De oneindige huwelijksreis van FAGGET FAIRYS

 

 

Sensimilla: Naar de mainstream wel ja. In de underground-clubscene van over de hele wereld zijn we al dik twee jaar bezig. ‘Feed the horse’ was de klik naar de mainstream. Een tweede ronde dus, op een andere manier.

Ena: (lacht) Ik vind dat fantastisch!

Sensimilla: Veel kinderen zingen het ook gewoon mee, en veel mensen hebben geen flauw idee van wat het eigenlijk wil zeggen.

Ena: Maar uiteindelijk vind ik het belangrijk dat ze reageren op de song, de vibe van de song, het plezier dat wij in die song wilden leggen.

Sensimilla: Maar het blijft wel hilarisch dat veel mensen denken dat we gewoon graag de paardjes voederen. (lacht)

Ena: Toen het in Denemarken op de radio kwam, werden we ook zo aangekondigd: ‘… met de debuutsingle van deze lieve meisjes paardenliefhebsters...’ Iedere keer lag ik plat op de grond van het lachen. Toen iedereen wist waarover het ging, zijn er ook heel veel grapjes over gemaakt.

Sensimilla: Dat hoop ik toch. Dat voelen we ook wel. Veel gay kids zijn blij dat we er op een heel open manier mee omgaan.

Ena: En toch blijven veel labels maar vragen aan hun artiesten om er niet te fel mee naar voren te komen. Zo stom! Bang dat ze of het mannelijke of het vrouwelijk publiek zullen kwijtraken.

Sensimilla: Of: ‘zeg niet dat jullie een koppel zijn’!

Sensimilla en Ena:(lachen samen) Precies!

Sensimilla: Maar we zijn blij dat het meer en meer kan. Het toont dat we stappen voorwaarts nemen in onze maatschappij. We zijn op de goede weg.

 

Ena: De Deense politiek is echt angstaanjagend nu. Onze buitenland- en asielpolitiek maakt me heel bang en kwaad.

Sensimilla: De Nationale Partij doet het heel goed, maar die partij is gevaarlijk. Slecht voor cultuur, buitenlanders, kunst, jongeren…

Ena: Hun campagnes zijn verschrikkelijk. Heel racistisch en op moslims gefocust. (Ena is van Bosnische moslimafkomst - LAD) Geen greintje begrip of medeleven.

Sensimilla: Ze teren op angst en het oneindige terreurspook.

Ena: Onlangs wou de overheid immigranten van Irakese oorsprong deporteren, en toen zijn er heel veel demonstraties van jongeren en concerten georganiseerd. De vluchtelingen hebben toevlucht gezocht in een kerk. Een paar weken geleden is de politie die kerk binnengestormd. Ze hebben Deense kids die er een sit-in hielden afgeranseld en Irakese gezinnen uit elkaar getrokken. Er is zelfs een dode gevallen! Het was verschrikkelijk.

Sensimilla: We hebben natuurlijk meningen, maar we proberen niet al te veel de politieke toer op te gaan. Het is vooral een manier om jongeren die creatief zijn te helpen met ateliers, tentoonstellingen, dromen…

Ena: Deze zomer was de derde keer. Al onze vrienden en vrijwilligers helpen ons om het iedere keer perfect te doen slagen. Artrebels is in Denemarken een bekende naam als het op muziek,kunst, cultuur en film aankomt.

Sensimilla: We weten ook jaar na jaar duidelijker wat we precies willen, waar het heen moet en gaat.

Sensimilla: Ja! Ik heb zelf jaren geskatet.

Ena: Het is ook heel leuk om met die quarters en banks en zo te werken voor ons festival. Heel gezellig.

Sensimilla: Ik wil niet opscheppen, maar ik denk dat ik daar pionier in ben. Tien jaar geleden organiseerde ik mijn eerste feestjes. Ik was zelf skater, ik ging naar school met de rijkeluiskinderen, ik danste op een andere school, ik was zot van hiphop en ik begon te dj'en met techno. Ik had overal wel voet aan de grond en kende al die scenes. Op mijn feestjes heb ik al die mensen samengebracht. Vandaag is zoiets bij ons heel gewoon.

