Broodje bakpao bakken met The Opposites
De volgende Belg die een song maakt over een frikandel speciaal zal niet zomaar de Nederlandse radio binnenhollen. Nederlanders daarentegen! ‘Broodje bakpao’ is de harde doorbraak van The Oppistes aka Willy en Big 2 aka de Polderneger en de Lange Kaasboer aka Willem en Twan. The Opposites kunnen wel véél meer dan rappen over een frituurhap. Ze zijn de vaandeldragers van het heerlijke bruisen in de Nederlandse hiphop. Ze maakten elk een soloplaat en brachten die samen uit in een dubbele cd. Dik twintig songs, zet daar maar je tanden in.
"Amerikaanse hiphop imiteren zou slap zijn. Wij leven hier met onze eigen problemen."
GUIDO: Wat vinden jullie van elkaars plaat?
Twan: Goeie plaat Willy!
Willem: Insgelijks! Het was leuk dat we even rustig konden egotrippen, lekker helemaal zelf je nummers volblazen.
GUIDO: Zijn jullie nu heel lief voor elkaar?
Twan: (lacht) Normaal produceer ik alles. Willy heeft nu met andere producers gewerkt, Soundgate. Dat hoor je zeker als verschil. Zijn plaat is muzikaler en tegelijkertijd ook rustiger. Mijn plaat is dezelfde sound die ik altijd heb.
GUIDO: Ik vind het wel fijn dat jullie die soloplaten toch samen uitbrengen.
Willem: Om te voorkomen dat er meteen geruchten kwamen dat we ruzie hebben of zo. Dat is helemaal niet zo. We zijn nog steeds The Opposites en alles is nog steeds samen. Dit is even een projectje, goed voor de inspiratie en diversiteit.
GUIDO: Hebben jullie toch andere kanten van elkaar gezien op deze platen?
Twan: Ik vond het wel mooi om te zien hoe Willy gegroeid is in zijn teksten schrijven. Voordien schreef ik zowat alles. Hij was dat niet echt gewend, maar het ging wel redelijk vanzelf.
Willem: Ja, het was wel even wat harder werken, maar ik vond het wel tof om te doen. Van Twan wist ik dat hij solotracks kon schrijven, dus ik was niet zo verbaasd als hij over mij.
Twan: Ik vertrek altijd uit mijn eigen beleving voor het schrijven van teksten, dus hij was dat ook al wel gewend van me.
Nederlandse hiphop
GUIDO: Ik vind het heel leuk dat Nederland op een heel andere manier met hiphop omgaat.
Willem: Er zullen altijd wel hardcore hiphopgasten zijn die dit allemaal niet ‘real’ vinden. Sorry hoor: zoals The Opposites muziek maken, zo zijn wij ook.
Twan: Fuck real, we maken gewoon goeie muziek. Dit genre kon best wel wat humor gebruiken. Lange Frans en Baas B namen al een mooie aanloop met de Straat Remixes en wij zetten die consequent verder. Ik heb ook gewoon zin om te lachen als ik naar muziek luister. Ik kan dat perfect met veel van wat Eminem doet.
Willem: Het zou slap zijn om gewoon Amerikaanse hiphop te gaan imiteren. Wij leven hier met onze eigen problemen en ik kom niet uit een getto. Waarom zou ik dan gaan rappen over het getto? Veel mensen die naar ons luisteren hebben vaak herkenning bij het luisteren van onze songs. Tuurlijk wij zijn net als hen gewone jongens met dezelfde vragen en problemen.
Twan: Nederlandse rappers mogen gerust over getto's praten, begrijp ons niet verkeerd, iedereen heeft zijn eigen achtergrond. Maar teksten zijn gewoon beter als je eerlijk bent.
GUIDO: Want het blijft altijd hiphop. Er is een nieuwe generatie aan het opstaan in Nederland: Kempi, Hef…
Willem: Zwart licht.
Twan: Hef is veel meer van de straat, maar hij ís ook echt van de straat, dus voor hem is dat eerlijk. Het zou vreemd zijn mocht hij opeens de grapjas uithangen.
Willem: Hef is in zijn stijl heel goed, omdat ook hij weer een bepaalde groep jongeren aanspreekt die zich daarin herkennen. Kempi ook, een héél goeie muzikant! Wat hij in zijn vrije tijd doet, I don’t care.
GUIDO: Muzikaal zijn jullie zelf gestart met gabber en Metallica. Do tell!
Twan: Hij was de gabber, ik was de hardrocker.
Willem: Het was voor mij toch ook net dat harde in de gabber die het verschil maakte.
Twan: We waren op zoek naar afwijkingen, iets anders. Van die shit waarvan je denkt: "Dit is vettt, kankershit wat!"
