Wilde verhalen uit andere oorden
Slaperige kotgenoten, lesvrije dagen om te protesteren tegen de overheid of een Kalasjnikov afvuren in het klaslokaal, je maakt wat mee als Erasmusstudent. GUIDO zocht en vond drie leuke verhalen en bundelde ze voor jouw leesplezier in deze rubriek.
Bert Lemahieu, Boedapest (Hongarije)
"Ik heb in het kader van mijn opleiding tot tolk enkele maanden doorgebracht in Boedapest, Hongarije. Tijdens die periode heb ik veel gekleurde persoonlijkheden de revue zien passeren, maar mijn docent geschiedenis aan de Károli Gáspár University sprak toch het meest tot de verbeelding. De man was werkelijk gepassioneerd door wapens. Van zwaarden en dolken tot het zwaarder geschut. Hij had er zelfs al een boek over geschreven. Het was dan ook schering en inslag dat hij tijdens de les plots zijn zwaardtechnieken demonstreerde. Tot hij op een dag zijn Kalasjnikov tevoorschijn toverde. Het was een perfecte replica die op de koop toe ook nog werkte. De kogels waren gelukkig vervangen door plastic bolletjes, maar het geluid was net echt. De prettig gestoorde docent wou natuurlijk ook schitteren met zijn nieuwe speeltje en vuurde al snel enkele salvo’s af. Met alle hilarische gevolgen van dien: het ganse gebouw stond in rep en roer door de geweerschoten, die tot ver buiten ons klaslokaal te horen waren."
Nils Schillewaert, Izmir (Turkije)
"Mijn studiegenoot Andreas en ik hadden nog een laatste thee gedronken met onze Spaanse en Poolse kotgenoot, maar na enkele maanden vertoeven in het prachtige Izmir was het onvermijdelijke vertrek aangebroken. We waren ons er allebei van bewust dat onze mooie tijden erop zaten en we terug naar het vaderland moesten. Tot het informatiebord meldde dat onze vlucht vertraging had. Het begon met een kwartier, maar liep al vlug op tot meer dan anderhalf uur. Het luchthavenpersoneel bevestigde al vlug onze vermoedens: het had geen zin om die dag nog te vliegen, aangezien we nog een overstap in Istanbul moesten halen. Enigszins opgelucht keerden we terug naar ons appartement, maar tot onze ontsteltenis opende niemand de deur. Pas nadat we de deurbel niet meer loslieten, kwam onze slaperige Spaanse kotgenoot naar beneden. Hij wreef z’n ogen eens goed uit en staarde ons vol ongeloof en met opengesperde ogen aan. Na bijna een minuut staren zonder een woord te zeggen, draaide hij zich om en strompelde terug naar zijn slaapkamer. Amper een uurtje later verscheen hij opnieuw op het toneel en stamelde in gebrekkig Engels: “You are back. So I wasn’t dreaming!” Het was een onverwachte, maar perfecte afsluiter van mijn Erasmusperiode."
Nele Depuydt, Valencia (Spanje)
"Toen ik nog in Spanje zat, openden mijn vrienden die contact zochten meteen met het cliché: “En, hoe is het daar?” Maar in mijn geval werd dit meteen opgevolgd door: “Aan de foto’s op Facebook te zien is het daar wel plezant!” Ik kan niet ontkennen dat mijn Erasmusperiode bestond uit het ene zotte feestje na het andere. En daar zijn nu eenmaal veel digitale bewijzen van terug te vinden op allerhande sociale netwerksites. Maar geloof me, ik wou echt wel meer naar de universiteit gaan. Helaas dachten mijn Spaanse vrienden daar anders over. Mijn Erasmusperiode werd immers overschaduwd door de vele manifestaties tegen de besparingen in het onderwijs. Talloze lessen werden afgeschaft, zodat de studenten konden manifesteren. Verscheen ik dan toch op de universiteit, als enige, werd ik door de professor de straat op gestuurd om mee te demonstreren. Dat deed ik de eerste weken vol vuur. “Menos policía y màs educación!” riep ik luidkeels mee. Het werd jammer genoeg wel al gauw iets te heftig voor mij en eerlijk gezegd was het nieuwe er ook wat vanaf. Daarna heb ik, samen met vijf andere Belgisch meisjes, meer de veilige zones opgezocht. Ook al leefden we sterk mee met de Spaanse studenten, een lesvrije dag op een zonovergoten strand konden we ook wel smaken."
(SA)