Jan Van Looveren

In Zot van A speelt Jan Van Looveren de rol van Alain, een minzame veertigjarige badmeester die op het punt staat te trouwen met zijn vriend Fred, een begrafenisondernemer met bindingsangst.

 

GUIDO: Toen de cast werd voorgesteld aan de pers, leek je uit de lucht te vallen toen Jan Verheyen aankondigde dat je een homo zou spelen.

Jan:Dat was gespeeld. Natuurlijk wist ik toen al dat ik een homo moest spelen, maar op zo'n persconferentie ben ik altijd wat onwennig. Ik kan nooit serieus zijn en moet altijd een beetje onnozel doen. Ook als mensen van mij verwachten dat ik serieus ben, vandaar.

GUIDO: In Zot van A spelen letterlijk dozijnen Vlaamse acteurs mee. Heeft Jan Verheyen zijn acteursregie genoeg kunnen uitspreiden over al die mensen?

Jan:Het was de eerste keer dat ik met Jan samenwerkte, en ik stond in bewondering voor de rust die hij op de set bracht. Dat vond ik ongelooflijk. Qua acteursregie stipt hij af en toe eens iets aan, maar hij laat de invulling van de rol vooral over aan zijn acteurs. Hij vraagt hoe wij de dingen aanvoelen, en als hij ermee akkoord gaat, laat hij ons vrij. Dat geeft een geweldige rust. Het was heel plezant en smooth werken op de set.

 

 

GUIDO: Heb je extra je tanden in de rol van Alain gezet, omdat het totaal geen typecasting was? De Joeri is wel héél ver weg.

Jan:Ik zet in elke rol mijn tanden. Ik probeer er elke keer echt iets van te maken. Ik ga op zoek naar trekjes in de gelaatsuitdrukking, een stemmetje... Dus nee, ik heb in Alain niet meer energie gestoken dan in om het even welk ander personage, maar ook niet minder. Jan Verheyen had me gevraagd of ik Alain verwijfd wou spelen, maar dat wou ik totaal niet. Ik wou gewoon een jongen neerzetten die toevallig homo is.

GUIDO: Zonder verwijfdheid... Dat kan je van Sven De Ridder niet kan zeggen, die ook een homo speelt in de film.

Jan:(lacht) Nee, dat klopt. Ik heb ooit eens van een grote acteur gehoord of gelezen dat het de kunst is juist niet te spelen. Als je een homo spéélt, is het er direct over. Hoe moet ik dat nu uitleggen... (denkt na, en wijst naar een groepje jongens die even verderop met hun gsm's zitten te spelen) Als je nu tegen mij zou zeggen dat die rechtse jongen een homo is, dan zou ik misschien zeggen: "Ja, ik zie het aan de manier waarop hij zijn gsm vasthoudt." Waarom zie ik dat? Omdat je het me hebt gezegd. In de film is dat ook zo. In Zot van A heb ik een vriend, dus ik ben duidelijk een homo. Moet ik dan ineens (in janetterig Antwaarps) híél verwaaifd gon klàppen? Nee! Alain is een homo, en in de vertolking kan ik heel subtiel zijn. Dat is de kunst van acteren: het hoeft er allemaal niet zo vingerdik op te liggen. Tenzij je een karikatuur speelt zoals de Joeri, dan moet je juist wel uitvergroten.

GUIDO: Ben je nooit bang geweest dat je de rest van je leven zou blijven vasthangen aan de Joeri, en niet meer gevraagd zou worden voor rollen als die van Alain?

Jan:Als dat zo zou zijn, zou dat wijzen op kortzichtigheid bij mensen die acteurs casten. De Joeri is een typetje, en ik hoop dat ze achter dat typetje de acteur zien staan. Het voordeel is dat ik de Joeri niet in het begin van mijn carrière heb gespeeld. Dan was het wellicht moeilijker geweest. Maar ik had daarvoor al heel wat gedaan: Kaat & Co, Zone Stad... Dan is Trigger Happy er gekomen, en daarin zat het typetje de Joeri. Dat sloeg aan bij de mensen, en hij wordt nu nog altijd commercieel gebruikt. Dat is alles. Ik heb nooit schrik gehad dat men mij alleen nog maar zou zien als de Joeri. Ik beschouw het zelfs als een uitdaging: ik laat graag zien dat ik als acteur meer kan dan alleen dat typetje spelen.

GUIDO: Jonge gasten die zich nog nooit de vraag hebben gesteld wie er achter de Joeri zit, zullen je waarschijnlijk niet eens herkennen in Zot van A.

Jan:Nee, waarschijnlijk niet. Al word ik op straat wel dikwijls aangesproken als de Joeri. Ik woon in centrum Borgerhout, en daar is het constant van: "Hey, de Joeri!" 't Is ook de Joeri die het M!LF heeft gemaakt, niet Jan Van Looveren. Voor een aantal mensen zal ik heel mijn leven de Joeri blijven, maar dat wil niet zeggen dat ik geen andere dingen meer doe. Binnenkort ga ik optreden met een bigband, ik zit in de nieuwe musical Spamalot van Stany Crets, er is Meisjes geweest, Zot van A komt eraan... Toch wel heel uiteenlopende dingen allemaal.

 

 

GUIDO: Was het een grote stap om naast acteren ook te gaan presenteren?

Jan:Dat is iets wat me werd aangeboden, zoals ik nu ook ga zingen. Dat is altijd heerlijk, want dan voel ik me ineens weer als een kind dat een nieuw speelgoedje krijgt en dat wil ontdekken. Als het tegenvalt, dan weet ik het en hoef ik het ook niet meer te doen. Maar als ik op het einde van mijn leven zal terugkijken, zal ik toch kunnen zeggen dat ik het allemaal eens heb geprobeerd.

GUIDO: Wist je dat men eerst Herman Van Molle had gevraagd als presentator van M!LF?

Tom:Wist je dat niet?

Jan:Ha nee, dat wist ik niet. Serieus?

GUIDO: Geen zever. Herman heeft het mij zelf bevestigd.

Jan:(giert het uit) Allez jong! Tja, wat wil je dat ik daarop zeg? Dit wist ik echt niet. Herman Van Molle zeg. Daar ben ik wel fan van. Ik vind dat een heel intelligente mens.

GUIDO: Eigenlijk was jij bakker hé?

Jan:Ja, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Terwijl ik mijn bakkerij openhield, heb ik vijf jaar lang een acteeropleiding gevolgd. Het zat in mij en het moest eruit. Ik weet niet hoe het komt, maar het was al vroeg duidelijk. Al op mijn vijfde stond ik Gaston en Leo na te doen. Elke dag voerde ik thuis wel een toneelstukje op, ik verkleedde me vaak... Mijn vader, die het goed met me voorhad, was echter van mening dat met acteren geen geld te verdienen valt in België, en hij wou dat ik een 'echt' beroep leerde. Dat is dan bakker geworden.

GUIDO: Stel dat je nog één droomrol mag spelen en dan moet terugkeren naar de bakkerij. Wat zou dat zijn?

Jan:Gary Oldman, een van mijn favoriete acteurs, heeft ooit een prestatie neergezet als Dracula. Als ik ooit in mijn leven zoiets zou mogen doen, dat zou ik geweldig vinden. Een hoop schmink, special effects, een iconisch personage... Frankenstein of zo, met heel mijn lichaam getransformeerd. Dat zou ik wel eens willen doen, zeker als ik er dan ook nog veel tijd en geld voor zou krijgen. (lacht) Daarna mogen ze mij terug naar de bakkerij sturen.