Olympisch brons in judo: Charline Van Snick
Naast karabijnschutter Lionel Cox en zeilster Evi Van Acker wist ook judoka Charline Van Snick een medaille te versieren op de voorbije Olympische Spelen in Londen. De Luikse is amper twintig jaar, maar staat stevig op de vierde plaats in de wereldranglijst en heeft intussen een indrukwekkend parcours afgelegd. GUIDO mocht het bronzen eremetaal onlangs van dichtbij bewonderen en maakte van die kans gretig gebruik om enkele vraagjes te stellen.
Charline had als kind al last van sportkriebels, maar een tatami kwam daar nog niet meteen bij kijken. "Toen ik zes was, deed ik eigenlijk een beetje van alles," vertelt ze. "Zwemmen, dansen, turnen… Tot ik de judomicrobe te pakken kreeg."
GUIDO: Welke opofferingen moet je maken als judoka?
Charline: Verschillende, het begon al toen ik klein was. Ik werd toen direct na school op de judotraining verwacht en in het weekend stonden wedstrijden ingepland. Veel vrije tijd bleef er niet over, dus afspreken met vrienden en familie zat er niet vaak in, laat staan dat ik kon uitgaan. Daarnaast hou ik er ook een andere levensstijl op na. Ik moet ervoor zorgen dat ik genoeg slaap om zo tot het uiterste te kunnen gaan op training en wedstrijden. Ik drink bovendien geen alcohol en let ook enorm op wat ik eet. Als ik wat moet afvallen om in dezelfde gewichtsklasse te kunnen blijven, is er geen plaats voor etentjes met vrienden of bourgondische familiefeesten of zo. Dan eet ik enkel kleine hoeveelheden en houd daarbij het caloriegehalte zo laag mogelijk. Nu en dan zitten er ook vervangmaaltijden tussen.
GUIDO: Wat vind je zelf het moeilijkst?
Charline: Ik vind het vooral zwaar om aan het einde van de voorbereiding te blijven volharden in diezelfde strenge levensstijl. Op dat moment wil ik ook wel eens wat anders, snap je. Ook jezelf iedere keer warm maken voor training, vergt dan veel discipline.
GUIDO: En zorgen dat je geluksonderbroek op tijd gewassen is. Of ben je niet bijgelovig?
Charline: Ik heb wel enkele vaste rituelen, ja. De avond voor een wedstrijd kijk ik altijd naar een film of haal ik een leuk boek boven om te ontspannen. ‘s Morgens kruip ik eerst op de weegschaal, daarna eet ik nog een ontbijt voor we vertrekken. Nadien luister ik wat muziek en ga ik babbeltjes slaan en zo. Pas drie kwartier voor ik aan de bak moet, begin ik aan mijn opwarming. Een beetje bewegen, de gewrichten wat losmaken, mijn sterke punten nog eens overlopen en de tactiek nog een keer bespreken.
GUIDO: Je hebt vorig jaar een diploma marketing behaald. Hoe slaagde je erin je studies te combineren met je sport?
Charline: Zonder hulp was dat me nooit gelukt. Ik mocht mijn examens uitstellen indien nodig, kreeg notities van anderen, enzovoort.
GUIDO: En nu, voltijds judoka?
Charline: Inderdaad. Dat is ook nodig om op hoog niveau te kunnen presteren. De wedstrijden die ik win, brengen me helaas niet genoeg geld op om goed rond te komen, maar profs krijgen gelukkig ook maandelijks financiële steun van ADEPS (de Waalse tegenhanger van Bloso - ED).
GUIDO: Stel dat je nu toch een dagje vrijaf kreeg, wat zou je dan doen?
Charline: (lacht) Moeilijke vraag, want ik kan me het zo moeilijk inbeelden. Tijdens de stages ben ik de helft van de tijd weg en de overige uren staat training op het programma. Ik ga wel graag shoppen en kan ook wel genieten van een avondje cinema of uitgaan met vrienden, maar mijn hart ligt toch bij judo. Gaan trainen en zo, ik doe het echt wel graag.
GUIDO: Brons op de Olympische Spelen was al niet slecht. Op welke titel heb je nu je pijlen gericht?
Charline: Ik denk wel al aan de Olympische Spelen in Rio, maar het is moeilijk om te weten waar ik binnen vier jaar zal staan. Op korte termijn zijn er natuurlijk de Europese Kampioenschappen in april en de wereldkampioenschappen binnen een jaar. Daarop goed scoren, zijn momenteel mijn grootste doelen. De beste van de wereld worden, lijkt me fantastisch. Om dat te verwezenlijken, moet ik zulke wedstrijden op mijn naam schrijven.
(ED)