Willem: Happy hardcore was toen heel groot. Met ‘Broodje bakpao’ hebben we dat toch weer mooi even kunnen benadrukken. (lacht) Mensen vonden vroeger de smurfenhouse tof. Ik had daar een hekel aan, ik hou van harde shit.
Twan: Effe iets anders dan Scatman.
Willem: Hiphop, tegen alles aanschoppen, sprak ons meteen aan.
Twan: En vanaf toen was hiphop meteen een grote verliefdheid.
Downloaden
GUIDO: Jullie zijn van de generatie die muziek is beginnen te maken toen het al slecht ging met de muziekindustrie.
Twan: Wij hebben eigenlijk totaal geen moeite gehad. Eigenlijk is het juist makkelijker, je kan het allemaal thuis doen.
Willem: Wij hebben het nooit meegemaakt dat je miljoenen albums verkocht als muzikant. Aan de andere kant ging het er ook altijd om dat je je muziek verspreidt, en nu lopen Amerikaanse artiesten te zeiken dat ze te weinig verdienen. Tuurlijk heb ik liever dat mensen onze shit kopen in plaats van die te downloaden. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb liever dat 10.000 man onze songs kennen op welke manier dan ook dan dat er 10 zijn die het kopen.
Twan: Wij verdienen goed aan onze optredens. Mochten we onze centen alleen uit cd-verkoop halen, dan zou ik het wel echt kut vinden.
Willem: Ik heb het gevoel dat het vooral de oude Amerikaanse garde is die daar heel hard staat over te zeiken. Als wij in Nederland kunnen rondkomen met The Opposites, dan hebben zij echt geen recht tot spreken. Dan hebben ze maar even vijf badkamers minder in hun villa’s.
Twan: Maar wij maken er dus niet echt een probleem van als we weten dat iemand onze plaat heeft gedownload. Hij heeft waarschijnlijk minder centen dan wat wij er toch mee verdienen.
Willem: Waarschijnlijk heeft-ie de plaat gedownload omdat hij ze tof vindt, en dat is voor mij écht belangrijk!
Twan: Dus, dank je.
Willem: Maar… kopen dat album! (roept in de microfoon) Kopen, kopen, support! Wat ik wel jammer vind is dat je een Frans Bauer hebt of een Jantje Smit die heel erg major zijn en nog steeds veel platen verkopen en daarom overal worden gedraaid, terwijl gasten als Kempi wel duizenden hits hebben op YouTube en massaal illegaal worden gedownload. Daar houdt de radio vooralsnog geen rekening mee, die moeten ook op de radio.
GUIDO: Volgen jullie de Amerikaanse hiphop nog?
Willem: Al die nieuwe shit waarbij je elke rapper op een housebeat hoort, dat trekt me niet zo.
Twan: Ik heb de indruk dat alle artiesten die wij vet vonden, New York, West Coast, een beetje de weg kwijt zijn. Die denken vast dat ze nu ook Dirty South moeten maken, want ze moeten wel verkopen natuurlijk. En ik dig Lil’ Wayne gewoon niet erg.
Willem: Het wordt hoog tijd dat in de States een echt nieuwe rapper de kop opsteekt die even duidelijk maakt waar hiphop voor staat. Het is daar nogal een fabriek geworden, het gaat alleen nog om de hitjes.
Twan: Het moet gewoon verkopen. Mochten wij een goeie Engelstalige rapper hebben, dan zouden we ontzettend veel winst kunnen maken. (lacht) Als je kijkt naar 50 en zo, die zijn elke focus kwijt. Geld en zaken zijn nog het enige van belang. Als je een sell-out bent die niet verkoopt, wat heb je er dan nog aan? Dan maak ik liever wat ik echt graag doe, al verkoop ik maar tien platen, het draait dan tenminste om onze vette shit! Fuck al die sell-outs, dit is onze undergroundshit!
Willem: Jay-Z wordt tegenwoordig echt geprezen om wie hij is, maar ik vind zijn laatste plaat niet echt fantastisch. Maar misschien beleven wij nu in Nederland onze magische jaren negentig van de hiphop. Wij willen van ons laten horen. In de States willen ze eerder in de charts staan dan van zich laten horen, denk ik.
GUIDO: Wat is de beste hiphopshow die je ooit zag?
Twan: Ik vond The Game heel goed. Ik hou heel erg van West Coast hiphop en zijn rauwe, niet geplande presentatie. Hij freestylet maar wat, en daar hou ik wel van. Gewoon een beat en een mic en rammen!
Willem: Internationaal heb ik nog geen topper, maar toen Opgezwolle op tour in Paradiso stonden…
Twan: Absoluut!
Willem: Dat was kippenvel man!
Twan: Dat was echt (klapt hard in de handen) rammen weet je! Wij stonden in het publiek en wisten dat het moeilijk zou worden om daar tegenop te boksen.
(LAD)