Royaal reizen of back to basics? Tips van en voor studenten

 

 

 

"Ik heb ondertussen al tweemaal de Verenigde Staten bezocht op deze manier, eerst Seattle (in Washington) en nadien Washington D.C., de hoofdstad van de USA. Bij die eerste keer was ik samen met enkele vrienden op reis in Canada en ben ik alleen verder getrokken naar Seattle om daar als couchsurfer te logeren bij twee vrouwen van ongeveer 24 jaar. De ene was zeer gelovig en aan het werk bij de zedenpolitie en de andere een danseres met een free spirit. Jammer genoeg hadden ze het die week allebei erg druk, waardoor ik de stad voornamelijk op mezelf heb moeten ontdekken. Niet dat ik dat heel erg vond, want wie alleen op stap is, leert tien keer zo gemakkelijk nieuwe mensen kennen. Amy en Emma, zo heetten de twee gastvrouwen, waren in elk geval heel gastvrij, want ik mocht zelfs in het bed van de ene slapen als zij 's nachts ging werken. En bovendien mocht ik zonder problemen hun badkamer gebruiken en de koffie opdrinken. (lacht) Hun vrienden nodigden mij zelfs uit voor een barbecue en dat moet je me geen twee keer vragen. Ook in Washington D.C. kon ik slapen in de kamer van een van mijn hosts. Dat waren trouwens opnieuw twee vrouwen, van 24 en 25 jaar. Er woonde ook een piloot, maar die kwam maar nu en dan eens thuis slapen. Geen bed deze keer, maar wel een uiterst comfortabele luchtmatras. Tof! Zeker als je weet dat de andere zeven couchsurfers, die er op hetzelfde moment logeerden, allemaal op dunne matjes en matrasjes sliepen, die verspreid lagen over de ganse benedenverdieping."

 

"Ik heb nooit schrik als ik alleen op reis ga en zeker niet als ik ga couchsurfen. Je leert mekaar eerst al wat kennen via de organisatie, daarna mail je nog een paar keer voor je elkaar toevoegt als vriend op Facebook en aan de hand van dat profiel zie je wel welk soort vlees je in de kuip hebt."

 

-         Couchsurfing is een initiatief waarbij mensen een slaapplek of hun hulp aanbieden aan avontuurlijke reizigers en daar niets voor in ruil vragen. Info vind je op www.couchsurfing.org.

-         Wil je graag zelf eens couchsurfen? Neem dan zeker de tijd om de profielen grondig door te nemen, zodat je een persoonlijke mail kan opstellen. Die valt altijd in betere aard dan een doorsnee tekst die je naar iedereen zou kunnen sturen en levert je dus hoogstwaarschijnlijk wel een bed op.

 

 

 

"Enkele maanden geleden ben ik met een goede vriendin naar Kroatië geweest. Enkel onze vliegtuigtickets lagen vast, dus moesten we gewoon in tien dagen van Dubrovnik naar Split zien te geraken en voor de rest gingen we waar we naartoe wilden en bleven we daar zolang het ons kon boeien. Toen we aankwamen in Dubrovnik werden we overspoeld door de hitte en dus namen we eerst een frisse duik voor we de stad introkken. Van daaruit bracht een catamaran ons naar het eiland Mljet, een nationaal park, en daar bezochten we niet alleen de haven, maar maakten we ook een bijzondere wandeling. Niet met opzet, want we raakten de weg kwijt en namen dan maar een shortcut door via een steile helling opnieuw op de hoofdbaan terecht te komen. Dat stuk bleek echter veel moeilijker dan gedacht en toen we eenmaal boven waren, met schrammen en druppels bloed, hoorden we dat het eigenlijk verboden was om af te wijken van de paden, omdat er onder de grond nog verschillende bommen verstopt zitten. Wat een geluk… of hebben de locals ons dit gewoon wijsgemaakt?"

 

"In Orebic werden we dan weer wakker gehouden door onweer en hevig gesnurk bij de buren en de dag erna, toen we onze tocht verder wilden zetten aan de hand van een bootreisje naar Korculak, bleek de toeristische dienst gesloten. Dan maar op onze intuïtie vertrouwen! We braken de tent af en moesten te voet naar de haven stappen. Geen pretje in de gietende regen, maar gelukkig bracht een vriendelijke kampeerder ons met zijn auto naar onze bestemming. In Korcula aangekomen trokken we aan de hand van een taxiboot naar de camping en twee dagen later bracht eerst een bus en dan een boot ons naar onze laatste stop, Split."

 

"Het mooie aan kamperen is dat je enkel in je tent kruipt om te slapen en dus bijna voortdurend buiten leeft. Wordt het donker? Dan ga je slapen. Wordt het licht? Dan sta je op. Ondanks het feit dat we serieuze stortbuien en onweren meemaakten, sliepen we enkel de laatste nacht in een gebouw. Erg comfortabel verliep die nacht ook weer niet, want aangezien onze vlucht om kwart over zes ’s ochtends vertrok en op dat uur nog geen bussen reden, besloten we ons matje uit te rollen over de stoeltjes in de hal van de luchthaven."

