Achter de schermen van 'Despicable Me 2'

Een van de fijnste animatiefilms van de afgelopen jaren was Despicable Me, uit 2010. Het verhaal van de gepatenteerde slechterik Gru en z'n koddige leger Minions was zo leuk en ging gepaard met zo'n verrukkelijke dosis hyperbolisch cartoongeweld, dat we wekenlang met een brede glimlach op ons gezicht hebben rondgelopen.

Het is dan ook met genoegen dat we kunnen melden dat de sequel Despicable Me 2 vanaf 3 juli in de Belgische zalen loopt. Wij trokken alvast naar Parijs - want daar werden en worden de Despicable Me-films gemaakt - voor een exclusieve blik achter de schermen.

Tenzij je op een galapremière over de rode loper mag schrijden, is er weinig tot niets glamoureus aan de filmbusiness. Dat geldt voor gewone films, en al zeker voor animatiefilms. De Parijse animatiefilmstudio Mac Guff blijkt zich in een smalle straat op vijf minuten lopen van de Eiffeltoren te bevinden. Om er binnen te geraken, moeten we een krakende lift nemen naar de vierde verdieping in een naar olie en benzine stinkende parkeergarage. Daar zien we één stevige deur in een vuile betonnen muur, en wanneer die voor ons openzwaait, lijkt het of we een studio in Hollywood binnenstappen. De voertaal verandert abrupt van Frans naar Amerikaans Engels; de Lichtstad lijkt plots een continent en een oceaan van ons verwijderd. Hier werken vierhonderd specialisten aan Despicable Me 2. In de praktijk komt dat neer op een verzameling grote kantoren vol jonge gasten achter hun computerscherm. Overal zien we personages uit de nieuwe film in verschillende staat van afwerking over de monitors dansen. En dan worden we binnengeleid in een vergaderzaal, waar supervising animator Pierre Leduc ons een woordje uitleg zal geven over het productieproces.

Gru's haakneus

"Nee, het is geen toeval dat een Amerikaanse filmproductie als Despicable Me in Parijs wordt gerealiseerd," zegt Leduc, zelf een Fransman, terwijl hij op het scherm een afbeelding van Gru tevoorschijn tovert. "Animatie heeft in Frankrijk old foundations, zowel in de filmgeschiedenis als in het grafisch onderwijs. En de overheid draagt ook haar steentje bij, want de animatiebranche wordt hier ondersteund met subsidies. Bovendien is de nodige technische knowhow aanwezig, zodat we bij Mac Guff perfect zijn uitgerust om een grote productie als Despicable Me 2 in goede banen te leiden. Een van onze twee regisseurs is trouwens ook Frans." Naast het beeld van Gru verschijnen een twintigtal getekende handjes, in alle mogelijke posities. Met een paar muisklikken laat Leduc Gru wijzen, grijpen, een vinger opsteken... "De eerste Despicable Me dateert uit 2010," vertelt hij verder. "In de animatiebranche zijn drie jaar een eeuwigheid, technisch gesproken. De software is ondertussen zodanig geëvolueerd dat we eigenlijk volledig opnieuw zijn begonnen." Geldt die technologische evolutie ook voor de 3D? "Wel," zegt Leduc, "het zal je misschien verrassen, maar eigenlijk zijn wij als animators niet echt bezig met het feit dat de film in 3D is. Dat verandert zo goed als niets aan ons werk. Het blijft voor ons hetzelfde werkproces als voor een klassieke 2D-film, waarbij 3D gewoon een extra stap is. Wij focussen ons op de personages. Alle animators mogen bij ons aan alle personages werken. Sommigen hebben Gru beter in de vingers, en daar proberen we dan rekening mee te houden, maar dat is niet altijd mogelijk. In Despicable Me 2 zit een nieuw vrouwelijk personage, de geheim agente Lucy Wilde, en uiteraard hebben sommige animators daar meer gevoel voor dan anderen. Voor de rest was het een blij weerzien met personages met wie we eerder al zoveel plezier hadden beleefd. Dat gaf ons ook de mogelijkheid om bepaalde problemen al op voorhand te counteren, zoals de aartsmoeilijke animatie van Gru's haakneus. (lacht)"

Hyperpopulaire Minions

Na het bezoek aan de hoofdanimator krijgen we de eerste afgewerkte minuten van Despicable Me 2 te zien. De introductie van Lucy Wilde blijkt inderdaad een gouden zet: ze lijkt op een soort vrouwelijke James Bond die Gru - inmiddels een brave huisvader - wil inlijven in de strijd tegen een nieuwsoortige superschurk. En wat ons nog meer plezier doet: op basis van het kwartier dat we hebben gezien, kunnen we je melden dat Despicable Me 2 net zo propvol visuele gags lijkt te zitten als het origineel. En ja hoor, de Minions krijgen alweer een glansrijke bijrol.

