Prime

Dat een stel goeie tot uitstekende acteurs niet volstaat om een draaglijke film te maken, bewijst Prime, een romantische komedie die maar niet kan kiezen tussen Friends en My Big Fat Greek Wedding, en bijgevolg pijnlijk op z'n gat valt.
 Hier is het verhaaltje: in New York wordt een pas gescheiden vrouw van 37 verliefd op een Joodse jongen van 23. Wat ze niet weet is dat die jonge ket de zoon is van haar therapeute. Kortom, hommeles, zowel over het leeftijdsverschil als de verschillende godsdiensten. Klinkt al niet geweldig interessant? Wacht tot je ziet wat regisseur Ben Younger ervan gebakken heeft. Hij stapelt een flauwe variant op de 'We were on a break'-storyline uit Friends bovenop een extreem dunnetjes overgedane The Graduate, probeert en passant een graantje mee te pikken van etnische liefdeskomedies à la Moonstruck en My Big Fat Greek Wedding en overgiet dat met een zoutloos 21ste-eeuws arty-fartysausje. Been there, done that, yawned all over it. Maar het moet gezegd zijn, de twee leadactrices die Younger te pakken heeft gekregen, doen het uitstekend. Het zijn dan ook niet de eersten de besten: Uma Thurman is supersexy en adorabel. Ze hoeft niet steeds vijfentwintig ledematen per scène af te hakken, we weten al sinds The truth about cats and dogs dat ze zich prima uit de slag trekt in dit soort licht verteerbare lach- en traanfilms. En ook Meryl Streep is zeer goed als de met zichzelf worstelende therapeute: ze speelt ingehouden en toch grappig. Alleen jammer dat het script waarmee ze in de weer moesten zo vlakjes en flauw was. Mislukt dus, maar dat ligt absoluut niet aan de dames.

(JC)