The Dark Knight Rises

The Dark Knight Rises, het sluitstuk van Christopher Nolans 'Batman'-trilogie, is twee uur en drie kwartier megaton-cinema. Dit is een pletwals van een film, een monsterachtig ambitieuze actieprent die na een enigszins aarzelend begin over je heen dendert als een op hol geslagen goederentrein.

Het verhaal speelt zich af acht jaar na de vorige film. Acht jaar zonder Batman, en Gotham City is veiliger dan ooit. Maar dan komt een nieuwe destructieve kracht de stad letterlijk in twee rijten: Bane, een gemaskerde en gewetenloze superterrorist, een menselijke sloophamer met een leger meedogenloze huurlingen achter zich. Slim van Nolan om na de psychotische sluwheid van The Joker deze keer te kiezen voor een tegenstander die het van brute fysieke dreiging moet hebben. De iconische, tragische vertolking van Heath Ledger als The Joker viel onmogelijk te evenaren, laat staan te overtreffen, maar Tom Hardy speelt Bane als de gemene brok testosterongraniet die hij moet zijn. En dan komt Batman opnieuw op de proppen. Hij wordt geconfronteerd met de moeilijkste dilemma's uit zijn leven. Hij heeft een nieuw speeltje - de Bat, een ultrawendbaar eenpersoons stealthvliegtuig waarmee het goed tussen wolkenkrabbers slalommen is - en raakt in de ban van Catwoman. Die laatste komt niet helemaal goed uit de verf. Girl nextdoor Anne Hathaway mist de nodige gratie en klauwen, en wordt qua vrouwelijke bijrol van het scherm gespeeld door Marion Cotillard, de Française die sinds La Vie en Rose als een pijl naar de Hollywood-top is geschoten, en terecht. Verder bevat de film intelligente knipogen naar de Occupy Wall Street-beweging en de algehele staat van de wereld anno 2012, boven op een kolossale portie dreunende actie. Over het einde zullen we niets lossen, maar we zijn er gerust op dat elke 'Batman'-fan met een voldane grijns op de lippen de zaal zal verlaten, een tikje doof en groggy, maar vooral tevreden over deze megablockbuster vol verstand en creativiteit.

(HDP)