Compact Disk Dummies: "Wij durven onze songs rauw te laten."

Ze wonnen vorig jaar Humo’s Rock Rally en staan nu klaar met hun eerste ep ‘Mess with us’ die ze voorstellen op een wasserettetournee. Twee broers uit Desselgem, Lennert en Janus Coorevits, meer heb je niet nodig voor een frisse storm aan electro met punkattitude. Alles kan en mag!

Foto: Athos Burez (c)

Lennert: Eind zomer 2012 zijn we nieuwe nummers beginnen te schrijven. Nid & Sancy hebben de productie van de plaat verzorgd. Bij hen thuis en bij ons thuis. Dat voelde goed, op het gemak en alles lukte. Gezelliger, toffer.

GUIDO: Wat voegden Nid & Sancy toe aan jullie muziek?

Lennert: Tijdens het maken van de ep samen met hen hebben we gevonden wat ons qua sound en muziek onderscheidt van andere elektronische acts en bands. Dat was een belangrijke ontdekking. Nid & Sancy vinden dat wij songs kunnen schrijven en maakten ons duidelijk dat er geen kwaad zit in een goeie melodie. De melodie is vaak skelet gebleken om de rest van een song op uit te bouwen. Zij hadden ook een andere kijk op onze muziek. Songs die op de rand van de vuilnisbak lagen, hebben zij gered door te wijzen op wat er in die song goed zat en klonk. Zo hebben we wel een paar mooie zanglijnen gerecupereerd. Teksten en zang zijn van mij, Janus zingt live wel altijd mee. Hun muziek sprak ons aan en ook op menselijk vlak bleek dat we het goed met elkaar konden vinden. Misschien zijn er mensen die verwachten dat door de samenwerking met hen alles een stuk rauwer of harder zou klinken, maar we vonden het samen eigenlijk wel tof om het tegenovergestelde te doen. Er zit natuurlijk energie in en stukken rechtdoor, maar we hebben zeker plaats gelaten voor melodie. Soms barst het uit zijn voegen, soms is het bijna popmuziek en ik vind die verscheidenheid wel tof. Je blijft horen dat het Compact Disk Dummies is.

GUIDO: Vind je zelf dat jullie sound al is veranderd sinds jullie de Rock Rally wonnen?

Lennert: We werken op een andere manier. Voordien was alles uitbundiger, losser, korter. Meer vlagen, stukjes ideeën voor songs. Zelfs onze inzendingen voor de Rock Rally waren geen volwaardige songs. Toen vertrokken we vaak van live: je speelt iets in het repetitiekot en probeert dat naar het podium te brengen. Improviseren en veel energie, dat is heel leuk om doen, maar je hebt nog een stap verder nodig om daar ook songs van te maken. Die stap hebben we nu wel geleerd. Misschien staan we voor ons album toch weer in het repetitiekot en nemen we daar alles live op. Niet dat het een vingeroefening was, het klinkt als een geheel. Het is een album van zes nummers.

GUIDO: Het is inderdaad geen ep van single naar single.

Lennert: Voorlopig zijn we er nog tevreden over, benieuwd hoelang dat duurt. Meestal zijn we nogal vlug iets beu, mijn broer en ik. Je mag natuurlijk ook niet te lang te dicht op een plaat zitten, dan werk je ze dood. Maar we durven de dingen wel rauw genoeg te laten.

GUIDO: Ik vind je idee om een song te vatten zoals je die maakt tijdens een repetitie wel sterk. Niet evident met elektronische muziek.

Lennert: Dat proberen we al lang. Voor de ep hadden we songs die sterk genoeg op zichzelf staan. Luister eerst naar wat je hebt, doe er iets mee en zorg dat het beluisterbaar wordt.

GUIDO: Hebben jullie als broers muziek gestudeerd?

Lennert: We hebben beiden vier jaar muziekschool gevolgd, ik drie jaar piano en mijn broer drie jaar saxofoon. Maar op den duur sprak het ons niet echt meer aan, omdat het te schools werd. Ik kan me ook heel vlug vervelen in muziek. Ik kan een gitaar na twee weken beu zijn, dan een synth en daarna weer iets anders. Laat me een notenschema lezen en dat lukt niet. Bij mij gaat veel op gevoel. Er zijn ook geen regels of wetten om een goed nummer te schrijven en dat is maar goed. Het is zeker niet omdat je de regels voor een goeie popsong toepast - regels die er trouwens zijn - dat je een goeie song hebt.

GUIDO: Ben je muzikaal veranderd door naar Gent te verhuizen voor je studies?

Lennert: Eigenlijk niet. (lacht) Het is toch vooral door op te treden dat je andere muzikanten ontmoet en leert kennen, of op feestjes. Wel leuk is dat ik vaak alleen op mijn kot op mijn muzikaal eiland kan zitten en er daar intens mee kan bezig zijn.

GUIDO: Neem je je studie multimediale kunsten mee in je muziek?

Lennert: Dat gaat vanzelf. Bij mij is dat dan beeldend, bij mijn broer is het op het vlak van klank en geluid, technischer. Met de nodige fantasie en creativiteit om zelf aan het bouwen te gaan. Ik ben ook graag met film bezig. We maken ook ons eigen artwork, T-shirts. Je kan niet alles zelf doen, maar we willen toch zoveel mogelijk de touwtjes in handen houden.

GUIDO: Zie je je broer minder doordat jij in Gent zit?

Lennert: Afspreken om te repeteren was makkelijker toen ik gewoon naar zijn kamer moest om het hem te vragen. (lacht) Het grappige is: ik maak dingen op mijn eentje hier in Gent, zanglijnen. Janus maakt thuis klanken, muzieklijnen. Elk op zich lijken die niet te lukken, maar als we onze ideeën samenbrengen, merk je dat we dit met niemand anders zouden kunnen maken. De leemtes van de ander worden steeds ingevuld. We zijn broers, dan kan je alles zeggen tegen elkaar. We zijn ook elk wel met solodingen bezig, en wat daar ontbreekt, ligt eigenlijk elke keer bij je broer.

GUIDO: Wie zijn je helden?

Lennert: Thom Yorke van Radiohead, hij is de held. Flying Lotus, Aphex Twin, veel spielerei. Dat spreekt me aan, die creatieve, kindse manier van werken. Ze onderscheiden zich van de rest door hoe ze muzikale oplossingen vinden. Goeie livebands ook. Soulwax. In elk genre is er wel iets goeds te vinden.

(LAD)