Balthazar: "We hebben voor deze plaat zelfs opgenomen in de metro en in de trein."

Balthazar is een band die met deze tweede plaat nog meer harten zal veroveren en publieken moeiteloos zal overtuigen van hun vakmanschap, geleerd bij de groten van dEUS. Rats is uitgepuurd, meer ingetogen maar barstensvol sterkte, eigenzinnigheid en lef. Daar staan Jinte Deprez en Maarten Devoldere garant voor!

GUIDO: Jullie hebben jullie zin gedaan, dat spat van de plaat af.

Jinte: De songs zijn er spontaan uitgekomen, zonder vooraf te denken ‘we gaan moeilijk doen’, zonder iets voorop te stellen. We hebben ook nooit het gevoel gehad vreemd of slecht bezig te zijn. Doordat de eerste plaat goed ontvangen was, voelden we vrijheid en zeker geen druk voor de tweede plaat.

GUIDO: Maar toch wel anders.

Jinte: Goed hé! Geen twee keer hetzelfde. Het is ook twee jaar later, het is normaal dat het anders klinkt.

GUIDO: Ingetogener, rustiger?

Maarten: Het is minder uptempo. De sfeer is minder opgetogen, maar er is wel een andere dynamiek in de songs, waardoor refreinen soms groter kunnen zijn en meer indruk nalaten. Ik vind het minder vlak dan Applause, meer diepte dus. De eerste plaat was vetter, niet bombastischer.

Jinte: Ons debuut was vooral duidelijk en we hadden onszelf best wat regels opgelegd. En van die regels hebben we ons nu niets aangetrokken.

GUIDO: Zoals?

Maarten: Het gaat om artistieke regels. Elk akkoordinstrument of akoestisch instrument ging eruit, heel pragmatisch. Nu zijn we meer vanuit ons buikgevoel gegaan.

Jinte: Niet dat we onze zin toen niet deden, het was meer een sprong in het duister van wat iedereen ervan ging denken. We hebben dit keer zelfzekerder een gevoel van een song uitgewerkt, zonder ongerust te zijn over waar we daar mee uitkwamen. Zonder per se naar een uptempo single aan het zoeken te zijn.

Zuiver durven zijn

GUIDO: De plaat klinkt heel zuiver en uitgepuurd. Hebben jullie de songs zo authentiek mogelijk gelaten, of franjes moeten wegsnijden?

Maarten: Voor mij krijgt het meer karakter door te tonen dat je het lef hebt om dingen weg te laten, eerder dan de onzekerheid om alles op te vullen.

Jinte: Ik denk niet dat we veel hebben weggelaten, zelfs eerder nog dingen toegevoegd. Als het gevoel, de sfeer van een song goed zit met de middelen die er al zijn, dan is dat veel mooier dan er nog onnodig zes gitaren op te kleven.

GUIDO: Staan jullie erbij stil dat de plaat Engels en Frans en vol invloeden tegelijk klinkt?

Maarten: Er worden door heel wat mensen verschillende links aangewezen, waarvan we er veel niet eens kennen.

Jinte: Arctic Monkeys, ik ken maar de eerste plaat en ik zie de link niet meteen. Mijn stem misschien een beetje.

Maarten: Het is fijn als het mensen aan andere muziek doet denken, zolang het Balthazar blijft en geen kopie wordt. Er zijn veel invalshoeken voor deze plaat, denk ik.

GUIDO: Ik bleef vooral luisteren, wat in de singlecultuur van vandaag al een heel sterk punt is.

Jinte: We voelen ons het best bij een album. Ik luister alleen maar naar albums.

GUIDO: De plaat klinkt heel zeker. Jullie weten goed waarmee je bezig bent.

Maarten: Dat is zo.

Jinte: Bij ons debuut deden we ook wat wij wilden en lieten ons door niemand iets opleggen. Dat sterkt je in je muzikant zijn. Dan denk je toch al bescheiden een beetje dat je gelijk hebt. We hebben een periode van twee jaar constant geschreven. En naar de deadline toe gaat de selectie ook meteen een stuk vlotter. De tien songs waarmee we geëindigd zijn, voelden af om de studio in te gaan.

Maarten: We hebben eigenlijk heel veel thuis opgenomen, en bij onze mixer in Kortrijk. Ook een en ander letterlijk ‘on the road’, met een draagbare recorder. We hebben onder andere in de metro in Brussel opgenomen en op de trein van Brussel naar Gent. We vonden het belangrijk om wat echt leven in die opnames mee te krijgen. Als je goed luistert, kan je vogels horen, de deuren van de metro…

Jinte: De buur die moet niezen. We wilden een steriele studioplaat vermijden. Het opnameproces is zo ook heel spontaan verlopen. Veel minder stress ook.

