Steven Van Broeckhoven, wereldkampioen windsurfen

Steven: Ik heb de beginstappen van het windsurfen eigenlijk geleerd in de Vossenmeren in Lommel, vanaf mijn negende, en sindsdien oefende ik regelmatig op eigen houtje. Pas een vijftal jaar later begon ik te trainen op zee. Dan maakte ik weekenduitstapjes met andere surfers en het gebeurde ook regelmatig dat mijn ouders me naar de kust brachten als de wind daar goed zat. Het moeilijkste aan windsurfen is het doorzetten. Je hebt veel geduld nodig in het begin. Uit het water klauteren, het zeil rechttrekken, na enkele seconden je evenwicht verliezen en dan weer opnieuw beginnen… Eens ik die basisknepen doorhad, was ik wel direct verkocht. Vier à vijf jaar geleden heb ik mijn werk opgezegd om zo nog meer te kunnen windsurfen.

Steven: Als er wind is, ga ik naar Nederland om een dikke drie uur per dag te kunnen trainen, maar ik zit ook wel veel in het buitenland en daar probeer ik dagelijks toch ook een paar uur het water op te zoeken. Ik heb geen coach, dus ik kies eigenlijk zelf wanneer ik ga trainen, hoever ik ga tijdens die training en wanneer het even genoeg is geweest. Er is dus ook niemand die me verplicht de avond voor een wedstrijd op tijd in mijn bed te kruipen of die me verbiedt naar feestjes te gaan. Ik weet gewoon dat je betere prestaties haalt als je je lichaam verzorgt. Ik probeer ook regelmatig en gezond te eten.

Steven: Toen ik definitief voor windsurfen had gekozen, zeiden ze tegen me dat ik mijn kans moest wagen op internationale wedstrijden, maar ik antwoordde altijd dat ik niet goed genoeg was. Tot het er effectief eens van kwam. (lacht) Op het Europese Kampioenschap werd ik onmiddellijk vierde en de twee daaropvolgende jaren won ik goud. Sindsdien neem ik deel aan wedstrijden van eind februari tot eind september en dus ook aan de wereldkampioenschappen.

Steven: Klopt. Ongetwijfeld de mooiste prestatie tot nu toe. We kregen zeven minuten om verschillende freestyle tricks uit het zeil te toveren, en aangezien het een wereldkampioenschap was, nam ik nog net iets meer risico dan anders.

Steven: Het belangrijkste is de wind, maar als er stevige golven zijn, maakt dat het natuurlijk nog net iets spectaculairder. De Belgische kust valt goed mee om te windsurfen, maar als ik enkele weken vrij ben, verkies ik toch Egypte of Zuid-Afrika. Om te windsurfen hé, puur luieren op het strand kan beter in Bonaire, aan de Caraïben.

Steven: Als het slecht weer is, maken we er inderdaad gebruik van om het binnenland in te trekken. Of gaan we de Tafelberg beklimmen, cagediven of uit een vliegtuig springen of zo. Er vallen zoveel dingen te doen.

Steven: Ik denk dat ik al heel blij mag zijn als ik bij de top-drie zal eindigen, want om dat te bereiken mag je geen enkel foutje maken in de wedstrijdmanches en dat is niet evident. Maar daar gaan we nu nog niet aan denken hé, eerst genieten van wat ik dit jaar heb gepresteerd.

(SVR)