Snelcursus 'menstruatie overleven' met Dr. Jos

 

 

Dr. Jos: Het cyclisch verlies van endotheel van de baarmoeder, aangevuld met wat bloed. Op die manier wordt de baarmoeder telkens opnieuw klaargestoomd voor een mogelijke zwangerschap. Een maandelijks 'groot onderhoud', als je wil. Waarom dat cyclisch gebeurt, is evolutionair gezien niet erg duidelijk. Waarschijnlijk is het zo dat dit systeem energetisch voordeliger is dan het permanent zwangerschapsklaar houden van de baarmoeder. Meisjes beginnen gemiddeld te menstrueren op twaalf of dertien jaar. Dat stadium heet de menarche. Je eerste regels krijgen vóór negen jaar is te vroeg, na vijftien jaar is te laat.

Dr. Jos: (haalt zijn schouders op) Zever. De normale cyclusduur ligt tussen twintig en vijfenveertig dagen. Niet noodzakelijk synchroon met de maan dus. Pas als de regels meer dan negentig dagen uitblijven, spreken we van een abnormale situatie. Check dan eerst en vooral of je niet zwanger bent. Toch niet? Dan doe je waarschijnlijk veel te intensief aan sport, want dat heeft ook een invloed.

Dr. Jos: Meestal wat korter. Het eigenlijke menstrueren duurt twee tot zeven dagen. Daarbij komt in totaal vijfendertig tot maximaal vijfentachtig milliliter bloed vrij. Dus ja, over hoeveel bloed spreken we eigenlijk? Eén of twee trappisten? Significant bloedverlies zou ik dat niet noemen, want je kunt bij een gezonde mens tot vijfhonderd milliliter bloed aftappen zonder de minste symptomen.

Dr. Jos: (fronst zijn wenkbrauwen en staart van dichtbij naar zijn computerscherm) Godverdomme, je hebt gelijk. Wat zei ik daarnet?

Dr. Jos: (slaat met zijn vuist op zijn bureau) Nee, het is tien keer minder! Goed opgemerkt, Van Caesbroeck! Milliliter, inderdaad. Dus eerder een jeneverke of zo. Een klein glas wijn, maximum. En dan nog gespreid over vijf dagen. (kruist zijn armen) Tiens, is dat alles? Is dat het debiet waar zoveel spel over wordt gemaakt? Waar zitten die vrouwmensen eigenlijk over te klagen?! De laatste keer dat ik in mijn vinger sneed, kwam er meer bloed uit.

Dr. Jos: Daar bestaat gespecialiseerd beschermingsmateriaal voor hé. Tampons en maandverbanden.

Dr. Jos: Nee, die zijn niet absorberend genoeg. Die dienen vooral om vrouwen te beschermen tegen aantrekkelijke venten als ik. (schatert) Wacht, ik heb cijfers. (klikt met zijn computermuis) Voilà. Veertig percent van de vrouwen gebruikt maandverbanden, vijftien percent tampons, en vijfenveertig percent gebruikt ze allebei. Dat is een enorme industrie hoor. Reken maar eens uit: tweeënhalf miljoen menstruerende vrouwen in België, dertien cycli per jaar, een gemiddeld verbruik van twintig items per cyclus. We spreken dus over dus een jaarlijkse afvalberg van meer dan een half miljard maandverbanden en tampons hé!

Dr. Jos: Dat denk ik ook. En daar zit een opmerkelijk communautair verschil in. Het blijkt dat Waalse meisjes vooral Tampax gebruiken, en Vlaamse meisjes liever OB. Nu ben ik geen marketingpipo, dus dit soort informatie zal mij normaal gesproken worst wezen, maar je moet weten dat de tampons van Tampax voorzien zijn van een inbrenghuls, en die van OB meestal niet. Conclusie? Waalse meisjes zijn puriteinser, terwijl Vlaamse meisjes er minder problemen mee hebben een vinger in hun vagina te steken. (lacht)

Dr. Jos: Ja, in een ander interview met mij, slimmerik. Vier jaar geleden, toen we het over de vagina hadden. De juiste naam is 'toxic shock syndrome'. Stafylokokken woekeren in de vagina, produceren een toxine, en het lichaam overreageert erop met een heuse shock tot gevolg, die potentieel dodelijk is. Maar goed, dat kan alleen maar gebeuren als je hyperabsorberende tampons veel te lang laat zitten. Langer dan een dag. Hedendaagse meisjes zijn slimmer dan dat zeker? Maar het blijft een feit dat tampons de bacteriële flora in de vagina enigszins verstoren. Ook de zuurtegraad wijzigt door het gebruik van tampons. Daarom raad ik aan steeds de lichtste tamponmaat te gebruiken. Vroeger heetten die junior, maar omdat debiet niets met leeftijd te maken heeft, heten ze nu light. Die absorberen tot zes milliliter. De ultra's absorberen tot achttien milliliter, maar zo'n slurpkracht heb je zeker niet elke keer nodig. En er is nog een veel betere oplossing. Heb je al gehoord van de menstruatiecup?

Dr. Jos: (lacht) Nee, een soort rubberen ding, een diafragma eigenlijk, dat je aanbrengt rond de baarmoederhals. Dat vangt alles op, is inert en is perfect herbruikbaar. Dé oplossing, als je het mij vraagt. Al zullen de Walinnen het wellicht weer niet aandurven, want om zo'n cup op z'n plaats te krijgen moet je zeker je vingers gebruiken.

Dr. Jos: Wacht, ik heb nog een anekdote over menstruerende jongens in Afrika.

Dr. Jos: Je weet dat de menarche in veel culturen als een soort overgangsritueel wordt beschouwd. Het meisje wordt vruchtbaar, wordt volwassen. Mooi zo. Nu waren vroeger in Afrika bijna alle jongetjes besmet met bilharziose, een parasiet die je oploopt door in stilstaand water te zwemmen. Wormpjes nestelen zich in de urinewegen en de blaas, en vanaf de adolescentie krijg je dan bloed in de urine. Kortom, Afrikaanse jongens kregen óók hun regels. Maar toen kwam de moderne geneeskunde, de bilharziosebesmetting ging drastisch omlaag, en veel pubers bloedden niet meer uit hun penis. En dat was een probleem, want zo misten ze hun overgangsritueel!