Le Tango des Rachevski

Een heel mooi filmdebuut van over de taalgrens: reclamefilmer Sam Garbarski penseelt met zijn eerste langspeelfilm Le Tango des Rachevski een tragikomisch portret van een joodse familie in België.
Opgelet, het gaat niet om de orthodoxe joden uit de Antwerpse stationsbuurt, maar om liberale Brusselse joden die al heel veel van hun tradities hebben laten varen. Wanneer hun grootmoeder Rosa sterft, komt het zoeken naar hun roots echter weer boven. Garbarski plaatst de verschillende familieleden tegenover elkaar, waarbij blijkt dat de jongere generatie juist meer naar de joodse tradities teruggrijpt dan de oudere. Klinkt zwaar op de hand? Is het helemaal niet: Le Tango des Rachevski is in zijn beste momenten een sprankelende etnische familiekroniek vol warmte en humor. Zoals je dankzij Moonstruck van de Italianen in Brooklyn ging houden, krijg je hier vanzelf een boontje voor de Brusselse joden. Scenarioschrijver Philippe Blasband (van Une Liaison Pornografique en Thomas est Amoureux) heeft met de Rachevski's een waarachtige familie tot leven geroepen, vol kleurrijke personages op een keerpunt in hun leven. Dat knuffelbare joods-Arabische huwelijk was er misschien net iets te veel aan om 100% geloofwaardig te blijven, maar verder geen slecht woord over dit bruisende stukje inheemse cinema, met toch een vleugje exotiek.

(JC)