Gringos Locos (Dupuis)

Eerst nog één keer recapituleren. Eind jaren veertig had de flamboyante Joseph Gillain alias Jijé een schare jonge, beloftevolle striptekenaars om zich heen verzameld in zijn atelier in Waterloo. Dat zootje getalenteerd ongeregeld kon hun prille werk kwijt aan het populaire weekblad Robbedoes, maar ze droomden van meer. Aan de andere kant van de oceaan was Walt Disney toen al een legende, en de jonge Belgische penseelridders droomden van een carrière in de Californische tekenfilmindustrie. Uiteindelijk nam Jijé samen met zijn gezin in 1948 de boot naar Amerika, en hij nam zijn poulains Morris en Franquin mee, respectievelijk tekenaars van de toentertijd nog embryonale reeksen 'Lucky Luke' en 'Robbedoes en Kwabbernoot'.

 

Alle aficionado's van het klassieke Belgische beeldverhaal weten dat die reis heeft plaatsgevonden, maar erg veel details zijn er niet over bekend. Toen scenarist Yann Le Pennetier in de vroege jaren tachtig voor Robbedoes ging werken en daar de inmiddels legendarisch geworden André Franquin leerde kennen, probeerde hij hem zoveel mogelijk anekdotes over het Amerika-avontuur te ontfutselen. Het werden aantekeningen in een notitieboek, die bijna dertig jaar lang in een lade bleven liggen. Maar in 2009 werkte Yann samen met Olivier Schwartz voor de 'Robbedoes'-oneshot Piccolo in Veldgroen. Schwartz bleek prachtig te kunnen tekenen in de atoomstijl die indertijd werd ontwikkeld door juist de tekenaars die naar Amerika trokken, en Yann begon te dromen. De protagonisten waren ondertussen al een tijdlang overleden, dus zou het geen idee zijn hun nagedachtenis te verstrippen en een album te maken over die legendarische Amerikareis? Gringos Locos was geboren.

 

Wie gevoel heeft voor stripnostalgie, zal smullen van Gringos Locos. Schwartz is een rastalent, wiens heldere platen een feest zijn voor het oog. Over Yann hebben we al eerder geschreven dat hij de onhebbelijke gewoonte heeft ronduit zwak werk af te wisselen met voltreffers. Gringos Locos is gelukkig zo'n voltreffer. Af en toe overdrijft hij (de tekenaars die inchecken in het Bates Motel, dat is er bijvoorbeeld over), maar over het algemeen slaagt Yann er met brio in Franquin, Jijé en Morris te transformeren tot metastriphelden die een komisch en onderhoudend avontuur beleven in de allerbeste 'Robbedoes'-traditie.

 

Hamvraag: valt Gringos Locos te lezen als een stripbiografie? Volgens de nabestaanden van Jijé en Franquin alvast niet. Zij herkenden hun vaders zelfs zo slecht in de strip dat ze hebben geprobeerd de publicatie van het album tegen te houden. Uiteindelijk kwam een Belgisch compromis uit de bus: een bijlage met recht van antwoord werd toegevoegd. Die bevat een paar leuke oude foto's, maar voor de rest een hoop gezeur waar wij onze schouders bij hebben opgehaald. Veel interessanter is het commentaar van Yann zelf, die volkomen terecht een citaat van John Ford aanhaalt: "Als de legende sterker is dan de realiteit, gebruik dan de legende." En daarmee is alles gezegd.

 

(HDP)