Adriaan Van den Hoof over zijn liefde voor Leuven

“Leuven is de enige stad die me nog nerveus maakt als ik daar een zaalshow geef.”

Adriaan Van den Hoof is een artistieke duizendpoot – al hoort hij dat zelf niet graag – pur sang. Hij speelt, samen met zijn partners in crime DJ Bobby Ewing (Jimmy Dewit) en DJ Lars Capaldi (Frank Somers) ganse zalen plat met Discobar Galaxie onder het toepasselijke pseudoniem DJ Loveboat. Verder is hij geregeld op een televisieset te vinden en heeft hij ook nog de tijd om Vlaanderen te doorkruisen met zijn nieuwe zaalshow Hoogspanning. Was het dus tijd voor een interview met deze Leuvenaar en entertainer in hart en nieren? Vaneigens!

Tekst: Sander Ampe
Foto: Koen Bauters (c)

GUIDO: Wat heb je gestudeerd?

Adriaan: Ik tekende enorm graag als kind en uiteindelijk ben ik in het middelbaar in Sint-Lukas in Brussel terechtgekomen. Daarna heb ik gestudeerd aan Studio Herman Teirlinck in Antwerpen. Daar is mijn leven in een stroomversnelling terechtgekomen. Je ontmoet tijdens je studententijd veel mensen met dezelfde ideeën en opvattingen. Voor mij persoonlijk waren dat klasgenoten zoals Tine Embrechts en Dimitri Leue, met wie ik in die periode ook het toneelgezelschap De Kakkewieten heb opgericht. Overdag dollen op school en ’s avonds deden we dat nog eens lichtjes over op locatie. (lacht)

GUIDO: Je leven stond toen al in het teken van muziek en toneel.

Adriaan: Absoluut. Ook Discobar Galaxie zag toen het levenslicht. Ik heb wel nooit aan carrièreplanning gedaan. Ik ben – zoals het cliché het wil – overal ingerold. Mijn professioneel leven is een aaneenschakeling van toevalligheden: ik kom iemand tegen en er gaat een bal rollen, en nog een, enzovoort. Ik zat op mijn studentenkot nooit te denken dat ik binnen twintig jaar zaalshows wou spelen en de mensen wat zou entertainen met muziek.

GUIDO: Wat voor een student was je?

Adriaan: In het middelbaar was ik een verschrikkelijk slechte student, maar ik heb me later herpakt. Wij hadden aan de toneelschool wel geen echt zware blokperiodes. Meestal moesten we een drietal spraak–  of dansvoorstellingen per jaar uitwerken en die ook opvoeren. Het werken in projecten ligt me veel beter dan dingen uit het hoofd blokken. Het hielp natuurlijk ook dat ik, in tegenstelling tot het middelbaar, ook echt graag naar de Studio ging. Ik vrees dat ik mijn studententijd niet kan vergelijken met de huidige generatie. Dingen zoals studentenverenigingen en bijbehorende cantussen bestonden niet bij ons. Ik ging met enkele vrienden op café en daar bleef het bij. Meestal waren dat plaatsen waar ook veel andere mensen uit de toneelwereld te vinden waren. Het was dus absoluut geen typische studententijd, maar daarom niet minder wild hoor. (lacht) Ik heb toen vrienden voor het leven gemaakt en mij te pletter geamuseerd, maar de echte hoogtepunten in mijn leven zijn pas erna gekomen, en zijn hopelijk nog in aantocht.

GUIDO: Had je dan nog tijd voor studentenjobs?

Adriaan: Ik heb veel studentenjobs gehad, maar ik heb vooral ongelooflijk goede herinneringen aan mijn job in een Leuvense platenwinkel, die nu jammer genoeg al niet meer bestaat. Ik deed dit vooral graag omdat het in de lijn van mijn interesse lag. Ik was toen al enorm bezig met muziek en dan is het natuurlijk een droom om als jonge gast zo dicht bij de bron te zitten. Het enige wat ik jammer vind, is dat ik nooit in de horeca heb gewerkt. Het lijkt me wel leuk om een inkijk te hebben in dat aparte wereldje. Het mystieke van de horeca boeit me mateloos. Ik zit altijd aan de verkeerde kant van de toog, als ik de verhalen van vrienden mag geloven. (lacht)

GUIDO: Je studeerde in Brussel en in Antwerpen, maar wij hoorden dat je vaak aan de toog zat in Leuven. Klopt dat?

Adriaan: In het weekend ging ik uit in Leuven, ja. Er waren dan nog amper studenten te bespeuren. Toen ik daar nog woonde, merkte ik praktisch niets van de vele fakbars en horden studenten. Het is pas de laatste jaren dat ik echt zie hoe massaal veel studenten zich daar elke week van hun beste kant laten zien.

GUIDO: In welk Leuvens café heb je het meeste uren doorgebracht?

