Tsar B: "Als student wou ik vooral mezelf bewijzen."

Het nieuwe album van Tsar B heet To The Stars. Wie Justine Bourgeus afgelopen zomer op het Cactusfestival heeft gezien, weet dat de klassiek geschoolde muzikante ook live de sterren van de hemel speelt. Niet te missen: op 22 oktober brengt Tsar B samen met multi-instrumentalist Dijf Sanders een hommage aan de cultreeks Twin Peaks op het slotfeest van Film Fest Gent in de Vooruit.

Da's trouwens niet het enige wat Tsar B van plan is op het Film Fest Gent, want als componiste neemt ze ook deel aan het verjaardagsprogramma 25x2. Om de 50ste verjaardag van het festival te vieren, werden 25 componisten gekoppeld aan 25 filmmakers om samen exclusieve kortfilms te realiseren.

GUIDO: Een soort filmische blind date?

Tsar B: Eigenlijk wel. Ik moest op heel korte tijd een stuk muziek maken, waarmee Jessica Woodworth dan aan de slag is gegaan. Ik was oprecht blij toen ik hoorde dat zij mijn muziek zou gebruiken. Ik ben erg benieuwd naar wat ze ervan gaat maken. Ze had carte blanche, maar ik heb haar wel verteld dat de muziek geïnspireerd was door iets persoonlijks, namelijk een vriend in Brussel die we zijn kwijtgeraakt...

GUIDO: Werk je als filmcomponiste meestal omgekeerd?

Tsar B: Ik maak vaak muziek voor tv-series. Doorgaans word ik gevraagd door een regisseur of producer die ik ken van een ander project. Ik ben dan meestal heel blij dat die aan mij heeft gedacht en wil hem of haar gelukkig maken, maar dat wil niet zeggen dat ik geen vrijheid heb. Ik zal als componiste nooit mijn ziel verkopen. Zo heb ik onlangs nog nee gezegd tegen een serie die volgens mij te veel ging over - weer maar eens - white kids problems.

GUIDO: Knokke Off?

Tsar B: (lacht, maar antwoordt niet) Voor mijn videoclips is het dan toch weer andersom, dan is er eerst de muziek en vertrekken we daaruit om beelden te maken. Dan zeg ik tegen regisseur Lennert Madou dat ik op een fake paard zou willen rijden, of mijn viool in brand wil steken. (lacht) Hij zucht dan eens diep, maar uiteindelijk brengt hij het toch altijd prachtig in beeld.

Hart en ziel

GUIDO: Hoe bedenk jij nieuwe muziek? Hoor je die in je hoofd?

Tsar B: Ja, maar heel vaag. In flarden. Ken je dat, een droom die je je wel herinnert, maar net niet kunt vangen als je wakker wordt? Het is er wel, maar het is ongrijpbaar. Ik ga dan aan mijn laptop zitten en probeer één laag vast te leggen. Een baslijn bijvoorbeeld. Dat wordt dan de basis van een muzikale constructie, die laag per laag vorm krijgt. Ik doe iets, en mijn brein pikt er vervolgens op in. Wel zot eigenlijk.

GUIDO: Ben je zelf soms verrast door het resultaat?

Tsar B: Da's trippen ja, dat er plots een stuk muziek is dat een paar uur geleden nog niet bestond. Een onbeschrijflijk gevoel. Ik was bijna vergeten hoe dat voelde, omdat ik het heel druk heb gehad met een serie, maar als je iets schrijft voor jezelf, waar je je hart en ziel in kunt leggen, dat is een heel apart gevoel. Soms ontdek je dan dingen die je over jezelf nog niet wist.

GUIDO: Al sinds de uitvinding van de mp3, meer dan twintig jaar geleden, zijn muziekalbums doodverklaard, maar bijna alle artiesten blijven ze maken. Hoe komt dat?

