50 jaar tv: zappen met MARCEL VANTHILT

In zijn nieuwe quiz Zap! dartelt Marcel Vanthilt op leerrijke doch luchtige wijs doorheen 50 jaar Vlaamse televisiegeschiedenis. Waar konden we hem dus beter ontmoeten dan in het legendarische en sinds kort piekfijn gerestaureerde Flagey-gebouw, vanwaar exact een halve eeuw geleden de eerste televisie-uitzending van de toenmalige NIR de ether werd ingestuurd?


"Wat is dit een fantastisch gebouw," orakelt Vanthilt terwijl hij door het raam uitkijkt over de vijvers van Elsene. "Kijk: eendjes! Vijvers! Mensen! Wat een verschil met die mistroostige gevangenis aan de Reyerslaan! Ik zweer het je: mocht heel het instituut televisie nog op het Flageyplein gehuisvest zijn, en mochten ze twintig jaar geleden gezegd hebben: je kunt hier fulltime beginnen, dan had ik het gedaan. Alleen al voor het gebouw en de sfeer van de studio's." Tjonge, is Vanthilt al twintig jaar bezig?

 

Vanthilt: De allereerste keer dat ik op tv kwam, was ik 15 jaar jong. Toen werd ik samen met Dominique Deruddere uitgenodigd in het Amerikaans Theater omdat Dominique zijn eerste langspeelfilm had gemaakt op 8 millimeter, en ik had daaraan meegewerkt. Dat had in de krant gestaan: "Jongelui uit Leopoldsburg maken langspeelfilm met eigen middelen". En plots zaten we daar in het programma Inspraak, met Frank Dingenen en Kris Leysen. Ik had onder meer de muziek van de film verzorgd, maar aan mij hebben ze geen enkele vraag gesteld. (lacht) Ik heb in mijn eerste tv-optreden mijn bakkes niet opengedaan!

GUIDO: En wanneer verscheen je voor het eerst professioneel op het scherm?

Vanthilt: Dat zal Roodvonk geweest zijn, een jongerenprogramma voor de Socialistische Omroep. Dat werd uitgezonden op de BRT eind 1982, begin 1983. Dus ik vier mijn twintig jaar. Eigenlijk is de volledige naam van de festiviteiten bij de VRT de '20/50-viering'. (buldert)

GUIDO: Je hebt ook nog deel uitgemaakt van de legendarische Hermannen. Vertel!

Vanthilt: Wel, in Roodvonk had ik het over allerhande jongerenthema's: dienstweigering, zelfmoord, atoomwapens, en daar dan allerlei popmuziek tussendoor. Dat viel nogal op. Een aantal mensen hadden dat gezien en vonden het heel goed. Onder meer Bart Peeters, die toen al een programma had. Nu ja, die had al een programma voor hij kon spreken. Voor hij geboren was! Eigenlijk is het de '60/50-viering': 60 jaar Bart Peeters en 50 jaar VRT! (ligt in een deuk) Enfin, zijn programma heette Villa Tempo, ook met muziek, interviewtjes en wat rariteiten, en hij wou ook beginnen met sketches, geschreven door Hugo Matthysen. Dat waren dus de Hermannen: Bart, Hugo en ik. "Hermannen!" "Ja, Herman?" antwoordden die andere twee dan. (lacht) En dan zongen we ook liedjes, die Hugo later nog gebruikt heeft voor Hugo Matthysen en de Bomen. 'Tony de zieke pony', dat was origineel van de Hermannen.

 

Here is George Michael! There goes George Michael!

 

GUIDO: Je hebt voor de VRT gewerkt, voor VTM, voor MTV in Londen, je hebt geprobeerd in Amerika aan de bak te komen… Is er veel verschil tussen tv in die verschillende landen?

Vanthilt: Tv blijft tv. Waar je zit, dat maakt eigenlijk niets uit. Dat heb ik ook in de States gezien, behalve dan dat de dramaseries daar veel hogere budgetten krijgen. Ik stond ook paf van de snelheid waarmee die Amerikanen werken. Zo'n aflevering van Friends bijvoorbeeld wordt op één week gemaakt. Op maandag lezen de acteurs het script en repeteren ze een eerste keer. Op dinsdag repeteren ze nog eens, rechtopstaand en in het decor. Woensdag komt de camera erbij en worden de laatste scriptwijzigingen doorgevoerd. Op donderdag repeteren ze met de hele techniek erbij, en vrijdag wordt het opgenomen. En dat doen ze dus 26 keer op een jaar, dat is fenomenaal.

GUIDO: Als je terugblikt op twintig jaar carrière, zie je jezelf dan vooral als tv-maker?

