DJ Grazz’ Bigband
Geluidjes, scratches, stemmen, bas, gitaar, drums en beats als we de donkere repetitieruimte van DJ Grazz’ Bigband binnenstappen. Samen met collega-dj’s Yzerbeat, Iron, Menno, Courtasock en Boulaone werkt Grazz koortsachtig aan hun nieuwe show Back to scratch: terug naar de roots van rauwe, feelgood hiphop.
"Back to scratch, naar de fun en rawness van echte hiphop."
GUIDO: Omdat het nodig is?
Grazz: Vind ik wel. Wat we deden met aka Moon en invloeden die meer uit de wereldmuziek kwamen was cool, maar niemand zal het erg vinden dat we terugkeren naar hiphop.
GUIDO: En waarom de krimp naar zes dj’s?
Grazz:Creatief met de crisis hé! (lacht) Het werd moeilijk om de show te verkopen met de blazers en de grote bezetting. Transport en vliegtuigen zijn een enorme kost. Ik wil ook geen halfass shows doen waar iedereen dan maar vijftig euro krijgt. We doen het goed of we doen het niet. Onze codenaam voor dit project is ‘Project Chameleon’, omdat ik elke dj perfect inwisselbaar wil inzetten. We kunnen elk naar believen van kleur veranderen, gelijk waar je ons zet, we passen ons aan. Het is zeker ook de bedoeling dat iedereen verschillende keren kan spelen.
GUIDO: Is de aanpak ook anders?
Grazz: We vertrekken meestal van jams, freestyles waar iedereen iets aanbrengt. We kiezen daar stukjes uit en die werken we uit tot songs. Elke dj krijgt dan zijn stukken waar hij tijdens de shows mee aan de slag gaat, tot je weer een volledige song hebt. Deze keer zoeken we wel een andere energie. Een meer ‘up!’ energie, echt niet triphop. (lacht) Hiphop, zodat je de attitude weer wat hoort in de muziek. Het maffe is ook dat het meestal pas begint als iedereen zijn stukken heeft en het een beetje op zijn poten staat. Dan verandert een song soms nog heel veel in de repetitie of een jam.
"Bart Kaëll vroeg echt té veel!"
GUIDO: Ik heb de indruk dat hiphop op zijn gat ligt.
Grazz: Voor mij persoonlijk niet. Het is wel terug naar de underground aan het gaan. In de States is er voor niks nog geld. Veel artiesten beginnen gratis te werken, en creatief gezien is dat heel interessant. De underground is écht weer underground. Dat vind ik goed zo, want het meeste van wat mensen te zien krijgen over hiphop - ook hier in België op TMF en zo - heeft totaal niets met hiphop te maken.
GUIDO: Er is toch een periode geweest dat er veel Belgische hiphop was?
Grazz: Het heeft te maken met de muziekindustrie: er wordt geen enkel risico meer genomen. En alles wat soul, funk en hiphop is, zien zij als een te groot risico en is meteen no go. Een paar jaar terug was dat niet het geval. Ook op de radio. Het vorige album van Mo&Grazz hebben ze veel gedraaid. Dit album, nauwelijks. Bij Studio Brussel trekt er nu iemand anders aan de touwtjes, het is bizar. Niets persoonlijks, want Moiano maakt hetzelfde mee. Momenteel moet je rock of dance maken. Maar ik heb de indruk dat het zal veranderen. Toen ik bij Studio Brussel langsging, kreeg ik de indruk dat die gast zijn werk niet graag deed. Hopelijk wordt hij dat beu en komt er iemand met positieve energie, die wel bereid is om lokaal talent opnieuw te steunen in plaats van altijd opnieuw dezelfde dertig Clear Channel-songs te draaien.
GUIDO: Voor het grote publiek staat hiphop al tien jaar synoniem voor bling.
Iron: Da’s een totaal andere wereld dan de onze.
Grazz: Wat de media toont en wat er echt gebeurt is totaal verschillend. De flows van mc’s die je in de underground hoort, zijn zo goed, en die hoor je nooit op tv. Niet iedereen in de States luistert naar blingrap. En eigenlijk kan je de hele underground nu perfect volgen via internet. Dat heeft zeker zijn publiek, maar de groten negeren het compleet.
GUIDO: Underground en mainstream liggen nog veel meer uit elkaar dan vroeger?
Iron:Vroeger sprongen de majors op de underground. Ze pushten dat, cashten en dan was de trend over en lieten ze alles zonder scrupules vallen.
Courtasock: Labels bestaan ook bijna niet meer.
Grazz: Probeer maar support te vinden van een label om te kunnen opnemen in een deftige studio. Die tijd is gepasseerd. Muzikanten doen veel meer zelf, thuis. De kwaliteit gaat wel naar beneden op die manier. En het is heel jammer voor de studio’s die zich kapot hebben betaald aan hoogstaand opnamemateriaal.
Iron: Ondanks alle nieuwe technologie ligt de lat voor het maken van muziek en de kwaliteit ervan heel laag. De mensen zijn veel te vlug tevreden.
Grazz: Je kan ook vandaag een nummer maken en het morgen uitbrengen.
GUIDO: Een avondje browsen op Soundcloud blijft wel 96% gigantische crap.
Grazz: Het is moeilijker geworden om echt te vinden wat je cool vindt.
Courtasock: De berg shit is keigroot geworden!