Tsar B: Wat stel je voor dat we anders doen, alleen maar singles uitbrengen? Zou kunnen hoor, want de songs op mijn laatste album heb ik niet in één welbepaalde periode geschreven, maar ik heb wel hard gewerkt aan het album en ik vind dat mijn songs samen een verhaal vertellen, zoals een boek. Ze kunnen op zichzelf staan, maar het album is één geheel, wat dan weer een meerwaarde geeft.

GUIDO: Zou jij een leven als studiomuzikante kunnen leiden, of zou je het podium missen?

Tsar B: Goeie vraag, want het is voor het eerst in mijn leven dat ik zo graag optreed. Vroeger concentreerde ik me te veel op frontvrouw zijn, wat niet klopte. Ik zat voortdurend in de studio te friemelen aan knopjes, en plots stond ik op een podium wat te zingen. Nu speel ik weer meer synthesizer tijdens optredens. De band is eigenlijk supercomplex. We bespelen elk vijf instrumenten. Moeilijk en spannend, but I love it. Maar goed, in de toekomst zal ik waarschijnlijk wel meer componeren dan optreden. Ik zou zo'n glazen huisje willen om in te werken...

GUIDO: Een tiny house?

Tsar B: Nee, meer zo'n kant-en-klare container waar veel zonlicht naar binnen kan. Daarin aan een houten bureautje zitten componeren, ergens in een bos... Dat is mijn toekomst, denk ik.

Toegepaste Economische Wetenschappen

GUIDO: Jij hebt Toegepaste Economische Wetenschappen gestudeerd.

Tsar B: Klopt. Ik heb die studie ook afgewerkt, hoewel ik toen al werkte als muzikante.

GUIDO: Mag ik dat een bizarre studiekeuze vinden voor een artistiek persoon als jij?

Tsar B: Dat mag, maar economie was op dat moment, toen ik achttien was, iets waar ik weinig van afwist en waar ik wel nieuwsgierig naar was. Ik kwam uit de Latijnse en ik vroeg me af: geld, wat is dat eigenlijk? Daarom ben ik aan die studie begonnen. Ik speelde toen al bij School is Cool, wat soms aanleiding gaf tot schizofrene situaties. We stonden bijvoorbeeld op Pinkpop te spelen terwijl ik de dag daarop examen Fiscaliteit had, dat soort toestanden. Gelukkig had ik als student een kunstenaarsstatuut, waardoor ik weinig naar de les moest en al eens kon schuiven in mijn examenkalender. Ik was de enige artiest op de faculteit, denk ik, en ze waren eigenlijk wel blij met mij. (lacht) Ze hebben me goed begeleid en ik was altijd geslaagd.

GUIDO: Heb je ooit iets gedaan met je diploma?

Tsar B: Nee.

GUIDO: Waarom dan al die moeite?

Tsar B: Ik heb altijd een grote drang gehad om mezelf te bewijzen. Alsof ik wou tonen dat ik niet alleen maar wat muziek stond te spelen, maar ook nog goed was in wiskunde. Dat is een beetje de vloek van het ASO, vind ik. Iedereen moet in het secundair zo breed mogelijk alle vakken blijven volgen, terwijl je misschien op jonge leeftijd al megagoed bent in iets en jezelf beter daarop zou concentreren.

GUIDO: Heb je je studententijd gemist door al vroeg professioneel in een groep te spelen?

Tsar B: Het was gewoon anders. Als we met School is Cool na een optreden iets wilden gaan drinken, kon ik vaak niet, omdat ik moest blokken. Maar anderzijds had ik wel meer vrijheid dan mijn medestudenten, omdat ik bijna nooit naar de les moest.

GUIDO: Zou je het anders doen, als je opnieuw kon beginnen?

Tsar B: Nee, dat nu ook weer niet. Ik ben nogal pragmatisch in zulke dingen. Het verleden is wat het moest zijn. Met exen heb ik dat ook. (lacht)

Tekst: Herbert De Paepe

Foto: Oriane Verstraeten - Uber and Kosher