De studententijd van Ilse Van Hoecke

Niemand maakt zo mooi de brug tussen Ketnet en TV1 als Ilse Van Hoecke, fulltime spring-in-'t-veld en sinds kort ook de blonde rechterhand van ouwe tv-rotten als Bart Peeters en Marcel Vanthilt. Wij baanden ons een weg tussen een meute joelende Eurosongkids en vroegen Ilse wat voor studententijd al dit moois heeft voortgebracht.


"Tijdens mijn humaniora heb ik in een theaterproductie meegespeeld in het toenmalige NTG. Dat vond ik zo fantastisch dat ik dacht: dit leven wil ik ook," vertelt Ilse terwijl ze een paar hysterische Ketnetters van haar rug schudt. "Toen wist ik al dat ik iets wou gaan studeren wat ik graag doe. Of ik daar nu werk mee zou vinden of niet, dat kon me eigenlijk niet schelen. Ik wou niet een bepaalde studierichting - rechten of zo - kiezen omdat daar toevallig het meeste toekomst in zit. Iedereen zei toen tegen me: wil je de rest van je leven gaan doppen of zo, maar ik wou naar het conservatorium in Gent. Gelukkig had ik mijn ouders mee, die zeiden: kind, doe wat je wil."

 

Killer-richtingen

 

GUIDO: En viel het mee?

Ilse: Ik ben blij dat ik het heb gedaan ja. 't Is een heel harde opleiding, niet zoals andere studierichtingen. Ik ben bijvoorbeeld met vier mensen afgestudeerd, wat ontzettend weinig is. 't Was een heuse afvallingsrace. Om te beginnen is er al een toelatingsexamen. Van ongeveer 100 à 200 kandidaten begin je in het eerste jaar met een twintigtal mensen. In het tweede jaar blijven daar nog maar een stuk of tien van over, dus je mag dat niet onderschatten.

GUIDO: En wij maar denken dat de echte killer-richtingen op de unief te vinden zijn!

Ilse: Ja, maar je kan dat niet vergelijken hé. Conservatorium is geen theoretische opleiding. 't Is niet zo dat je er wel komt als je goed studeert, zo werkt het niet. Toen ik daarna nog een jaar aggregaat deed, ben ik wel geschrokken, want toen moest ik opeens wel al die theorie gaan blokken. Ik heb nooit tweede zit gehad, omdat ik daar geen zin in had. Dat wil niet zeggen dat ik de vlijtigste van de klas was, maar in maart begon ik in actie te schieten. Ik begon notities te verzamelen, ging wat vaker naar de les en probeerde alle achterstand die ik had opgelopen in te halen. En dan hard werken tot eind juni. Zo is het me elke keer gelukt.

 

Douches uitschrobben

 

GUIDO: Vanwaar die achterstand in maart?

Ilse: Euh, laten we daar eerlijk in zijn: door iets te veel op café te gaan. (lacht) Mijn twee broers hebben allebei universiteit gedaan, op 't Sportkot. Die mannen waren ook preses en toestanden, dat was echt fuiven, fuiven, fuiven. Nu, dat soort studentenleven heb ik nooit gekend. Dat leeft ook niet op het conservatorium, daar zijn geen dopen en cantussen en zo. In het begin vond ik dat jammer. Ik wou ook wel eens een cantus meemaken, en dat kon: ik ging gewoon bij m'n broers. Maar ik werd dat al snel beu. Ik ben bijvoorbeeld ook maar één of twee keer uitgeweest in de echte studentenbuurt van Gent, in de Overpoort. Ik ging liever uit in het centrum van de stad, naar den Turk, de Plansjee, de Charlatan, Pink Flamingo's… Meestal kwam dat neer op blijven plakken na een voorstelling.

GUIDO: Bleef er nog tijd over voor studentenjobs?

Ilse: Ik ben nog gaan schoonmaken bij UCB, een chemisch bedrijf. Dat was zwaar werk, echt de douches van de arbeiders gaan uitschrobben en zo, maar het betaalde niet slecht. Verder heb ik sportkampen gegeven aan kinderen, ben ik promomeisje geweest voor Proximus… Naarmate ik ouder werd, zocht ik wel de betere jobs uit. Ik wou op reis gaan in de vakantie, en dat moest ik zelf betalen, dus er moest gewerkt worden.

GUIDO: Heb je achteraf gezien genoeg geprofiteerd van je studententijd?

Ilse: Ja, maar ik ben nu nog meer aan 't profiteren. (lacht)

GUIDO: Profijtig meiske!

 

(HDP)