Wereldkampioen bike-trial Kenny Belaey
Kenny Belaey (20) en zijn ‘fietsje’, 't is een onafscheidelijk duo. Kenny is de enige bike-trialprofessional ter wereld en werd wereldkampioen in deze sporttak in 2002. De discipline legde hem zeker geen windeieren, maar toch hebben maar weinig mensen weet van het bestaan van zowel sport als atleet. Wij spraken met dit uniek specimen.
"Bike-trial is de meest technische sport die kan worden beoefend met een fiets," aldus Kenny. "Het doel is obstakels te berijden en daarbij zo weinig mogelijk strafpunten maken. De obstakels variëren van rotsen tot boomwortels, rivieren, hellingen of een combinatie van dit alles."
Een fietsje in plaats van een motor
GUIDO: Wanneer kreeg je het bike-trialvirus te pakken? Je had ook kunnen kiezen voor meer populaire en lucratieve fietssporten als mountainbike, veldrijden of wegrennen…
Kenny: Mijn vader deed vroeger aan motor-trial. Ik zag hem veel aan het werk als kind en wilde het ook proberen. Het werd echter een fietsje in plaats van een motor. Ik ben ermee begonnen toen ik negen was. Zeer vroeg dus. Waarom ik niet voor die andere fietssporten heb gekozen? Ik heb de combinatie veldrijden-trial geprobeerd, maar ik bleek te weinig tijd over te hebben om deftig te kunnen trainen voor mijn passie. ’s Winters rijd ik wel regelmatig op de weg. Puur om bezig te blijven, niet uit ambitie.
GUIDO: En met deze sport probeer jij dus poen te scheppen. Lukt dat een beetje?
Kenny: Dat lukt inderdaad wel, anders zou ik niet voor een profstatuut hebben gekozen. Van het prijzengeld alleen kan ik uiteraard niet leven, ik ben Kim Clijsters niet, maar dankzij mijn contract met Vlaanderen T-Interim en nog enkele andere sponsors mag ik zeker niet klagen. Bovendien verdien ik nog een aardig centje aan de vele shows die ik doe en de inkomsten uit de promotie van ons bedrijfje. We verkopen video’s, kledij, fietsen en toebehoren en promoten trial over de ganse wereld. Zo heb ik ook iets voor later, want je kan maar tot je dertigste à driëndertigste biken, en dan zal ik natuurlijk nog niet kunnen rentenieren. En mocht het fout lopen met dat bedrijfje, kan ik altijd nog terecht in de zaak van mijn pa. Ik wist op voorhand dat ik van deze sport niet rijk zou worden, maar ik vind het al geweldig dat ik het als prof kan doen.
Het publiek als attribuut
GUIDO: Inderdaad, je bent de enige bike-trialprof ter wereld. Zou je niet liever wat gezonde concurrentie willen?
Kenny: Maak je geen zorgen: die concurrentie is er en wordt steeds groter. Op het recentste Europees kampioenschap moest ik een Fransman laten voorgaan, en in de voorgaande wedstrijden moest ik ook de duimen leggen. Dat vind ik wel positief voor de sport en mezelf: zo moet ik zelf telkens de lat hoger leggen en zal er veel meer aandacht komen van publiek en pers. Op het jongste EK in Graz was er een massa volk komen opdagen, en de pers ontbrak ook niet. Het gaat dus steeds beter met de sport.
GUIDO: Je organiseert ook shows. Wat moeten we ons daarbij voorstellen: de VTM-parade of eerder iets in de trend van de Harlem Globetrotters?
Kenny: Hou het maar op het tweede. Ik verzorg samen met mijn jongere broer Wesley - wereldtop bij de cadetten trouwens - allerlei evenementen, van groot naar klein. Ik denk dat we intussen al in bijna ieder hoekje van België moeten geweest zijn. Je kan onze kunstjes bewonderen op kermissen, sportgala’s, wielerwedstrijden, beurzen, festivals, opendeurdagen… Een aanhangwagen van twee meter hoog dient als eerste hindernis en een side-hop act (systeem zoals in hoogspringen, maar dan zonder aanloop) zijn enkele van de obstakels die we nemen. Het hoogtepunt van een show vind ik persoonlijk het moment wanneer we het publiek als attribuut gebruiken. Over zoveel mogelijk mensen springen… zonder schans wel te verstaan!
(BD)
www.belaey-trials.be