Netsky

 

Netsky: We sluiten dit jaar Pukkelpop af op de mainstage en Werchter is de eerste keer. Ik speel met een liveband en daar komt toch veel bij kijken. Meer voorbereiding, opstelling van de instrumenten… De band waar ik nu mee op het podium sta, is fantastisch. De drummer, Michael Shack, is al een tijd een goeie vriend van me. Babl, onze keyboardspeler, heeft lang bij Kate Ryan gespeeld. Die kent Michael ook al. De tourmanager is een vriend van me, een toffe bende in feite. Ik zou het ook niet anders willen. Gewoon met professionele muzikanten die je niet kent de baan op gaan, is niks voor mij.

Netsky: Er zijn repetities, iedereen moet de nummers instuderen. We hebben het nu al twee keer met de band gedaan, een keer in Kortrijk in De Kreun - zalig! - en de dag erop Brixton Academy in Londen - fantastisch! Het geeft honderd keer meer voldoening. Ik ben blijer, het is spannender, het is echt een uitdaging. Ik had mijn dj-sets perfect onder controle. Nu kunnen er opnieuw dingen fout lopen en dat maakt het héél boeiend. Ik merk ook dat ik nu mijn muziek nog meer apart per instrument schrijf, aparte partituren voor piano, voor drums. De liveband is echt een logische stap.

Netsky: Het tempo ligt in elk geval een stuk hoger (lacht) en Michael moet het ook een uur volhouden. Ook voor Babl, het zijn heel snelle riffkes, maar ze zijn beiden altijd heel enthousiast en ze vinden het echt plezant.

Netsky: Ik heb mijn draadloze keytar, waarmee ik veel van de leads onder controle heb en me toch vrij over het podium beweeg. Ik durf al vanachter mijn dj-booth te komen, maar het is toch nog nieuw. Wel heel plezierig!

Netsky: Ik ben heel blij dat ik die keytar van Roland heb gekregen, maar ik denk niet dat ze staan te wachten om me meteen een tweede te geven als ik met deze in het publiek spring. (lacht)

Netsky: Ik denk wel dat ik nog een tweede dag Werchter doe en ook een tweede dag Pukkelpop, dus ik blijf wel even. Ik ben altijd al een echte festivalganger geweest. Vorig jaar heb ik nog geprobeerd om na mijn set op de camping te gaan liggen, maar dat gaat echt niet meer. Foto’s nemen met fans, de hele tijd handtekeningen. Ik doe dat graag, maar om zo een festival te doen is echt te moeilijk geworden.

Netsky: Het eerste grote was Dour. Ik ben altijd met vrienden naar festivals geweest. Die eerste keer hadden we een grote tent mee en daar sliepen we met acht in, maar eigenlijk was er geen plaats voor acht. We hadden zelf eten mee, maar we werden steeds luier om de potten af te wassen of om te koken. Tegen de derde dag improviseerden we steeds wilder. Ik geef eerlijk toe dat ik door dat kampeersfeertje veel concerten heb gemist, en dat neem ik mezelf wel kwalijk. Aan de andere kant zie ik veel bands toch liever in een club. Op festivals hangt een andere sfeer en gaan mijn vrienden boven alles.

Netsky: België is een echt festivalland. Ik zit overal ter wereld te stoefenover Pukkelpop en Dour en Werchter. Alleen Rhythm & Vines in Nieuw-Zeeland steekt voor mij boven alles uit. Dat is op oudejaarsavond en ik heb er nu de afgelopen twee jaar gespeeld. Fenomenaal festival, ongelooflijke sfeer. Bijna 200.000 mensen, de helft van de bevolking van dat eiland, denk ik.

Netsky: Steeds meer. Op festivals loop je altijd wel iemand tegen het lijf om te leren kennen of samenwerkingen mee op te zetten. Het artiestendorp van Pukkelpop is daar bijvoorbeeld de ideale plaats voor. Zowel de backstage van Werchter en Pukkelpop zijn perfect om met andere muzikanten rond te hangen. Miike Snow heb ik zo leren kennen. Bij Fat Freddy’s Drop, lang mijn lievelingsband, was ik echt starstruck. Een heel speciaal moment voor mij.

Netsky: Zeker een exotische sfeer, een eiland of zo, met water in de buurt. Bob Marley mag komen, zonnig weer, één podium, we houden iedereen samen. Het is gewoon een magisch gevoel als iedereen op de wei dezelfde melodie van jouw song begint mee te zingen. Ik hou wel van dat massagevoel. Ik wil ook op elk van mijn concerten mensen overtuigen van de kracht en schoonheid van drum&bass. Ik pas mijn sets daar ook aan aan.

Netsky: Ik speel nu heel mijn nieuwe album al een maand mee in mijn sets. Het album heet Netsky 2, en velen zullen dat een dwaze titel vinden. Eigenlijk vind ik het eerder een controversiële titel. Ik heb een verhaal per track, niet voor de hele plaat. Ik wil niet per se een rode draad, ik wil van het ene naar het andere kunnen springen. Met een rode draad vind ik me in een kleiner hokje zitten.

Netsky: Als ik zie dat de mensen op het podium zich oprecht amuseren, is het voor mij goed. Zelfs als ik dan niet helemaal into die muziek ben, kan ik nog altijd genieten van het visuele aspect. Enthousiasme en blijdschap op het podium weerkaatsen op het publiek. Het positieve massagevoel, daar draait het allemaal om.

Netsky: Ik ben een grote Temper Trap-fan. Reggae ook: Gentleman, Sizzla, Beenie Man.

Netsky: Water! Oordopjes! Risico’s durven nemen en muziek echt ontdekken, naar bands gaan luisteren waar je nog nooit van hebt gehoord, ontdekkingen doen op een halflege wei.

Netsky: Och man! Ik kijk uit naar heel mijn zomer! Ik heb over heel de zomer zeven dagen vrij, denk ik.

 

(LAD)