Black Swan

 

Als je ons op voorhand had voorspeld dat we een prent over fucking ballet tot de beste film van het jaar zouden uitroepen, hadden we je gek verklaard. Maar dit is Aronofsky, die zijn plot concipieerde als een gitzwart spiegelverhaal aan zijn vorige film The Wrestler. De parallellen zoeken én vinden tussen worstelen en ballet, en er de meest huiveringwekkende film in jaren van maken, daar moet je een genie voor zijn. Aronofsky bijt zijn camera vast in Natalie Portman, die op hallucinant sterke wijze een gekwelde ballerina speelt die de dubbele hoofdrol krijgt in Het Zwanenmeer van Tsjaikowski. Die rol maakt haar echter innerlijk kapot. Ze wordt paranoïde en voelt zich verscheurd tussen haar overbeschermende moeder, obsessieve regisseur en sexy understudy. Ze begint waanbeelden te zien en voelt iets onbestemds onderhuids naar boven borrelen. Black Swan is een verpletterende, ontluisterende kijkervaring. Aronofsky duwt je genadeloos in een tunnel vision die vlagen van kippenvel over je schouders jaagt. Alleen al voor de verbazingwekkende acteerprestatie van Natalie Portman moet je deze film gaan bekijken, maar Black Swan heeft nog veel meer te bieden dan dat. Het is een instant klassieker.

 

(HDP)