MANCHESTER: Van dirty old town tot glimmende metropool

 

Van dirty old town tot glimmende metropool vol zelfvertrouwen: de reconversie van Manchester is een klein wonder. Je raakt niet uitgekeken op de verbazingwekkende manier waarop de stad zichzelf heeft heruitgevonden.

 

 

Als je door het centrum wandelt, loop je van het ene hoogtepunt naar het andere. Het commerciële hart van de stad situeert zich rond de enorme shoppingmall Arndale, die helemaal werd vernieuwd nadat in 1996 een IRA-bom een groot deel van deze buurt vernielde. Vlakbij vind je op Exchange Square en in Cathedral Gardens voorbeelden van hoe oud en nieuw elkaar ontmoeten. Naast de kathedraal staan een paar eeuwenoude pubs die zo uit een shakespeareaans drama lijken te zijn weggeknipt, en luttele meters verder verrijst de immense glazen driehoek van Urbis, een verbluffend expogebouw. Hier staat ook het Manchester Wheel, een permanent reuzenrad voor wie wil uitkijken over de daken van de stad.

 

Een paar honderd meter zuidwaarts kan je een portie zware Engelse neogotiek ondergaan in de Town Hall in Lloyd Street en de John Rylands Library (met nog werkende Victoriaanse toiletten). Zo kom je vanzelf terecht in Castlefield, het oudste, meest industriële en vandaag misschien wel fascinerendste deel van de stad. Hier stond het allereerste treinstation ter wereld, waarin nu het grote (en gratis) Museum of Science and Industry (MOSI) is gehuisvest. De buurt wordt doorkruist door kanalen en roodbruine viaducten met trein- en tramsporen, waarrond en waaronder zich haast organisch een doolhof van bars, hotels en winkels heeft gevormd.

 

 

In de voorstad Salford, een korte tramrit van het centrum, vind je The Quays, waar vroeger de scheepsdokken lagen. De havenactiviteit is volledig weg, en de dokken werden op spectaculaire wijze omgebouwd tot een hypermoderne wijk met exclusieve woningen aan de waterkant, kantoren, een shoppingcenter, een grandioos concertgebouw, een gloednieuw studiocomplex van de BBC en het indrukwekkende (en alweer gratis) Imperial War Museum, een monumentaal metalen bouwwerk van architect Daniel Libeskind, dat de scherven van een gebroken wereldbol voorstelt. En omdat je er toch op zit te wachten: hier ben je op wandelafstand van Old Trafford, het legendarische stadion van Manchester United, dat je trouwens ook kan bezoeken als er geen match is.

 

Als je de vinger aan de pols wil houden van al wat hip is in Manchester, moet je naar de Northern Quarter trekken, een wijk met rechte straten die doet denken aan Greenwich Village in New York. Dit is vintage heaven, met de ene tweedehandsklerenwinkel naast de andere. Helemáál crazy is Afflecks op de hoek van Church en Tib Street, een verschillende verdiepingen hoge alternatieve mall vol indie shops, van inktzwarte gothic wear over fluorescerende club outfits, Japanse J-Rock accessories en handgemaakte korsetten tot radicale tattoo & piercing parlours. In de Northern Quarter vind je ook muziekwinkels waar je nog authentiek Madchester-vinyl op de kop kan tikken (Picadilly Records in Oldham Street is de beste) en kan je gaan loungen in cafés en bars vol trendy weirdo's. Drink een glaasje cava in de Odd bar in Thomas Street - die z'n naam niet gestolen heeft, by the way - of smul lekker vegetarisch op gerecycleerde stoelen en tafeltjes in het curiositeitenparadijs Oklahoma in High Street.

 

 

Het unieke aan Engelse steden is dat ze hun eigen soundtrack hebben. Eind jaren zeventig richtte de charismatische tv-presentator Tony Wilson in Manchester het platenlabel Factory Records op, dat lokale groepen als Joy Division, The Fall en The Smiths groot maakte. In de jaren negentig werd het zo mogelijk nog gekker. Toen raasde de Madchester-rage door de stad, met de inmiddels verdwenen club Haçienda als brandpunt, wat iconische Britpop opleverde van The Happy Mondays, The Stone Roses en - uiteraard - Oasis. De Madchester-dagen zijn voorbij, maar Manchester blijft bijdragen aan de muziekscene, met namen als Elbow, Lamb en top-dj Mr Scruff. Dé liveclub van het moment is The Deaf Institute in Grosvenor Street, vlak naast de universiteit.

 

En dan zijn we aanbeland bij het nachtleven. De beste traditionele pubs van de stad vind je in Great Bridgewater Street. De gifgroene Peveril of the Peak is supergezellig en is bovendien (als we de foto aan de muur mogen geloven) het stamcafé van de broers Gallagher van Oasis. Twee minuten verderop ligt The Briton's Protection, een juweel van een pub met vijf real ales van het vat en tweehonderd whisky's in voorraad. Slurp je liever cocktails in een originele setting, trek dan naar de Deansgate Locks, een sluizencomplex met een reeks bar-restaurants met terrassen onder de hoge bakstenen bogen van de tramviaduct. Vervolgens kan je langs het smalle kanaal recht naar de flamboyante Gay Village wandelen. Na zonsondergang wordt Canal Street aldaar een soort decadente mix tussen de Gentse Overpoortstraat en Bourbon Street in New Orleans, met gay bars en danspubs waar wild feestende 24 hour party people - gay én straight - tot op straat staan te dansen, af en toe plaats makend voor een al dan niet spontane drag queen parade. Nog geen honderd meter verderop tref je de goedkope eethuisjes van Chinatown aan, waar je je voor geen geld vol rijst, noedels of sushi kan proppen, om daarna nog een paar uur door te feesten. Manchester rocks!