"Wat kan ik zeggen? De Minions zijn hyperpopulair," zegt regisseur Chris Renaud, die we ontmoeten nadat we het filmfragment hebben bekeken. Hoewel de naam Renaud even Frans klinkt als die van zijn coregisseur Pierre Coffin, is Chris een volbloed Amerikaan die er al een carrière als striptekenaar bij Marvel en DC Comics heeft opzitten. "De Minions krijgen in 2014 zelfs hun eigen langspeelfilm, kan je nagaan. Verder werken we aan kortfilmpjes met de Minions, voor op internet en later voor op de dvd. Waarom ze zo populair zijn? Vergelijk ze met een klungelige hond die zich de hele dag als een volslagen idioot gedraagt, maar waar je desondanks dol op bent. We kunnen alleen maar blij zijn dat het publiek evenveel van de Minions houdt als wij."

GUIDO: Heb je bij het maken van een sequel geen last van een 'been there, done that'-gevoel?

Renaud: Ik geef toe dat dat eigenlijk onvermijdelijk is. Maar wat je dan doet, of in elk geval probeert te doen, is dat gevoel zoveel mogelijk ontwijken. Ook voor het publiek, want zij mogen al evenmin met een déjà-vu-gevoel worden opgezadeld. Het is eigenlijk een beetje dubbel. Enerzijds ken je die figuren goed, en dat geeft een comfortabel gevoel. Maar anderzijds moet je op zoek gaan naar een manier om er iets nieuws mee te doen, om ervoor te zorgen dat het publiek het de moeite waard vindt om nog een tweede keer bij de personages op bezoek te gaan. Daar hebben Pierre en ik voor gezorgd door niet gewoon terug te grijpen naar wat de eerste film zo succesvol heeft gemaakt, maar door actief op zoek te gaan naar nieuwe locaties, nieuwe ideeën en nieuwe personages. En wat de bekende personages betreft: we laten ze evolueren. Je zou kunnen zeggen dat de eerste film mooi afgerond was. Gru was geen slechterik meer. Hoe konden we de sequel dan even boeiend maken? Wat was de volgende stap voor Gru? Hij is geen slechterik meer, maar hij is het wel geweest, dus we dachten: misschien zou iemand iets met zijn expertise willen doen. Dat is een heel ander concept dan wat je in de eerste film hebt gezien. Er komt ook wel wat druk bij kijken, want Despicable Me was een enorme hit, en we kunnen alleen maar hopen dat dat deze keer ook het geval zal zijn. Niet dat je daar constant mee bezig bent terwijl je de film aan het maken bent, maar het blijft in je achterhoofd spoken. Het enige wat je dan kan doen, is een film maken waarover je zelf tevreden bent en vervolgens hopen dat het publiek dat ook is. Dat ze na de aftiteling zeggen: hé, blij dat ik gekomen ben, blij dat ik die personages nog een keertje heb teruggezien.

GUIDO: Daarnet leek de hoofdanimator van de film tot mijn verbazing 3D als een soort bijkomstigheid te beschouwen.

Renaud: Is dat zo? Een bijkomstigheid zou ik 3D zeker niet noemen. Kijk, ik ben zelf iemand die uit de stripwereld komt. Superheldencomics. Daarna ben ik overgeschakeld op storyboarding voor animatiefilms. Voor de eerste Despicable Me heb ik nog redelijk veel zelf getekend. Voor deze film al wat minder, omdat ik zoveel andere dingen moest doen, zoals bijvoorbeeld Al Pacino regisseren, wat nogal intimiderend was. (lacht) Maar ik ben in principe een tekenaar, dus ik kan me makkelijk in het hoofd verplaatsen van de animators. Voor hen, en ook voor mij, primeert het verhaal. Natuurlijk is het zo dat sommige details in het script zich lenen tot een 3D-gimmick, bij gebrek aan een beter woord. Maar je moet daar zuinig mee zijn, want zo'n opzichtig 3D-effect riskeert je bijna letterlijk uit de film te 'zuigen'. 3D werkt het best als iets langzaam van achteren naar de voorgrond beweegt. Dat is gewoon zo. Maar dat zou kunnen vloeken met het tempo dat we in de film willen steken en bijgevolg het verhaal op z'n gat doen vallen. Dat willen we vermijden. Het verhaal is veel te belangrijk om het op te offeren aan 3D-trucjes. Bij de eerste film hebben we de pure spielerei met 3D beperkt tot de eindaftiteling, herinner je je dat? Deze keer zijn we ook zoiets van plan.

(HDP)