Amp Fiddler: Waltz of a ghetto fly

Opgegroeid onder de vleugels van George Clinton, de oppergod van de funk, muziek opgenomen met Prince, kleine oppergod van pop en soul, gespeeld met Jamiroquai, gezongen met Seal, daar moest meer muziek van komen.
Amp Fiddler mag nog steeds een onbekende naam blijven, als je ziet met wie hij al arm in arm rondliep moet dit haast een superplaat zijn!

Oppervlakkig, geen inhoud, dom, stom en dansende wichterij. Daarmee geeft Joseph 'Amp'Fiddler meteen zijn idee mee over sommig dansvloer- en entouragevolk in 'Superficial'. Hij zingt over onbenullige snolletjes en dwaze machomossels, maar de track swingt, funkt en soult wel dat het niet meer normaal is, géén superficiality in zijn muziek dus. Een zuivere ent van wat je in dit hele album mag verwachten en meer dan een inlossing van de hoge verwachtingen. Fiddler laagt elke song met een warme seventies-gloed, zingt honingzoet en laat zijn plaatklank als kostbare parels door zijn vingers gaan. Hij voegt zich zonder boe of ba in de rij klassiekers bij Bilal, George Clinton, Stevie Wonder, zelfs de hypersexy sound van Marvin Gaye, hij lijkt een geheim lang bewaard te zijn dat nu even iedereen op zijn plaats komt zetten. Songs voor vroeg in de morgen, ergens op een verzwoelde dansvloer of tussen passionele lakens, Fiddler beheerst van dansgevoel tot pure muziek in passie gegoten. Van de verleidingsdans van 'Eye to eye' tot de verfunkte dans van de ghettovlieg elke keer op en top funk-, soul-, hiphop- en r&b-vernieuwing!

Je kan dan denken dat funk en soul enkel nog bakkenvol in de tweedehandswinkel te shoppen ligt, bij Amp kan je gewoon zijn debuut-cd in elk cd-winkelrek anno februari 2004 gaan halen. We raden je heel sterk aan dit met mogelijke geliefden te beluisteren, er komt zeker een vrijpartij van!

(LAD)