veel van dit land. Ik zei hem nog dat ik aan het terugzwemmen was naar de UK, maar dat lukte niet.

Jock: Ja, in Waregem.

Jock: Bijna twee jaar met Rik van café de Piet l’air. Ik ben verliefd geworden op jullie voetbalstadion. Ik ging er trainen met de ploeg toen Waregem in derde klasse speelde. En de Steeple hebben jullie ook, de club bedoel ik! Daarom ben ik anders, ik kom ergens en ik ga bij de mensen, ik woon er. Herman heeft liever dat je wat discreter, professioneler bent. Waregem had de beste sportfaciliteiten, de golfterreinen daar zijn super. O, dit moet ik je vertellen. Classic Bollock Brothers! Ik was goed bevriend met Kurt, de caddiemaster op de Happy Golf in Waregem. Vooral Japanse golfers, daar halen ze hun geld uit. Kurt liet me daar gratis golfen en we gingen vaak samen uit. Ik kreeg een sleutel om in een kamer te kunnen slapen, gratis, zonder dat iemand het wist. Op een avond kom ik thuis, samen met mijn zoon, we hadden er een paar gedronken. "Meteen het bed in!" zeg ik tegen hem. Opeens begint er iemand verschrikkelijk te krijsen. Er lag een Japanse vrouw in die kamer! Kurt had me de verkeerde sleutel gegeven. De politie erbij, een van die politiemannen herkende me, ik heb er me toen met een vergezochte smoes kunnen uitpraten zonder Kurt in de problemen te brengen. Toen wilde ik me nog verontschuldigen bij die Japanse dame, maar die begon gewoon opnieuw te krijsen. Verbannen uit de Happy Golf for life. Ik heb ook nog een tijd in Gent gewoond bij Danny Mommens en Els Pynoo. Danny speelde toen bij dEUS. Zo heb ik de Belgische manier van doen geleerd. Ik zag Das Pop repeteren, Tom Barman een ster worden. Ik beschouw het als een grote eer dat ik die mannen heb zien groeien tot waar ze nu staan. Wij hebben ook opnieuw de uitdaging aanvaard, we hebben gespeeld op Sinner’s Day. Twaalfduizend man, een heerlijk optreden.

 

 

Jock: Met Kerstmis was ik in Clapham en Soulwax was er, en toen hebben we een tijdje gebabbeld. Ze hebben me bevestigd dat ze zeker een nummer van The Bollock Brothers willen doen. Ik was zo blij. "Waarom zeg je nu ja?" vroeg ik. David vertelde me dat ze tijdens de Halloweenperiode in Los Angeles waren en dat ze ‘Horror movies’ continu op de radio hoorden, in de supermarkt, in de taxi, in het hotel… Ik moet nu alleen nog de originele twee-inch mastertapes zien over te zetten naar een voor hen bruikbaar formaat, komt wel in orde. Danny Mommens nam me ook eens mee naar Parijs toen ze voor Lagerfeld moesten spelen. De prins van Monaco was daar, dat had ik nog nooit meegemaakt, royalty in de backstage. Danny heeft toen 25 keer na elkaar ‘Harley David…’ gespeeld. Ik zei hem nog dat hij moest stoppen. "No man, it’s good man," zei hij en deed gewoon verder. (lacht) Op Dour hebben we ze ook liggen gehad. We maakten ze wijs dat Robbie Williams met ons zou spelen. Ze hadden ons gezegd dat er niemand zou komen kijken, midden op een warme middag in een kokendhete tent. Met die smoes stond het wel bomvol! We zijn toen zelfs begonnen met ‘Let me entertain you!’. Ze geloofden toen nog dat Robbie opeens op het podium zou staan! Heerlijk!