Grazz: In de platenwinkel kwam je binnen, je keek naar de muur en je wist al gauw wat je interesseerde. Sommige dingen zijn nog steeds op vinyl verkrijgbaar, en dan kan je stukjes beluisteren. Maar het lijkt of ze vaak net die 30 seconden van een plaat die dan toch een beetje goed zijn laten beluisteren, terwijl de rest nergens naar lijkt. Ik voel me vaker bedrogen. Het ontdekken is er toch wel uitgegaan.
Courtasock: Het internet is minder leuk om muziek te vinden. Geef mij maar een platenwinkel voor het echte diggin’ in the crates.
Grazz: Je ontmoet ook minder mensen. In de platenwinkel zag je anderen muziek zoeken en raakte je makkelijk aan de praat. Ik heb ook al contacten gelegd via ’t net, ik werk constant met mc’s samen. Je doet cuts op één beat voor iemand, en dan word je door een andere gevraagd. Ik ben constant bezig op die manier. Ik doe eigenlijk veel meer dan vroeger.
Iron: Het is wel makkelijker geworden om iemands telefoonnummer te bekomen. Maar live met Amerikaanse rappers samenwerken is een andere zaak. Te duur!
Courtasock: En binnen België, Bart Kaëll vroeg echt té veel! (hilariteit)
Grazz: We hoopten er echt op. (droog) De autotune stond al op scherp. (lachen allemaal)
"Stop met denken! Denken is outdated."
GUIDO: Hoe kies je wat je wel of niet gebruikt?
Grazz: Het is track per track. Soms maak ik die, soms zitten we met een aantal samen, sommige dingen komen uit repetities. Soms smijten zij een aantal dingen op tafel en dan moet ik nee of ja zeggen. Maar da’s de max, want als ik het alleen zou moeten doen, dan weet ik het na een tijdje ook niet meer. Die feedback doet heel veel. En het is ook gewoon cool en logisch dat er elementen van iedereen in zitten.
GUIDO: En heeft iedereen ook zijn eigen stijlhandtekening?
Grazz: Iedereen is altijd wel op zoek naar bruikbare samples.
Iron: En Menno draait dubstep. (lachen allemaal)
Courtasock: We zoeken zelf naar samples op slechte muziek.
Iron: Er zit zelfs een James Last-sample in, of mag ik dat niet zeggen?
Grazz: James Last, wa ne heerser! (lacht)
GUIDO: Herinner je nog de eerste plaat waarmee je bent beginnen te scratchen?
Yzerbeat: Jazeker, ik heb ze zelfs nog liggen.
Grazz: (denkt lang na) Nee, er zitten te veel gaten in mijn geheugen.
Iron: James Last waarschijnlijk. (lacht)
GUIDO: Leren jullie technisch nog veel bij, qua scratchen?
Grazz: Sinds Serrato zeker. Nieuwe technologie is the shit. Het wordt allemaal steeds makkelijker en tegelijk veel complexer, maar er is hoe dan ook steeds meer mogelijk. Als je het in je hoofd kan bedenken, dan is het mogelijk. Maar ik zie ons niet meteen wegstappen van scratchen op vinyl.
Courtasock: We blijven scratchen. Al krijg je hier en daar meer met technologie te maken, je moet het nog steeds doen. Je staat niet zomaar wat te foeteren. Je vinyl verslijt niet, je samples blijven steeds even goed klinken, je kan je files voorbereiden zoals je wil, maar geloof maar dat we onmiddellijk zien als iemand zijn stiel niet onder de knie heeft.
GUIDO: Hoe zijn de meesten van jullie bij de bigband gekomen?
Courtasock: Idool hè. Bigband Idool. (lachen)
Grazz: Iedereen heeft zijn eigen stijl en originaliteit. Van in het begin heb ik mensen gekozen die ik al kende en waarvan ik wist met wie ik te maken had. Audities zijn mijn ding niet. En ik krijg wel jonge gasten die zichzelf aanbieden, maar zoals het nu zit, gaat dat niet. Ik zou nochtans wel willen. Leeftijd heeft er uiteindelijk ook maar weinig mee te maken. Iedereen is zichzelf en brengt zijn inspiratie en ideeën mee.
Courtasock: Onze eigen vorming is vooral gebeurd in de bigband. Het samenwerken, echt muziek maken, spelen met saxofonist Fabrizio, daar leer je ongelofelijk veel van bij. We voelen ons ook veel meer geaccepteerde muzikanten.
Grazz: Het lijkt me wel cool voor jongeren. Dan zien ze dat er nog een andere optie is dan in een club plaatjes draaien.
GUIDO: Een goeie raad voor jongeren die ermee willen beginnen?
Iron: Acht uur per dag in je kamer niets anders doen!
Yzerbeat: Ik denk dat ieder van ons periodes in zijn leven had of heeft waarin hij niets moet doen, niet werken of naar school gaan. Gewoon wakker worden, opstaan en dan de hele dag niks anders doen dan bezig zijn met muziek, platen, scratchen.
Grazz: Je eigen idee volgen en naar niemand luisteren. Volg je eigen flow, luister naar raad van anderen maar doe zeker koppig je eigen ding. Sta er ook niet te veel bij stil, denk er niet te veel over na. Stop met denken! Denken is outdated. (lacht)
(LAD)
foto: Kmeron