Studente (over)leeft maand lang op gratis restjes
Een maand lang leven op restjes groenten en fruit die winkels niet goed genoeg vinden om zelf nog te verkopen? Studente Jill De Graaf (20) deed het. Ze geeft al bijna een maand lang geen cent uit aan eten of drank omdat ze het probleem van onze wegwerpmaatschappij wil aankaarten. “En ik heb geen enkele dag honger gehad.”
GUIDO: Waarom wou je een maand lang op restjes leven?
Jill: We leven in een wegwerpmaatschappij en ik wil daar iets aan veranderen. Wij moeten het probleem erkennen en met dit project heb ik dat mogelijk gemaakt. Mijn doel is echter nog lang niet bereikt, dus mijn project eindigt hier zeker en vast niet.
GUIDO: Hoe heb je het gedaan?
Jill: Ik heb al mijn kasten leeggemaakt, heb een tas genomen en ik ben naar de winkel gegaan om daar te bedelen om eten dat zij niet meer gingen verkopen. En zo heb ik een maand lang gratis eten bij elkaar gesprokkeld.
GUIDO: Is bedelen om eten niet moeilijk?
Jill: Ja, dat is echt het moeilijkste van heel het project. Die mentale stap die ik telkens opnieuw moet zetten en mezelf constant in een nederige positie plaatsen, dat is moeilijk. Ik word in zeven op tien winkels afgewezen en naar buiten gestuurd. Soms lukt het gewoon echt niet. Daarom heb ik twee winkels waar ze weten dat het voor een project is en waar ik dus naartoe kan gaan als ik echt geen eten vind die dag.
GUIDO: Als je zo vaak wordt afgewezen, heb je dan nooit echt honger gehad?
Jill: Nee, ik heb geen enkele dag honger gehad. Het tegengestelde zelfs: ik heb goed gegeten en ik heb groenten en fruit leren kennen dat ik normaal nooit zou kopen. Er waren wel momenten dat ik bijna iets kocht zonder dat ik het zelf besefte. Maar ik heb het nooit echt lastig gehad, mede dankzij de positieve reacties van de buitenwereld.
GUIDO: Je gaat ons toch niet wijsmaken dat je geen enkele keer gezondigd hebt?
Jill: Geen enkele keer! Gek hé, ik sta er zelf ook versteld van.
GUIDO: Heb je tips voor wie net als jou verstandiger wil omgaan met eten?
Jill: Ga bij kleine handelaars langs, want de groothandelaars sturen je onmiddellijk weg. Wees nederig, ook in je kledingstijl. Ik heb echt gemerkt dat het er van afhangt hoe je je kleedt of ze je iets meegeven. En blijf positief, want als je daar met een verdrietig gezicht staat, heb je nog veel minder kans dat ze je eten geven. Maar het belangrijkste is doorzettingsvermogen. Geef de moed niet op en blijf er gewoon voor gaan.
Wie het project van Jill wil volgen, kan dat op haar blog
www.jilldegraaf.wix.com/levenoprestjes
(LVM)