Adriaan: Al van toen ik voor het eerst op café mocht in Leuven is Den Allee mijn stamcafé. Ik vind het trouwens geweldig dat die nog altijd bestaat. Niet dat er verder iets speciaals over te melden valt. Het is gewoon een goed café. Punt. Maar als het al iets wilder mocht zijn, ging ik graag naar de Rumba. Dat is een zaal die je kan afhuren voor studentenfuiven, evenementen of wat je maar wil. Daar is het voor mij ook allemaal begonnen. De zaal heette in mijn tijd nog de ABC en was het decor van het ontstaan van Discobar Galaxie. We hadden eigenlijk nooit verwacht dat Discobar Galaxie zo uit de hand zou lopen. We waren helemaal niet bezig met roem en succes. Over onze pseudoniemen hebben we bijvoorbeeld niet langer dan drie minuten nagedacht. Loveboat, Lars Capaldi en Bobby Ewing stonden gewoon heel cool op een poster. We droomden er wel stiekem van om ooit op de Oude Markt in Leuven te spelen. Dat hebben we nu een paar keer mogen doen, op studentenopeningen en Marktrock, en het blijft een fantastisch gevoel. We staan daar nog op net dezelfde manier als twintig jaar geleden. We delen een oerliefde om samen platen te draaien.

Vrouwenzot

GUIDO: Wat is je favoriete restaurant in Leuven?

Adriaan: Dat moet Da Tonio zijn. Vooral omdat daar een leuk familieverhaal aan vasthangt. Mijn ouders hebben namelijk heel goede herinneringen aan dit Italiaans restaurant. Als kind namen ze ons minstens een keer per jaar mee, omdat daar indertijd de vonk is overgeslagen tussen hen. En kijk, het restaurant bestaat nog altijd. Nu ik eraan denk: ik moet er dringend nog eens heen, want het was er uitermate lekker.

GUIDO: Weet je trouwens dat je vader jou een echte vrouwenzot noemt?

Adriaan: (buldert) Heeft mijn vader dat gezegd?! Allez dan. Ik zie inderdaad graag vrouwen, maar niet meer dan de doorsnee man, denk ik. Er doen natuurlijk de wildste verhalen de ronde over de toneelschool. Het is ook helemaal anders dan een 'gewone' universiteit. Terwijl de meeste studenten in overvolle aula’s les krijgen, zaten wij op een school met in totaal amper veertig studenten. Het is dan vanzelfsprekend dat iedereen elkaar kent en dat je iets losser met elkaar omgaat. Waarmee ik niet wil zeggen dat iedereen met elkaar in bed dook. (lacht)

GUIDO: We geloven je. Ben je nu nog veel in Leuven te vinden?

Adriaan: Natuurlijk! Als geboren Leuvenaar heb ik een band voor het leven met die wondermooie plaats. Het is trouwens de enige stad die me nog nerveus maakt als ik daar een zaalshow geef. Spelen voor het thuispubliek prikkelt mij enorm. Ik voel me verplicht mijn stadsgenoten een show te geven die ze zich nog lang zullen herinneren. Op café gaan in Leuven ligt wel iets moeilijker momenteel, aangezien bijna iedereen me herkent. Het staren en aangesproken worden, raak je vlug gewoon, maar het lastige is de occasionele zatte student die net iets te vriendelijk is. (lacht)

GUIDO: Maar de vele gratis tango’s* verzachten de pijn wel, waarschijnlijk?

Adriaan: (lacht) De hoogdagen van Vaneigens liggen bij de meesten ook niet meer zo vers in het geheugen, denk ik. Vroeger was dat wel echt verschrikkelijk: ik mocht geen café binnenkomen of er stond al een tango voor mijn neus! Intussen gebeurt dat nog zelden.

Alaska

GUIDO: Ik heb me laten vertellen dat je tijdens de voorbereiding van een show niet te genieten bent.

Adriaan: Dat is waar. Het maken van een zaalshow is ook heel intensief werk. Ik krijg gelukkig wel veel hulp van collega’s en vrienden, maar het blijft toch mijn kind en dan wil je dat het er piekfijn uitziet. Ik sta tijdens de show ook helemaal alleen op het podium. Het referentiekader dat ik heb tijdens een theatershow met andere acteurs is er niet.

GUIDO: Valt alles dan van je schouders als je ziet dat je voorstelling op enkele plaatsen na is uitverkocht?

Adriaan: Dat doet er voor mij eigenlijk niet zoveel toe. Ik ben al kalm als de voorbereiding erop zit. Spelen voor uitverkochte zalen is absoluut niet mijn doel. Ik wil de mensen entertainen. Het is voor mij veel belangrijker dat de toeschouwers tevreden zijn, hoeveel er ook in de zaal zitten. (denkt na) Een volle zaal is natuurlijk wel mooi meegenomen.

GUIDO: Wat staat er de komende maanden nog op het programma?

Adriaan: Ik werk momenteel aan een televisieprogramma met Bart Peeters voor het productiehuis Alaska. Tel daar nog eens mijn nieuwe zaalshow bij… Genoeg werk! Tijdens een reeks zaalshows doe ik het ook altijd wat rustiger aan. Dat is voor mij een soort topsport en dan heb ik al eens vlugger nood aan ontspanning.

* In de Man Bijt Hond-rubriek Vaneigens bestelde Adriaan Van den Hoof vaak een tango aan de toog van café De Galaxie. Het is een mix van bier en grenadine.