Maxon Blewitt: "De Kerstman is een sodomiet. In onze hoofden dan toch."

 

Alain: Wij waren ook aangenaam verrast toen we de eerste versies van de songs van Björn te horen kregen. Het ging een nieuwe richting uit, terwijl het ook Maxon Blewitt bleef.

 

 

Björn: En dat heeft zeker met mijn goed lief te maken. (glimlacht breed)Het is niet meer die muze van vroeger, de muze die ik toen steeds hard nodig had, de liefde die ik zocht en nergens vond. Ik ben gaan zoeken in mijn kindertijd, de onbereikbare liefdes die toen huis hielden in mijn hoofd, vandaar de polaroiddame op de cd-hoes. Die foto waarvan ik nooit heb geweten wie er eigenlijk op stond. Die fantasie, zo’n onbereikbare liefde, is een grote drijfveer voor inspiratie geweest in de songs voor deze plaat. En ook Peter was mee in die trip van soft-erotische muziek eind jaren zeventig: Bilitis en Francis Lai, Joe Dassin. Een aangename muzieksfeer. Peters studio was ook in die sfeer. Veel al wat ouder materiaal, een ongelooflijk knappe locatie in de Ardennen. Een gebouw met aan alle kanten ramen, we hebben er zowel winter als zomer meegemaakt voor opnames.

Alain: We hebben ook opgenomen in een oud kasteel in Schelle. In die studio was alles seventies, dus je was meteen mee in die vibe. Er hing een platenhoes van The Scorpions’ Virgin Killer, tapijt overal, oude drumcomputers...

Björn: We hebben ook een goede twee weken met z'n allen opgenomen in de studio in de Ardennen. Daarna ben ik samen met Peter aan het werk gegaan: overdubben, lagen... Peter had een dik boek waar hij alles in opschreef wat we nog moesten doen, op het autistische af. (lacht) En voor een producer is dat zeker geen slechte eigenschap. Je moet je producer ook in vertrouwen nemen, loslaten.

Alain: Ik had dat redelijk snel. Ik was niet altijd akkoord met wat hij zei, maar telkens als ik het resultaat hoorde, vond ik wel dat hij gelijk had. Hij hoort vooraf wat wij niet horen.

Björn: Heel fijn dat we nooit die harde spanningen hebben gehad tussen groep en producer. Beginnende groepen hebben daar wel last van, dat angstvallig bewaken van ‘hun’ muziek.

Björn: Het balanceert op een dunne lijn. Het gaat ook meer over hoe ‘liefde’ vroeger was en wat dat al dan niet voor me betekende. Telkens op zoek naar iemand nieuws om de vorige te vergeten, niet bepaald romantisch. Een souvenir aan een bepaalde periode.

Björn: Die song kijkt in elk geval niet door een rooskleurige bril. Het heeft meer met wereldvreemdheid en donkerte te maken. Kindertijd zit er ook in.

Alain: Maar dat kan ook niet anders. Zo is de Kerstman, in onze hoofden dan toch. (lacht)

Björn: De lijn van de hele plaat is voor mij die abstracte wereld van de herinnering, de fantasie die je als kind hebt. Ik was als kind ook al seksueel heel vroeg actief, in mijn hoofd dan.

Alain: In combinatie met de Kerstman gaat dat wel meteen heel fout klinken.

Björn: (lacht) Enkel in mijn hoofd dus. De andere kant van de cd-hoes is dan ook een foto van mezelf als kleine jongen. Op die foto sta ik in mijn blootje en sta ik tussen mijn benen te kijken, precies denkend: waarvoor is dit goed, wat moet ik hiermee? 'Brandend verlangen' is een heel grote leidraad in de songs. Verlangen naar wat dat precies is, een vrouw. Iets wat ik nu kan plaatsen.

 

 

Björn: Nee, dat mysterie mag gerust blijven. Mijn eerste denkbeeldige liefde mag anoniem blijven. Ik heb zo ook ooit een liefdesbrief aan La Cicciolina geschreven (Ilona Staller, Italiaanse pornoster én politica - LAD). Ik ben steeds op zoek naar een muze. Eens je dan een vriendin hebt, wordt dat meteen heel dubbel.

Björn: We gaan in een aantal clubs spelen, de podiumervaring opnieuw opkrikken. Het is ook een heel andere manier waarop we de muziek brengen. We gaan veel live spelen. Die intiemere sfeer live brengen, is toch anders dan wat we vroeger deden.

Alain: Als we die sfeer kunnen neerzetten, dan wordt het fantastisch. In kleinere clubs kunnen we makkelijker iets meegeven aan het publiek.

Björn: Naakt gevoel, hart op de tong, dat moet het worden. De set blijft wel levendig, het is veel klimmen en dalen. Ook de plaat heeft dat. De demo’s die ik had, waren vaak al zo goed als afgewerkte nummers en werkten prima akoestisch. Daarna hebben we met de groep en ook met de producer verder gewerkt om te zien hoe we ze nog sterker konden maken.

Alain: We zijn ook anders met muziek bezig. De eerste plaat was zeven jaar geleden en dan ben je er rotsvast van overtuigd dat je de wereld gaat veroveren. Laten we zeggen dat we het nu toch meer nuchter en rustiger bekijken. Liever geen stress meer. We vinden dat we een goeie plaat hebben gemaakt en hopen dat ieder die ze hoort dat met ons vindt.

Björn: Iedereen die de plaat al hoorde was aangenaam verrast. Mijn vriendin, die voordien absoluut geen Maxon Blewitt-fan was, is nu helemaal mee. Ze heeft natuurlijk hier en daar wel meegezongen op de plaat.

Alain: Ik heb veel van mijn vrienden in Berlijn laten luisteren, en die vonden het anders dan vroeger, maar zeker nog Maxon Blewitt. Dat vond ik wel fijn om horen.

Björn: Dat komt vanuit een frustratie als je naar het nieuws kijkt, vanuit de zetel, of een krant openslaat. Al die dingen waar je zo machteloos tegenover staat, dat moet ons ook vergeven worden. Je kan niet de hele dag door met een knagend geweten rondlopen over alle miserie en onrechtvaardigheid in de wereld. Dat nummer gaat over heel beschouwend naar de wereld kijken, en dat het ook niet slecht is als je eens op je gemak in je zetel zomaar ernaar kijkt en niets doet. Veel schuldgevoelens worden de mensen zomaar, zonder meer, in de schoenen geschoven. Voor mij hoeft dat echt niet altijd.

Björn: Ik ga er niet al te negatief over doe,n maar het is niet mijn lievelingsnummer. De tekst heeft niet met mezelf te maken, het gaat over iemand die ik ken. Peter wou dat nummer opnemen, maar zelf heb ik er eigenlijk weinig voeling mee. Ergens gaat het over een stuk van mezelf dat toen misschien zo aanvoelde, maar waar ik vandaag niets meer mee heb. Ik herken dat gevoel niet meer, een opwelling die voorbij is. De song gaat over mijn broer en de relatie met onze vader. Ik ga er niet te diep op ingaan, ik zou dat nummer liever willen vergeten.

Alain: Tegelijk komt die song ook wel regelmatig naar boven als ik met mensen over de plaat praat. Jij kan er misschien die maffe relatie mee hebben, maar blijkbaar klinkt het toch wel in het oor van veel mensen.