Vanthilt: Tussen al de rest wat ik nog heb gedaan, bedoel je? Wel, ik zei het al: veel sfeer is er niet op de Reyerslaan en die is er ook niet in de studio's waar we tegenwoordig moeten gaan opnemen. Ik ben dan ook wel eens blij als ik niet voor televisie werk.

GUIDO: Je hecht blijkbaar veel belang aan de locatie waar je werkt.

Vanthilt: Ja, dat was bij MTV ook zo. Dat was een klein gebouw waar iedereen met iedereen contact had, en dat werkte. Dat gaf een leuke sfeer. Nu is dat anders, ik sta er enigszins buiten. Ik 'lever' gewoon een aantal programma's, en dat is zo jammer, vind ik. Men vraagt mij ook nooit meer om een programma te bedenken of zo. Eigenlijk vind ik dat wel een beetje verloren en weggegooid talent, al zeg ik het van mezelf.

GUIDO: Je ouwe MTV-kompaan Ray Cokes is ook weer opgedoken, en dan nog wel bij JIMtv!

Vanthilt: Yep, om hetzelfde te doen als vroeger, maar waarschijnlijk beter betaald, namelijk clips aan- en afkondigen. Wij zijn samen begonnen bij MTV in 1987. Na drie jaar en een scheet ben ik weggegaan, en hij is daar acht of negen jaar gebleven. Hoewel Ray het na drie jaar óók kotsbeu was! Een hele week lang: "And here is George Michael! And there goes George Michael! En hier is nog eens George Michael!" Dertig keer per dag, dat was gewoon niet meer leuk. Ik was er in elk geval fameus op uitgekeken, maar Ray is daar veel langer blijven zitten. En nu gaat hij weer hetzelfde doen bij JIMtv. Ach, misschien wilde hij gewoon nog eens iets doen in België. Ik kijk er wel naar uit, want zijn programma's voor de Franse tv heb ik nooit kunnen zien. TF1 zit bij ons niet op de kabel.

 

Kakken voor tv

 

GUIDO: Gaat televisie het nog eens 50 jaar uithouden?

Vanthilt: Dat denk ik niet nee. Alhoewel, het staat nu hip om dat te beweren, dus misschien komt het juist wel terug, een soort van nostalgie naar een kijkdoos die gewoon thuis staat. Al zou televisie, nu alles downloadbaar wordt via pc en het net, ook kunnen evolueren naar een gebruiksvoorwerp zoals een krant, die je leest wanneer het je uitkomt, namelijk als je zit te kakken. Daar wordt Humo gelezen, daar wordt Dag Allemaal gelezen. Wc-tv, dat is de toekomst! Als je een flatscreen-tv als spiegel in je wc kunt hangen, en je kunt daarmee online, dan kun je terwijl je zit te kakken het programma uitkiezen dat je op dat moment wil zien. Handig toch?

GUIDO: Maar dan mag een programma wel niet langer duren dan een minuut of tien.

Vanthilt: Waarom?

GUIDO: Een kakske duurt toch niet langer?

Vanthilt: (lacht) Ja, maar vergeet het bad niet hé. Veel mensen liggen een uur in bad omdat ze hun hele weekendkrant willen uitlezen. Dat kan voor tv ook. Programma's bekijken op het moment dat je ze wil zien.

 

Dirty old bastard

 

GUIDO: Je tv-carrière lijkt uitgemond te zijn in het quizmasterschap. Ben je daar tevreden mee?

Vanthilt: Ik dan daar best mee leven ja. (lacht luidop) Tja, ze vragen dat nu! En er wordt me ook niet gevraagd om iets anders voor te stellen, dus dan gebeurt het niet. Wat kan ik daarop zeggen? Het enige wat ik probeer is naast tv ook nog iets te doen wat me geestelijk bezighoudt. (buldert) Ik heb twee seizoenen lang een theatertournee gedaan met Ad Cominotto, dat was heel leuk, dat was goed gelukt. En ik ben nu opnieuw met een rockgroep begonnen: Z. Allemaal Nederlandstalige nummers, nogal stevig. We hadden op Pukkelpop moeten staan als top of the bill, maar we waren te laat. (lacht) Stevige rock: drums, gitaar, bas. Ik ben de frontman en maak bijna alle nummers.

GUIDO: Inspelend op de trend van oudere rockers die er nog eens stevig invliegen?

Vanthilt: Ja, maar ik wilde geen reünie van Arbeid Adelt!, terwijl ze dat wel hadden gewild. Al evenmin wilde ik meedoen met de Dirty Old Bastards, die me ook al zestien keer hebben gevraagd. Ik probeer nieuwe dingen te doen met de tijd die me nog rest in dit leven. Ik zal wel recycleren als ik 65 ben, maar nu nog niet. Ik heb dus nog 20 jaar te gaan! Volle gas!

GUIDO: We zetten alvast onze wekker!

 

(HDP)