 

-         De communicatie met de lokale bevolking verloopt niet bijzonder vlot, maar wel goed genoeg om alle info zoals dienstregelingen van bussen en boten te weten te komen. Die zijn echter nooit stipt en laten vaak op zich wachten, neem dus zeker een reisspelletje mee.

 

 

"Een tijdje geleden heb ik samen met twee vriendinnen de West Highland Way in Schotland afgewandeld. Deze weg, die alleen toegankelijk is voor wandelaars, heeft verschillende campings waar je tussenstops kan maken. Je kiest zelf hoe lang je over de tocht doet en waar je overnacht en gemiddeld duurt die tocht ongeveer tien dagen, maar wij lieten onze bagage van camping naar camping voeren en besloten de toer op acht dagen af te leggen. Wandelen in zo’n betoverende omgeving is puur genieten. We vertrokken meestal tussen negen en tien uur ’s morgens en kwamen ongeveer tussen drie en vijf uur in de namiddag aan. Echt lastig was het niet, maar dat was ook niet onze bedoeling. Het was een reis van bezinning, en hoe cliché het ook mag klinken, ik vond dat ik als een ander mens terug in België aankwam. Je leeft met drie dicht op elkaar, komt maar heel af en toe andere toeristen tegen en krijgt zo veel tijd om na te denken."

 

"Toen we de eindmeet bereikten, het Fort William, hebben we onze tenten nog opgezet aan de voet van Ben Nevis, de hoogste berg van de Britse eilanden. We hadden een doorschuifsysteem om uit te maken wie met twee mocht slapen en wie bij de bagage moest liggen in de andere tent, en die nacht was het mijn beurt om alleen te slapen. Barst daar nu wel een gigantisch onweer los zeker! De stormwind was zodanig hevig dat de zijkanten van de tent verschillende keren volledig plat gewaaid werden, met mij eronder. Behoorlijk angstaanjagend en ik heb zelfs af en toe mijn tent opengedaan om te kijken of de andere tent er nog wel stond. (lacht) Veel slapen is er dus niet van gekomen. Gelukkig hadden we voor de allerlaatste nacht een lekker warm, groot en zacht bed geboekt in een bed and breakfast. Zalig…"

 

-         Wie geen zin heeft om elke avond in een tent te slapen, kan ook gerust in een jeugdherberg of hostel terecht.

-         Kies voor waterafstotende kledij of vergeet in elk geval je regenjas niet, want je krijgt geregeld een stevige regenbui op je hoofd. Gelukkig hebben ze op sommige campings wel een droogkamer, waar je schoenen, kleren en zelfs tenten kan ophangen. Daar wordt voortdurend warme lucht geblazen.

 

"Maanlandschappen, sneeuw, gestolde lavastromen, helderblauwe watervallen, met je benen gespreid staan tussen de Noord-Amerikaanse en de Euraziatische tektonische plaat, het doet wat met de nietige mens, en zeker als die net als ik geografie studeert. Het was een vriend van me die begin september met dit idee afkwam, maar ik was onmiddellijk verkocht. We boekten een last minute, plunderden de bierafdeling van de Colruyt en amper tien dagen later waren we onderweg. Eenmaal aangekomen, zetten we om drie uur ’s nachts onze tocht naar Reykjavik verder in onze Toyota RAV4. Na een zeer korte en ijskoude nacht in een camping trokken we naar een warmwatermeer. Best moeilijk te geloven dat het zwavelgele water 37 graden bedroeg tijdens de hagelstorm die toen passeerde, maar het was effectief zo. Stalactieten aan je neus en haarpunten en toch het gevoel hebben dat je een heerlijk bad neemt, gezond zal wel niet zijn, maar deugd dat het deed! Diezelfde dag nog reden we verder naar Thingvellir, de plek waar Amerika en Europa geologisch samenkomen, en ook nadien bleef de schoonheid van IJsland ons verbazen. We hebben vulkanen beklommen, sneeuwballen gegooid in T-shirt, steile rotskliffen afgedaald, de Eyjafjallajökull bewonderd, schrijnende taferelen als een almaar groeiend gletsjermeer gezien, géén walvissen gezien in Husavik wegens te slecht weer, een Belg ontmoet in de eindeloze noordelijke vlaktes waar geen levende ziel te bespeuren viel, lessen bijgewoond van IJslandse deernes in een plaatselijke dansschool - allen daarheen! -, meer hamburgers gegeten dan water gedronken en ’s nachts het prachtige noorderlicht gezien."

 

"Heel diep hoef je niet in je spaarpot te grabbelen om van IJsland te mogen proeven, want wij betaalden amper 300 euro in totaal voor de vluchten (in september weliswaar) en bovendien is de benzine er stukken goedkoper."