Maarten: Je noemde daarstraks een aantal artiesten of bands waar onze plaat je aan doet denken. Daar zijn wij niet zo mee bezig. Wel goed voor de luisteraar natuurlijk. De onderlinge links in het album zijn er vooral omdat we al zolang samen spelen en er ongetwijfeld een deel Jinte in mij zit en een deel Maarten bij hem.

Jinte: Maar zoiets spreken we niet af. Ik had zelfs verwacht dat we achteraf, na het schrijven, meer bruggetjes en samenhang zouden moeten inbouwen, maar dat blijkt niet nodig. Waardoor het tegelijk heel goed varieert en toch één plaat is.

GUIDO: Wat is jullie gevoel over de plaat?

Jinte: Interviews komen altijd meteen als de plaat af is. Ik kan het nog niet goed benoemen, denk ik. Ik sta nu nog veel te dicht bij die plaat. Ik denk dat alles wat iedereen erover zegt, wel voor een stuk zal kloppen.

De leukste vakantie

GUIDO: Hoe gaan jullie de plaat live aanpakken?

Maarten: Met ons vijf, we gaan niet met extra bezetting werken. We spelen allemaal best wat instrumenten, niet alles even goed, maar we redden ons zeker wel. Patricia kan op zichzelf een volledig strijkersensemble vormen met de juiste pedalen. (lacht)

Jinte: We spelen de nummers nu al live, maar dan zoals we Applause live spelen. We kijken ernaar uit om de rust die in de plaat zit tijdens een clubtour te brengen. Op een festival hoef je dat niet te proberen, zo’n podium leent zich daar niet voor. Maar dat wordt ongetwijfeld echt heel leuk. Eigenlijk kunnen we dat zelfs met de songs van de debuutplaat. We hebben ze ook regelmatig akoestisch gespeeld. Een goede song moet recht blijven alleen op gitaar of piano. En eigenlijk besef je dan ook meteen dat de sfeer van de tweede plaat al voor een stuk in het debuut aanwezig was. Maar een theatertoer zit er nog niet meteen in. Er zijn te veel andere concerten.

GUIDO: Zwaar op tournee?

Maarten: Een grote Europese tour aan één stuk, in november en december.

Jinte: Zesendertig shows. Elke dag, en om de vijf, zes dagen eens een rustdag. Bij de eerste plaat zijn we een tijd mee geweest met dEUS en hebben we daarna zelf nog een kleinere tour gedaan. Nu moeten we het alleen doen, spannend. Maar we hebben genoeg geleerd uit de vorige tour om het nu comfortabel te kunnen doen.

GUIDO: Wat hebben jullie nog geleerd van dEUS?

Maarten: Vooral dat het echte professionals zijn, met altijd evenveel passie en toewijding voor hun muziek. Ze nemen elke soundcheck serieus, ze gaan er elk concert even hard voor, vol energie en motivatie. Echte ambachtslui die genieten en trots zijn op het muzikant zijn. Bewonderenswaardig en mooi vind ik dat. En met de voeten op de grond. Wij durfden al eens nonchalanter met een soundcheck omgaan.

GUIDO: Doe je dat graag, touren?

Jinte: Ik geniet van de afwisseling. Muziek maken vind ik wel het leukst. Je zit thuis een doodgewoon leven te leiden en vanuit je zetel muziek te maken. Misschien is dat wel het beste voor een mens. Maar als een tour van anderhalve maand goed georganiseerd is, kan dat de leukste vakantie zijn die er is.

Maarten: Ik voel me het best als ik muziek kan schrijven, maar ik tour ook graag. Op tour ben je er echt tussenuit. Verstand op nul, dat kan eens deugd doen. Maar als het te lang duurt, begin ik me wel wat ongemakkelijk te voelen.

GUIDO: Hoeveel songs zijn er van elk van jullie beiden op deze plaat?

Jinte: Meestal komt dat mooi gelijk verdeeld uit.

Maarten: We voelen elkaar ondertussen ook perfect aan op dat vlak.

Jinte: Soms is het beter om een song nog wat tijd te geven, dat is heel gevoelsmatig.

Maarten: Muziek op zich is ook minder blootgeven dan tekst. Die song wordt toch van iedereen.

Jinte: Ik heb nooit echt last van gêne over iets wat ik schrijf of maak. Eens we in het echte werk- en opnameproces zaten, voelden we elkaar allemaal goed aan, een stuk meer dan de vorige plaat. Het is ondertussen voor iedereen heel duidelijk wie en wat Balthazar is, en wat we maken. Iedereen kan ten volle zijn stempel drukken op de songs. Op tour zou ik al heel lang ergens op mijn gemak in een backstage moeten zitten, voor ik me geroepen voel om een nummer te schrijven.

Maarten: Nu gaan we heel die plaat beleven, spelen en laten horen. De mythe van on the road nieuwe songs schrijven, werkt voor mij niet. Laat me eerst maar ten volle bezig zijn en genieten van deze.

(LAD)

foto: C. De Keersmaecker