Killing them Softly
De Nieuw-Zeelandse regisseur Andrew Dominik, die je misschien nog kent van de geweldige western The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford, heeft met Killing them Softly een film gemaakt die een bikkelhard gangsterdrama en een razend slimme satire op het Amerikaanse kapitalisme in zich verenigt.
Wat begint als een amusant verhaal over een paar losers die een illegaal pokerhol willen overvallen, verstrakt al snel tot een kille, ultragewelddadige en inktzwarte afdaling in de onderwereld van het verkruimelende Amerika van vlak voor de verkiezing van Barack Obama. Toen woedde de financiële crisis op z'n hardst, iets wat constant op de achtergrond aanwezig is in de film, murmelend uit autoradio's en flikkerend op tv-schermen in groezelige bars. Die extra dimensie maakt van Killing them Softly meer dan een vakkundige film noir, hoewel de prent ook in dat opzicht staat als een huis. De vaak lange dialogen zijn beresterk. Je ziet de acteurs zichzelf overstijgen, dankbaar dat ze met zulk kwalitatief materiaal aan de slag mogen. Richard Jenkins is uitmuntend, James Gandolfini is fantastisch en Brad Pitt zet een ijzingwekkende psychopaat neer. Wat een film!
(HDP)