M.I.A.: Arular

Maya Arulpragasam moet de natte droom van menig muziekmarketingboer zijn geweest. Ze groeide op midden de kogels van de Tamil Tijgers-onafhankelijkheidsstrijd op Sri Lanka. Ze verhuisde naar een mottige, agressieve wijk in Londen, ontdekte muziek, bloeide open tot een mooie jongedame, ontmoette Peaches en opeens stonden de platenlabels keihard op de deur te bonken.
 En klinkt het?

Het klinkt vooral ragga-bhangra-Caraïben-crunk-hop-grime met verder nog héél wat andere invloeden. Vurig, keihard gemeend, kluitje militant, sexy, heel goed te dansen en anders.

Maar met haar klauwen en mooie snoetje zal Maya ongetwijfeld nog harder haar eigen ding blijven doen, vast net zoals Arular er kwam. Arular staat propvol met haar eigenzinnige mix van blij en kwaad. De vrolijke ragga-riddim van ‘Sunshowers’ op een tegenstrijdige tekst die tussen liefde, westers racisme en moord heen en weer holt. Door de nogal moeilijke slang is het vaak raden naar wat Maya écht bedoelt en of haar agenda een kwaaie of pop-onnozele is. Misschien kunnen wij simpele westerlingen oorlogsroots en dansmuziek maar moeilijk rijmen. Dat maakt het natuurlijk wel blijvend intrigerend, maar zet ons evengoed te kakken. Zoals heel wat homo's die ook eens graag een dancehall-stapje zetten pas laat doorhadden wat ‘bun di chi-chi’ echt wilde zeggen. Dus, van de sexy vlammende dancehall ‘Galang’, het wrangere ‘Fire fire’ tot het gekke/rauwe ‘Sunshowers' blijft Maya spannend én helder.

(LAD)