Rudi Van Den Bossche, regisseur van 'Bingo' en filmdocent op het Rits

Bingo, een pretentieloze Vlaamse komedie over vriendschap en burengerucht in een niet nader bepaalde straat in het Antwerpse, werd geregisseerd door Rudi Van Den Bossche.

Die ken je vast nog van zijn 'Suske en Wiske'-verfilming De Duistere Diamant uit 2004, met Stany Crets als Jerommeke en Peter Van den Begin als tante Sidonia. Rudi geeft ook les aan het departement Rits van de Erasmushogeschool, waar hij nieuw filmtalent de knepen van het vak leert.

GUIDO: Je hebt Bingo gedraaid zonder één cent subsidie. Hoe uitzonderlijk is dat?

Rudi: Er zijn een aantal precedenten, zoals Marc Punt die met veel sturm und drang zijn Frits & Freddy heeft gedraaid zonder subsidies. Marc is weliswaar gebackt door zijn filmdistributiemaatschappij, wat een comfort zone creëert die wij niet hadden. Studio 100 maakt ook films zonder subsidie. Makkelijk is het niet. Wij hebben elke tegel moeten oplichten om te zien of er een euro onder stak.

GUIDO: Met een hoeveel kleiner budget moet je het dan doen?

Rudi: Daar wil ik gerust open kaart over spelen. Toen ik mijn 'Suske en Wiske'-film draaide, die wel werd gesubsidieerd en bovendien een coproductie was met Nederland, spraken we over miljoenen. Voor Bingo hadden we een werkbudget van ongeveer 385.000 euro. Dat is weinig. (lacht)

GUIDO: Eigenlijk was je bezig met een heel andere film...

Rudi: Ik heb vier jaar geprobeerd de verfilming van De Engelenmaker van Stefan Brijs te realiseren. Een ontzettend sterk verhaal. Ik vind het een absolute must dat dit boek wordt verfilmd. Maar goed, het is me niet gelukt om het door de filmcommissie te krijgen, hoewel ik er vier jaar met hart en ziel mee bezig ben geweest. Die vier jaar ben ik kwijt. Toen ben ik op zoek gegaan naar een verhaal dat we konden verfilmen met een klein budget, zelfs als het zou worden afgekeurd door de filmcommissie. Zo is Bingo ontstaan. Ik zeg altijd tegen mijn studenten op het Rits: durf risico's nemen, durf springen. Tja, dan moet ik dat zelf ook doen. En ik ben gesprongen.

GUIDO: Geef je les aan een filmschool om den brode, of omdat je het belangrijk vindt om nieuw talent op te leiden?

Rudi: Beide. De Engelenmaker is er niet gekomen, dus ik heb in de jaren dat ik eraan heb gewerkt geen cent verdiend als filmmaker. Maar je kan de redenering ook omkeren. Juist doordat ik een inkomen heb als docent aan het Rits, is het voor mij mogelijk geweest om er vier jaar mee bezig te zijn. Er moet brood op de plank komen. De grote artiest die op zijn zolderkamertje ligt weg te kwijnen, dat levert niets op. Je mag niet crashen, want daar help je een project ook niet mee vooruit. Dat is het voordeel van een filmschool. Wij bieden de studenten een geborgenheid. Voordat ze in de markt gaan staan, krijgen ze van ons ruimte om te experimenteren. Als ze daarbij op hun gezicht gaan en een jaar moeten overdoen, dan vind ik dat niet zo erg, want ze hebben tenminste geëxperimenteerd, en ze zijn daarbij niet geschaad. Als ze hetzelfde hadden geprobeerd buiten de school, waren ze afgekeurd, en dan ben je een vogel voor de kat. Probeer dan nog maar eens een filmcarrière uit te bouwen.

GUIDO: Hoeveel van je studenten hebben potentieel om filmmakers van betekenis te worden?

Rudi: Nu zal je misschien schrikken, maar ik denk dat het hoogstens om vijf procent gaat. Bij sommige studenten zie je het. Zoveel talent, zoveel drive, dan voel je: die gaat het maken. En er zit er ook elk jaar wel eentje tussen die je verrast. Want talent is een gevaarlijk iets, weet je.

GUIDO: Waarom?

Rudi: Omdat iemand met talent vaak de neiging heeft om achteruit te gaan leunen. Het zijn eerder de gepassioneerde werkers die er zullen komen. Ik durf van mezelf zeggen dat ik een goed oog heb om die gasten vrij snel te spotten. Mijn verwachtingen komen meestal uit. Twee, vijf, of desnoods tien jaar later.

GUIDO: Wat gebeurt er met de overige vijfennegentig procent?

Rudi: Die komen ook terecht. De mediasector biedt veel werkgelegenheid. Ouders zeggen soms: oei, mijn zoon of dochter wil naar de filmschool, die zal later vast geen werk vinden. Fout. De mediasector is een groeisector met zeer veel mogelijkheden, al moet je wel beseffen dat Vlaanderen een zakdoek groot is. Maar: met de opleiding die wij aanbieden, ben je ook gewapend om in het buitenland werk te vinden. Dat meen ik echt.

(HDP)