EVA MENDES, van kop tot teen

 

 

Eva: Geloof het of niet, het is al de derde keer dat ik door Will Ferrell word begeerd in een film. Twaalf jaar geleden, in A Night at the Roxbury, speelde ik een sexy bruidsmeisje op zijn huwelijk. Een piepklein rolletje. Zeven jaar later zat ik weer met hem in een film, The Wendell Baker Story. Toen speelde ik zijn vriendinnetje. En nu speel ik zijn echtgenote, dus je ziet dat het allemaal heel logisch verloopt. De volgende keer zal ik wellicht de moeder van zijn kind spelen, en daarna misschien zíjn moeder. (lacht)

Eva: (zingt) "Pimps don't cry..." Wie bedenkt zoiets? Dat was echt moeilijk, want het was zo belachelijk. Mijn onderlip begon steeds te trillen van de ingehouden lach. Er zat maar één ding op: die scène zo serieus mogelijk nemen. We hebben geoefend en besloten het te brengen als een slaapliedje. Heel zachtjes. Ik kan je zeggen dat ik toen wel blij was dat ik stemlessen heb gevolgd. Niet dat ik ambities heb als zangeres, maar ik vind dat je als actrice je hele lichaam als werkinstrument moet beschouwen, ook je stem.

Eva: Elke rol is een uitdaging, of het nu komedie of drama is. Ik zou niet durven zeggen dat het ene moeilijker is dan het andere. Het hangt af van de inhoud. Over het algemeen vind ik komedie wel heel leuk om te doen. I love it. Niets is leuker dan jezelf in de zeik te zetten.

Eva: Er zijn er zoveel, maar ik zou echt dolgraag werken met David Cronenberg. Niet omdat ik per se iets met horror wil doen, maar ik heb veel bewondering voor de manier waarop hij er telkens weer in slaagt een eigen wereld te creëren. Wat hij doet, is met niets te vergelijken, en hij heeft ook altijd interessante rollen voor vrouwen. Verder zou ik graag eens in een film van Mike Leigh acteren, en Pedro Almodóvar en Steven Soderbergh mogen me ook altijd bellen.

Eva: Hij heeft inderdaad die reputatie. Ik heb ook die documentaire gezien over hoe hij als een gek tekeerging met Klaus Kinski (Mein liebster Feind uit 1999 - HDP) en ik kan me voorstellen dat het indertijd geen pretje moet zijn geweest om met hem te werken. Maar Herzog is ondertussen een stuk ouder en bezadigder geworden. Hij is gekalmeerd. Op de set van Bad Lieutenant heb ik juist het tegenovergestelde ervaren: ik heb niets dan respect en aandacht van hem gekregen.

Eva: Nee hoor, ik ben een grote meid die voor zichzelf kan opkomen als het nodig is. Ik denk eerder dat hij nerveus was toen hij me voor het eerst ontmoette. (lacht) Ik vond het geweldig om in een film van hem te mogen acteren. Werner Herzog stond ook op dat lijstje waar we het zonet over hadden. Hij behoort tot de absolute top.

Eva: De paparazzi zijn echt verschrikkelijk. Ik weet niet goed hoe, maar die gasten moeten echt gestopt worden. Het loopt de spuigaten uit. Het wordt echt gevaarlijk. Je wordt achtervolgd in de wagen, ze springen uit de bosjes als je een wandelingetje gaan maken... Je kan je niet voorstellen hoe vies dat voelt.