The Switch

 

Nu zijn romcoms sowieso een aartsmoeilijk genre, want klefheid, meligheid en tranerige humor staan steeds achter het hoekje klaar om de pret te bederven. Maar dat is eigenlijk het probleem niet van The Switch. Wat deze film grondig verkloot, is het feit dat werkelijk álle personages zo inherent unlikeable zijn dat je hoopt dat ze zo snel mogelijk tot pulp worden gereden door een New Yorkse stadsbus. Die trut van een Jennifer Aniston wil een kind van een spermadonor. Ja, in het echte leven waarschijnlijk ook, maar we hebben het nu even over haar personage in The Switch. Haar neurotische beste vriend Wallie (afgrijselijke rol voor de verschrikkelijke Jason Bateman) ruilt in een zatte bui het donorsperma met zijn eigen kwakje, en de rest kan je zelf wel invullen. We hebben niet één keer gelachen, laat staan een fractie van een traan weggepinkt. Aniston herkauwt op automatische piloot haar zoveelste Rachel-ripoff, Bateman moesten ze naar Guantanamo sturen, en er speelt ook nog een extreem irritant ventje van een jaar of zes mee. Gooi gerust een vogelpikpijltje naar het programmabord in je lokale bioscoop, want om het even welke film móet gewoon genietbaarder zijn dan deze rotzooi.

 

(HDP)