Het team van Willem Tack is wereldkampioen Rope Skipping
Willem Tack, een 22-jarige student uit het Oost-Vlaamse Oudenaarde, ruilde zijn voetbal al een tiental jaar geleden in voor een springtouw. Geen slecht idee, want samen met zijn teamgenoten Wouter Tack, Stijn Geiregat en Jonas Vermeulen is hij regerend wereldkampioen. “Big deal, touwtje springen kan het kleinste kind?” Niet bepaald. “Rope skipping is voor meisjes?” Die schuiven we door naar Willem.
GUIDO: Willem, vertel het ons voor eens en voor altijd: is rope skipping een meisjessport?
Willem:Nee, maar velen denken dat wel en ik kreeg ook veel reacties à la ‘touwspringen is voor meisjes’. Maar ondertussen is dat wel fel aan het veranderen, onder andere omdat het heel spectaculair is, en voor sommige trucs heb je veel kracht nodig.
GUIDO: Doe je ’t al lang?
Willem:Toen ik elf jaar geleden met een heel goede vriendin eens meeging naar een rope skipping-training, was ik compleet onder de indruk van de stunts die een andere jongen daar bovenhaalde. Zo heb ik beslist enkele lessen te volgen en ik was direct verkocht, waardoor ik besloot voetbal en turnen op te geven om me honderd percent te kunnen concentreren op rope skipping. Het duurde niet zo heel lang voor ik in een goed team terechtkwam, en daar leerde ik heel wat bij. Ik trainde zo’n vier uur per week, en toen ik de basis onder de knie had, kriebelde het om deel te nemen aan competities. Ondertussen train ik vijf keer per week, meestal met mijn drie teamgenoten. Voor het WK zelfs nog meer, gedurende vier maanden minstens twee à drie uur per dag. Tijdens die trainingen proberen we op snelheid te trainen, steken we choreografieën in elkaar en moeten we die ook instuderen.
GUIDO: Zijn er veel wedstrijden doorheen het jaar?
Willem:In het begin van het jaar is er een individuele wedstrijd. Rond maart, april volgt een teamwedstrijd. In mei is er een demowedstrijd, wat meer show dan wedstrijd is, en elk jaar is er nog het EK of het WK. Die twee wisselen elkaar af. Bij een doorsnee wedstrijd moet je je eerst bewijzen in snelheidsoefeningen en nadien volgen nog vier onderdelen rond freestyle. In het geheel word je gequoteerd op verschillende categorieën: kracht, coördinatie, creativiteit en snelheid bijvoorbeeld. En je moet op alle punten goed scoren, anders geraak je niet bij de top.
GUIDO: Hoort België bij de wereldtop?
Willem:Ja. België is zeer sterk qua niveau op zo’n wereldkampioenschap. Vroeger kon niemand Amerika kloppen, maar dat is veranderd. Wij wonnen de twee laatste edities, in Zuid-Afrika en Groot-Brittannië. Naast Amerika is Australië zeker nog een geduchte concurrent, en ook Hongkong baant zich een weg naar de top.
GUIDO: Heb je nog wel wat vrije tijd over na al dat trainen?
Willem:Dat valt heel goed mee. Ik schrik soms zelf van hoeveel vrije tijd ik nog over heb, mits een goede planning dan wel. We zitten regelmatig in het buitenland, maar dat koppelen we ook aan ontspanning. Al bij al vind ik dat ik nog een normale studententijd heb. Af en toe moet ik wel eens nee zeggen tegen een pintje, maar ik mag niet klagen.
GUIDO: En je verdient waarschijnlijk goed je boterham met rope skipping?
Willem:Ik zeg altijd: een WK kost mij veel meer dan wat ik eruithaal. Zo moet je zelf je reis betalen, en als het WK in Zuid-Afrika of Australië plaatsvindt, dan kost dat toch gemiddeld 2000 euro. En de prijzenpot telt nul euro, dus we doen het eigenlijk enkel voor de eer. Uit liefde voor de sport.
(SVR)
(Willem is de linkse persoon op de foto)