 

Sensimilla en Ena: (samen) Oooh! Dat is een mooi compliment, we zijn zot van die muziek en die films.

Ena: Dit is allemaal nog steeds zo nieuw voor me. Ik heb vroeger nooit gezongen. Ik heb Camillia leren kennen toen ze op een feestje aan het dj'en was. Ze heeft me gewoon de microfoon in de handen gestopt en toen ging ik freestylen. Ik heb zoveel melodietjes in mijn hoofd. Na twee maanden stonden we al in de studio en hadden we meteen twee tracks. Alles is spontaan en in de flash en de euforie van het moment ontstaan. Erbij gaan zitten en mijn hart uitstorten op papier is niet meteen mijn ding. Geef me een microfoon en laat me maar los.

Sensimilla: Mijn vrienden producers en zangers zijn erg onder de indruk van Ena (verliefde blik) en zeggen dat ze echt fel talent heeft. Want freestylen, los uit je hoofd zingen en dat kunnen herhalen in een opname is heel zeldzaam. Maar mijn Ena kan dat. Zij gaat gewoon voor de allereerste keer de studio in en neemt meteen twee songs op, telkens in één take!

Ena: Alles! Alles was nieuw voor me, alles is ‘wauw!’ Je kan eigenlijk niets fout doen zolang je je eerlijke zelf blijft, plezier hebt en je blootgeeft aan de muziek en aan je fans. En als we fouten maken, zeggen we dat gewoon tijdens een concert. Wij zijn niet perfect en dat mogen de fans gerust weten. Als je maar plezier maakt! Als je passie je werk is, kan je dat 24/7 zonder te slapen.

Sensimilla: Maar voorlopig is het voor één grote huwelijksreis!

Sensimilla: Wij waren aan het dj'en op een fuif in Christiania toen het nieuws van zijn dood bekend werd. Een vriendin kwam huilend de zaal in, liep tot bij ons, draaide het volume dicht en schreeuwde: ‘Michael Jackson is dead!’ Ik heb toen gewoon een hele hoop Jackson-nummers gedraaid en iedereen heeft gedanst en gefeest. Dat leek me een mooi eerbetoon. Ik kan echter niet zeggen dat ik er persoonlijk ondersteboven van was. Hij zag er al een jaar of tien uit alsof hij elk moment kon doodvallen. Niemand verwachtte dat die man oud zou worden. Als Prince sterft, dan zal ik pas verdrietig zijn. Mijn grote kleine held!

Ena: Ik ben een MTV-meisje van 1989. Toen ik drie jaar was, stond ik al te playbacken met MTV op de televisie. Zo heb ik ook mijn Engels geleerd. Ik had nog geen benul van wat ik allemaal zong of zei, maar de klanken waren wel juist. Ik was een echte MTV-spons: zingen, dansen, de looks van de videoclips kopiëren...

Sensimilla: Mijn mama had een dansschool in de jaren tachtig en zij heeft me veel leren kennen in die tijd. Alles van Prince toen ik acht was, en ook het eerste concert van Prince dat jaar. Ik was totaal verkocht: meteen en nog altijd een hardcore fan.

Ena: Elke zomer gingen wij naar Macedonië, waar mijn grootouders wonen. Daar had je dan een totaal andere muziekcultuur. De trouwfeesten waren daar zowat het enige wat er was qua grote feesten. Een tractor met aanhangwagen en daarop de Balkanband, midden in de velden. Ze beginnen te spelen om acht uur ’s avonds. Alle meisjes maken zich klaar, doen hun make-up en dan gaan ze naar de paar lichtjes in het donkere veld, en daar is het de hele nacht feest op Balkanmuziek over gebroken harten en harde tijden.

Sensimilla: Nee, Ena is er al vijf jaar niet meer geweest. We hadden het er onlangs over, dat we dat echt eens moeten doen.

Ena: Cultuurschok! Nee, ik zal je overal mee naartoe nemen!