Stany Crets

Meneer Crets studeert. De vroeg grijzende kwajongen liep een jongedame de kleren van het lijf als Jerommeke in De Duistere Diamant, en samen met spitsbroeder Peter Van den Begin teisterde hij des VTM-kijkers lachspieren in Sketch à Gogo.
Geloof het of niet, daar zijn ettelijke jaren van doorwrocht studentenleven aan voorafgegaan!

Crets: Na mijn humaniora ben ik assistent in de psychologie gaan studeren in Antwerpen, omdat ik van thuis uit niet naar de toneelschool mocht. En toen ik zeventien was, luisterde ik nog naar wat ze thuis zeiden. (lacht) Mijn ouders redeneerden dat ik eerst een deftig diploma moest halen, zodat ik mijn boterham kon verdienen. Ik heb die drie jaar niet echt veel uitgevreten, maar was desondanks toch geslaagd. Die psychologie was echt mijn ding niet. Ik vrees dat ik iets te cynisch ben om in de sociale sector rond te lopen.

"Geef me gewoon dat diploma!"

GUIDO: Hoe doe je dat: iets studeren zonder motivatie, en toch slagen?

Crets: Door een zeer emotionele speech af te steken bij de verdediging van mijn thesis. Daar was ik namelijk op geflest, en mijn promotoren wilden er ook hun handtekening niet onder zetten, dat was not done. Mijn thesis ging over 'De Noodzaak van Dramatische Expressie", en ik had die volledig uit mijn duim gezogen. Die mensen hadden natuurlijk ook wel door dat ik daar geen enkel boek voor had gelezen. Het was een puur persoonlijke theorie. Waarschijnlijk wordt die thesis ooit nog ontdekt als een baanbrekend werk. (lacht) Toen heb ik een emotioneel betoog gehouden dat ik eigenlijk toch niets met dat diploma ging doen en dat ik toch naar de toneelschool zou gaan... Ik zei: "Geef me gewoon dat diploma, en dan zijt ge voor de rest van uw leven van mij vanaf." (lacht) En het is gelukt: ze hebben me er doorgelaten, maar ik heb met de hand op het hart moeten beloven dat ik nooit ofte nimmer als psychologisch assistent zou gaan werken en dat ik onmiddellijk op de planken zou gaan staan.

Een ander soort zwijnerij

GUIDO: Toen je uiteindelijk op Studio Herman Teirlinck terechtkwam, was dat dan wat je ervan verwachtte?

Crets: Nee, absoluut niet. Ik wou toneel spelen, maar op de toneelschool heerste een zodanig streng regime... Wat we daar allemaal moesten doen, en de manier van lesgeven, daar was ik het vaak niet mee eens. Ik was toen ook al wat ouder dan de meesten van mijn medestudenten, en op die leeftijd maakt drie jaar echt nog wel een verschil uit. In het begin voelde ik me daar absoluut niet op mijn gemak, maar dat is snel bijgedraaid, vooral dankzij het sociaal leven.

GUIDO: Aha? Vertel!

Crets: (lacht) Dat is waarschijnlijk wel vergelijkbaar met het sociaal leven op om het even welke faculteit aan de unief, maar aan de toneelschool gaat het allemaal net iets sneller qua vrijheid blijheid, qua alles kan en alles mag... Je werkt als toneelstudenten zo intens en intiem met elkaar samen dat de mogelijkheden tot verbroedering en verzustering zich heel snel aandienen, if you know what I mean.

GUIDO: Maar dat zal toch wel anders geweest zijn dan de typische studentikoze zwijnerij?

Crets: Da's juist. De zwijnerij à la studentendopen en zo, die vond je bij ons niet. Er werd wel heel veel en hard gedronken, maar het was een ander soort zwijnerij. En in mijn psychologiejaren was ik nog een brave jongen. Ik had het niet zo voor het studentengebeuren. Ik voelde me niet geroepen om lid te worden van een studentenclub of zo. Een student pur sang ben ik nooit geweest.

(HDP)