De wilde safariroute van Noordelijk Tanzania
Tanzania is een gigantisch land in Oost-Afrika dat grenst aan acht andere Afrikaanse staten. Toch vinden de meeste bezoekers - als ze tenminste niet rechtstreeks naar de zonovergoten stranden van Zanzibar vliegen - hun weg naar de meest noordelijke uithoek van het land, want daar ligt misschien wel de meest spectaculaire safariroute van de wereld. De wilde strook savanne tussen het Victoriameer en de provinciehoofdstad Arusha is een uitgelezen plaats om Afrika's groot wild in volle actie te zien.
Ontstressen aan het Victoriameer
Vooraleer je de savanne induikt, kan je eerst even acclimatiseren aan het wondermooie Victoriameer, het grootste meer van het continent, dat voor de helft op Tanzaniaans grondgebied ligt. Er zijn lodges en kampeerplaatsen langs de oever, maar dankzij het feit dat je niet in het meer kan zwemmen, is een echt grote toeristische ontwikkeling uitgebleven. Een paar dagen aan de oever van het Victoriameer is perfect om te bekomen van een lange, stoffige reis en om heerlijk te ontstressen bij een koele fles Kilimanjaro-bier. Vogelliefhebbers zullen de tijd van hun leven hebben, want het aantal vogelsoorten aan de oevers en in het grasland direct erachter is duizelingwekkend. Op een ochtendlijke wandeling van nog geen twee uur in bijzijn van een lokale gids hebben wij bijna vijftig verschillende soorten afgevinkt, van grote ooievaars tot piepkleine, schitterend gekleurde honingzuigers. En er zit ook ander wild. De kans is groot dat je af en toe een grote varaan over de grond ziet schuifelen, en als je in een tent overnacht, hoor je 's nachts het gescharrel van stekelvarkens en het geknor van grazende nijlpaarden. Eveneens 's nachts hoor je in de verte het betoverende, ritmische gezang van vissers op het meer, een geluid dat kilometers ver draagt.
Groot wildspektakel in de Serengeti
Hoe idyllisch een verblijf aan het Victoriameer ook is, de meeste mensen komen naar dit land voor wat een paar tientallen kilometers oostelijker te zien is. Hier begint de Serengeti, het grootste nationaal park van Tanzania, waarvan de naam alleen al safariliefhebbers doet trillen van anticipatie. En terecht, want de Serengeti, dat is de savanne zoals je ze kent uit talloze natuurdocumentaires en - waarom niet? - The Lion King. Op eindeloze, uitgestrekte vlaktes van dor grasland grazen miljoenen zebra's, gnoes en gazellen. Dat is op zich al buitengewoon om te zien - de jaarlijks terugkerende wildebeestmigratie van het Keniaanse Masai Mara-wildpark naar de Serengeti en weer terug wordt niet voor niets the greatest wildlife show on earth genoemd - maar wat het nog mooier maakt, is dat die enorme concentratie van grote kuddes tal van roofdieren aantrekt. De kans dat je leeuwen te zien krijgt in de Serengeti is zo goed als gegarandeerd, en als je een ervaren gids hebt, weet die uit hun gedrag en dat van de hen omringende kuddes af te lezen of je kans hebt op een jachttafereel. Ook cheeta's zijn tamelijk makkelijk te spotten op de savanne, en met wat geluk tref je op de tak van een grote boom een luipaard aan, meestal met de prooi van de nacht tevoren op de tak erboven.
Na zonsondergang moeten alle voertuigen de Serengeti verlaten. Jammer, want de nachtelijke savanne bruist van de activiteit. Het gros van de succesvolle jachtpartijen heeft plaats in volstrekte duisternis. Gelukkig staat er geen hek rond de Serengeti, zodat je buiten de officiële grenzen van het nationaal park toch een nightdrive kunt boeken. Zeker doen, want het is zo mogelijk nog indrukwekkender dan overdag. Je rijdt in een open terreinwagen waar een gids met een grote volgspot op zoek gaat naar het wild (lees: naar de lichtjes in hun ogen). Zo zie je een heleboel gazelles die overdag nooit uit hun schuilplaats komen en heb je een goeie kans om een troep hyena's te observeren die een jonge of verzwakte gnoe van de kudde isoleren, aanvallen en onder je ogen verscheuren. Met wat geluk zie je ook een bush baby of galago van tak naar tak hoppen, een piepklein halfaapje dat zulke elastische reuzensprongen maakt dat het lijkt of je naar een tekenfilmfiguurtje zit te kijken.
Ngorongoro, Tuin van Eden
In het oosten van de Serengeti wordt het landschap droger en onbegroeider. De savanne gaat er over in de Ngorongoro Conservation Area, een gebied van halfwoestijn en rotsachtige bergen waar de allervroegste menselijke resten zijn gevonden. Het is een verbazingwekkend, bijna apocalyptisch landschap, dat op een bepaald moment op een schilderij van Salvador Dali begint te lijken. Na een paar uur rijden arriveer je aan de voet van de Ngorongorokrater, een miljoenen jaren geleden uitgedoofde vulkaan met een doorsnede van ongeveer twintig kilometer. Terwijl je langzaam naar boven klimt, wordt het landschap stilaan groener, de lucht kouder en krijg je geheel onverwacht de sierlijke nekken van tientallen giraffes te zien. Begin dan maar alvast op je onderlip te bijten, want eenmaal op de rand van de vulkaan krijg je een uitzicht dat zo mooi is dat de tranen gegarandeerd in je ogen schieten. De krater herbergt een unieke Tuin van Eden, een miniatuurversie van de savanne waar olifanten, leeuwen, neushoorns, cheeta's, buffels, zebra's, gnoes en zowat al het andere Afrikaanse wild waar je ooit van hebt gedroomd elkaar voor de voeten lopen. Je kan met terreinwagens afdalen naar de kratervloer en de dieren van dichtbij gaan bekijken, een wildlife-ervaring die zijn gelijke niet kent in Afrika, laat staan in de rest van de wereld.
En daarna arriveer je in de drukke stad Arusha, waar de stank van uitlaatgassen je Afrikaanse droom aan flarden rukt. Tenzij je van hieruit verder trekt naar de Kilimanjaro, of noordwaarts richting Kenia, dat andere topsafariland.
(HDP)