 

-         Huur je auto het best bij SADcars (ongelukkige naam, maar zeer goedkope en kwaliteitsvolle vierwielers).

-         Koop vooraf een goeie, grote kaart bij Atlas & Zanzibar, met daarop pictogrammen van pompstations, hostels en andere voorzieningen.

-         Leer deze zin uit je hoofd: “Eg tala ekki Islensku!” (Ik spreek geen IJslands)

 

 

 

"Mijn moeder en haar vriend zijn in 2005 niet geheel ontevreden teruggekeerd van een reis naar de Bahamas en dus stelden ze voor dat mijn zus en ik het jaar nadien meegingen. Ondertussen zijn we er al vier keer geweest en het is telkens weer een verademing. Ook dit zaten we in een all-in resort. Geen klassiek hotel, maar allemaal losse bungalows, telkens twee op elkaar, en die staan in zaagtandvorm verspreid over het hele domein. Die kamers zijn bedoeld voor twee personen en zien er stuk voor stuk heel paradijselijk en exotisch uit, met houten terrasje, klapdeuren bestaande uit losse plankjes enzovoort."

 

"Het leven is er gewoonweg surreëel. Je staat op rond 11.30 uur, gaat een stuk pizza halen, groet je ouders, vraagt aan je vrienden hoe je de dag ervoor in godsnaam in je bed bent beland, plant jezelf neer aan het zwembad en geniet van het vrouwelijk schoon en van het alomtegenwoordige briesje dat die 35 graden net iets draaglijker maakt. Als het meezit, hoef je zelfs maar een halfuurtje te wachten op jouw beurt om te waterskiën en anders roep je enkele vrienden bijeen en vaar je met de catamaran richting volle zee onder het motto ‘er is altijd wel iemand die kan navigeren’. ’s Avonds volgt dan weer een pool-, beach- of loungeparty met nu en dan een live band, maar steeds weer gratis drank."

 

-         Proef zeker eens de fruitig frisse cocktails, zoals bijvoorbeeld AMF (kort voor Adios Motherf…) of Electric Watermelon, chemisch onverantwoorde brouwsels gegenereerd uit de exuberante verzameling flessen Bahamiaanse rum en whisky.

 

 

 

 

 

"De organisatie die wij uitgepikt hadden, bood verschillende routes aan, maar wij kozen ervoor om naar Oostenrijk te vliegen en dan per fiets de Donau te volgen van Wenen tot Boedapest, in totaal goed voor zo’n 350 kilometer. Aangezien we een formule van zeven dagen hadden gekozen, legden we dus gemiddeld 50 kilometer per dag af. Of ik op voorhand getraind heb? Nee, maar ik heb me wel een koersbroekje aangeschaft. Bedoeling was om zo licht mogelijk te kunnen fietsen en dus hadden we enkel het broodnodige bij ons: een rugzakje met water, zonnecrème, insectenspul, verfrissingsdoekjes en nu en dan een lunchpakket. Eind juli was alles geregeld en stonden zes mensen gepakt en gezakt: Mijn ouders, mijn broer en diens vriendin, mijn vriend en ikzelf."

 

"De reisorganisatie had een route uitgestippeld voor ons, maar we konden daar wel wat van afwijken. Dat waren trouwens de leukste momenten, want dan konden we even in de wijde natuur gaan zitten en leuke foto’s nemen midden in een zonnebloemveld of met hooibalen op de achtergrond. Zolang we ’s avonds maar op tijd op onze slaapplek arriveerden, want onze bagage werd door een busje van de ene stop naar de andere gebracht. Meestal waren dat lokale pensionnetjes of bed and breakfasts in kleine dorpjes en dus konden we daar niet altijd veel comfort verwachten. Alleen Wenen, Boedapest en Bratislava waren grote steden en daar logeerden we in echte luxueuze hotels. Dat was zalig! We hadden trouwens een extra dagje Wenen aan onze trip gebouwd, dus zijn we de reis gestart met twee daagjes citytrip, kwestie van op krachten te komen. (lacht) Daarbij hebben we onder andere de Spaanse Rijschool bezocht, een van de oudste scholen voor het opleiden van paarden. Ook Schönbrunn, het kasteel van Sissi, en de Weense Opera hebben we gezien. Toen we dan na twee dagen voor het eerst op de fiets kropen, startte meteen onze langste dagtrip, ongeveer 70 kilometer naar Bratislava, de hoofdstad van Slowakije. Daar hebben we nog een wandeling gemaakt doorheen de stad en daarna stonden vooral kleinere steden met eerder ongekende bouwwerken op het programma. De laatste dag kwamen we in Boedapest toe, de hoofdstad van Hongarije die langs beide kanten van de Donau ligt: Boeda op de rechteroever en Pest op de linkeroever."
 

 

-         Contacteer Vos Travel als je een gelijkaardige reis wil maken. Deze reisorganisatie is gespecialiseerd in wandel- en fietsreizen.

-         Probeer wat extra tijd uit te rekken voor de grote steden.