Interview: Hermann en Yves Huppen
Vader Hermann is een van de meest gerespecteerde striptekenaars van ons land. Zoon Yves begint stilaan naam te maken als scenarist van beklemmende thrillers. Samen maakten ze al een vijftal stripalbums, waarvan Zhong Guo het recentste is.
Zhong Guo is een spannend verhaal dat zich afspeelt in het China van de nabije toekomst. "Een smerig en ranzig soort futuristisch China, waar de achtersteegjes vol vuiligheid liggen," verduidelijkt Hermann grijnzend. Yves - die zijn scenario's signeert als Yves H., kwestie van zijn beruchte achternaam wat weg te moffelen - vertelt waarom: "China leek me interessant als uitgangspunt, omdat het een enorm land is dat zich aan het openen is. Het is communistisch, maar toch wordt geld verdienen daar niet als iets vies beschouwd. Vandaar dat het een ideaal decor is voor een thriller die zich afspeelt in de toekomst."
Fiston
GUIDO: Yves, hoe was het om als zoon van de beroemde Hermann je weg te banen als stripauteur?
Yves H.: In het begin was dat natuurlijk een puur voordeel. Mijn pa kent de weg in de stripwereld, heeft alle contacten die je je maar kunt indenken. Ik ben ook opgegroeid met strips, heb ze bij wijze van spreken met de paplepel binnengekregen. Dat maakte het makkelijker om gelanceerd te geraken. Maar na een tijdje werd het wel moeilijker. Toen kreeg ik het gevoel dat er in dikke letters fiston op mijn voorhoofd stond geschreven, het verwende zoontje. Toen de tijd gekomen was om zelf naam te maken, werd mijn achternaam eerder een last dan een voordeel.
Hermann: Maar hij is geen fiston hé. Kijk, de eerste keer toen wij samenwerkten waren er ongetwijfeld mensen die zeiden: "Ach, Hermann wil zijn zoon lanceren." Maar ondertussen hebben we samen al een pak albums gemaakt. Denk je nu echt dat ik met Yves zou blijven werken als ik zijn scenario's niet goed vond? Dat zou voor mezelf een wel heel domme carrièrezet zijn.
GUIDO: Hoe werken jullie eigenlijk samen? Yves, jij bedenkt het verhaal?
Yves H.: Absoluut. Ik schrijf het scenario, maak de pagina-indeling en de dialogen en stuur die in stukken door naar mijn vader.
Hermann: En ik begin te tekenen. Ik hoef me niet per se aan zijn pagina-indeling te houden, ik zoek zelf de beste camerastandpunten en zo, maar wat de inhoud betreft hou ik me strikt aan het scenario.
GUIDO: Dus jullie overleggen niet over het verhaal?!
Hermann: Nooit!
Yves H.: (schudt zijn hoofd) Doen we niet.
Hermann: De enige keer dat je mij zou horen over het verhaal is als ik hem zou betrappen op een fout of een onlogische wending in het scenario.
Yves H.: Mijn vader ontdekt het verhaal al tekenend. In Zhong Guo heeft hij pas vanaf een bepaald moment doorgehad wie nu eigenlijk het echte hoofdpersonage was, net als de lezer.
Hermann: Zo heb ik het het liefst. Als ik met een scenarist werk, dan laat ik het verhaal gewoon op me afkomen. Zo blijft het ook voor mij spannend.
Pensioen
GUIDO: Hermann, je bent 65. Strikt genomen heb je de pensioenleeftijd bereikt. Je bent toch niet van plan te stoppen?
Hermann: Man, wat zou ik dan moeten doen? Over straat slenteren met mijn handen in mijn zakken? Bier drinken? Niets daarvan: ik werk voort. Mijn gezondheid is 100% in orde, dus misschien kan ik wel nog 10 of 15 jaar werken. Ach, die pensioenleeftijd, dat is dikke zever. Vijfenzestig, da's een getal als een ander. Da's zoals 1 januari, iedereen maakt daar een heisa rond, maar in de praktijk wil dat niets zeggen.
GUIDO: Misschien is de tijd gekomen om een definitief meesterwerk te maken, de ultieme Hermann?
Hermann: (haalt zijn schouders op) Nog zoiets waar ik totaal geen belang aan hecht. De definitieve Hermann, en dan? (houdt zijn wijsvinger tegen zijn slaap) Dan kan ik een kogel door mijn kop jagen, want dan is alles volbracht? Nee nee, laat mij maar rustig doorwerken zoals ik bezig ben.
GUIDO: Beloofd!
(HDP)