Voor atleet Nils Duerinck geen stilte na de storm

Hij begroet iedereen met een welgemeende warme lach: uiterst aimabel. Hij straalt als hij het over zijn toekomst heeft: ambitieus. Hij is peter van het liefdadigheidsproject Run For MS en helpt de jonge sporters op zijn club waar nodig: filantroop. Het mag duidelijk zijn, Nils Duerinck is veel. Toch zullen veel mensen hem enkel herinneren als de loper die, wegens zijn tegenvallend resultaat in de kwalificatiereeks, uit de 4x400m estafetteploeg werd gezet door Jacques Borlée op de vorige Olympische Spelen. GUIDO vond het daarom hoog tijd om de persoon achter de commotie in de schijnwerpers te zetten en trok naar de Gentse Topsporthal, op zoek naar antwoorden.

GUIDO: Je hebt naast een succesvolle atletiekloopbaan ook een diploma architectuur op zak. Was die studie makkelijk combineerbaar met topsport?

Nils: Voor mij eigenlijk wel, aangezien ik relatief laat met atletiek ben gestart. Pas toen ik al een jaar of 18 was, ben ik beginnen door te breken op Belgisch niveau. Ik had dus nog geen buitenlandse wedstrijden of stages in die periode. Daardoor heb ik mijn eerste twee jaar hoger onderwijs zelfs als modelstudent kunnen afleggen. Na die twee jaar, toen mijn niveau met rasse schreden vorderde, heb ik wel een topsportstatuut aangevraagd. Enkel toen ik bezig was aan mijn masterproef, heb ik even zwarte sneeuw gezien. Ik heb daar, zoals iedereen, heel hard aan moeten zwoegen en erna was mijn lichaam echt leeg. En dat in het midden van mijn atletiekseizoen. Daardoor heb ik dat jaar niet de resultaten behaald die ik had moeten en kunnen behalen.

GUIDO: Waarom de keuze voor architectuur?

Nils: Dat interesseert mij al heel lang. Ik weet nog dat ik al in het derde middelbaar een voordracht heb gegeven over architectuur. Het is iets waar je elke dag mee wordt geconfronteerd en dat interesseert mij mateloos. In onze branche werk je ook met onmiddellijk visueel resultaat. Je kan dus rechtstreeks mensen beïnvloeden. Je creëert als het ware een derde huid. Het is steeds de bedoeling om mijn persoonlijkheid in een ontwerp te leggen, maar tegelijk de mensen ook te verbazen met creaties waar niemand anders was opgekomen.

GUIDO: Wil je ooit nog het beroep van architect uitoefenen?

Nils: Vast en zeker! Ik ben momenteel hard aan het werk om mijn portfolio in orde te krijgen. Ik ben nu een jaar afgestudeerd en de bal begint te rollen. Ik heb al aan twee architectuurwedstrijden meegedaan met een groepje vrienden waarmee ik samen op school zat. De Brusselse wedstrijd Architecture for Justice hebben we zelfs gewonnen. Ik heb ook gewerkt als adviseur voor de bouw van de nieuwe topsportschool in Antwerpen. Door mijn studie en mijn atletiekloopbaan was ik de geknipte persoon om als tussenpersoon te fungeren tussen de bouwheer en de opdrachtgever. We hebben dan samen het gebouw voyeuristisch gemaakt. (grijnst) Het komt erop neer dat je ook de andere mensen ziet afzien als ze sporten. Op die manier word je zelf ook geprikkeld om net dat tikkeltje verder te gaan. Het was oorspronkelijk de bedoeling om na mijn indoorseizoen aan het werk te gaan, gezien de commotie van de laatste maanden, maar ik heb er nu onverwacht nog enkele opties bijgekregen. (geheimzinnig) Waarschijnlijk zal ik dus nog iets langer dan verwacht topsporter zijn.

GUIDO: Maak je dan toch nog deel uit van de estafetteploeg?

Nils: Mijn contract liep tot december, maar ik reken op een verlenging. De bedoeling is om na het indoorseizoen te evalueren of ik nog verder doe of niet. Alle plooien binnen de estafetteploeg zijn ondertussen ook al gladgestreken. Na mijn ongelukkige uitspraken in HUMO heb ik me onmiddellijk geëxcuseerd binnen de groep. Ik had persoonlijke dingen laten optekenen over onder andere Kevin en Jonathan Borlée. Zaken die eigenlijk binnenskamers hadden moeten blijven. Ik had een probleem, maar het was niet slim om te reageren in de pers. Achteraf gezien had ik beter mijn mond gehouden.

GUIDO: Hoe kijk je erop terug?

Nils: Ik ben er sterker uit gekomen. Ik kon al goed relativeren, maar nu is het pas echt een gave geworden. (lacht) Ook mijn maturiteit als sporter, en belangrijker, als persoon is gegroeid. In mijn latere loopbaan als architect zal ik ook het hoofd niet kunnen laten hangen als het even wat minder gaat. Ik kan nu nog sneller die beruchte klik maken. Ook de massale steun die ik heb gekregen, deed enorm deugd. Ik ben daar nog steeds dankbaar voor. Als je positieve reacties krijgt op een moment dat je het niet verwacht, doet dat wat met een mens.

(SA)