Peter Van De Veire

Nog geen jaar nadat hij Wim Oosterlinck was opgevolgd in de ochtend bij Studio Brussel, werd Peter Van de Veire door de vaksite RadioVisie uitgeroepen tot 'Radiopersoonlijkheid van het jaar'.

  Wie 's morgens tussen zes en negen nog in z'n nest ligt of - het kan altijd erger - liever naar Deckers & Ornelis luistert, kent Peter vast wel van de geslaagde 'Music for Life'-charitystunt, heeft 'm in zijne puren gezien op de 'Laat wat zien'-campagne van Kom op tegen Kanker, of legt examen bij 'm af. Want inderdaad: Peter van de Radio geeft ook les aan de hogeschool!

 

 

"Ik heb me niet op de drank of de blanke maagden gestort, maar het is altijd wel leuk om iets te winnen natuurlijk," zegt Peter wanneer we hem vragen hoe het voelt om 'Radiopersoonlijkheid van het jaar' te zijn. "Zeker omdat het van een website komt waar mensen zich echt inzetten om radio een volwaardige plaats in het medialandschap te geven. Als zij 16.000 mensen vinden die ervan overtuigd zijn dat ik de beste radiopresentator van het land ben op dit moment, dan kan ik alleen maar het hoofd buigen en dankjewel zeggen."

 

Wim Oosterlinck leeft!

 

GUIDO: Was het geen extra opsteker dat je net nu die prijs hebt gewonnen? Nu je StuBru zo succesvol hebt gedepanneerd na het vertrek van Wim Oosterlinck?

Peter: Goh, dat is heel dubbel natuurlijk. Een dik jaar geleden zeiden ze me dat Wim ging vertrekken, maar ik wist toen al dat ik vanaf september de ochtend voor mijn rekening zou nemen. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik Wim moest opvolgen. Wel dat ik een ochtendprogramma kreeg, en dat ik daar iets goeds van moest maken, vooral op mijn manier dan. Ik had en heb ondertussen wel een eigen stijl ontwikkeld, waarbinnen ik mijn eigen accenten kan leggen. Maar Wim was natuurlijk wel een straffe radiomaker. Allez ja, dat is hij nog steeds. Ik mag niet doen alsof hij dood is. Sommige mensen denken van wel, maar ik kan het hier en nu officieel bevestigen: Wim Oosterlinck leeft nog! (lacht)

GUIDO: Waar haal je de energie om 's morgens zo actief te zijn?

Peter: Ik drink elke ochtend een koffie en eet een suikerwafel. Maar ik ben vooral blij dat ik dit mag doen en ik ben er heel hard mee bezig. Een ochtendprogramma begint niet om zes uur, maar al de dag ervoor. Het is eigenlijk al een hele tijd bezig in mijn hoofd. Ik ga op tijd slapen en sta op om kwart voor vier. Op dat moment voelt het alsof ik de avond ervoor 10 Duvels heb gedronken en iemand een groot stuk beton op mijn lichaam heeft gelegd, met nog een paar Poolse arbeiders erbovenop. Maar eenmaal ik de wekker kan uitzetten en uit mijn bed kan stappen en in de douche kan kruipen, dan ben ik gered. Dan lukt het wel weer, en heb ik twee à drie uur voorsprong op een normale mens. Dan voel je dat de wereld wakker wordt. Het nieuws stroomt binnen en de kranten ruiken nog vers. Dan pas ben ik echt vertrokken.

GUIDO: Schep je er een sardonisch genoegen in om 'normale' mensen op een onmogelijk uur uit hun bed te bellen?

Peter: (lacht) Ik maak daar geen overdreven misbruik van, denk ik. Ik heb natuurlijk een beetje een mentaal voordeel, maar ik schepte er evenveel sardonisch genoegen in om mensen op te bellen toen ik nog tussen vier en zeven presenteerde.

 

Peter van de Hogeschool

 

GUIDO: Jij doceert op de Hogeschool Antwerpen . Vertel!

Peter: De conservatoriumstudenten die Woord volgen, krijgen van mij het vak Radio. Dat komt neer op plaatjes af- en aankondigen. Ik leer hen de basis aan. Anderzijds probeer ik hen ook de straffe dingen mee te geven die je met radio kan doen. Sommige mensen hebben echt geen benul van wat met radio allemaal mogelijk is. Die gasten kennen niets van radio, die beginnen echt van nul. Met radio kun je ook een verhaal vertellen. Je kan mensen gelukkiger of ongelukkiger maken. Sferen oproepen, de luisteraars een bepaalde gedachtegang en fantasie geven. Op dat vlak is het een heel straf en sterk medium. Maar op de hogeschool beginnen we met de introotjes van platen. Dat is heel technisch bezig zijn met het radiovak. Daar staat een stokoude radiostudio en een stokoud mengpaneel, maar dat werkt allemaal perfect. En wij spelen eigenlijk de hele tijd radio. Er kruipt iemand achter de microfoon, die doet zijn intro's en kondigt zijn platen aan en af en maakt een radioverhaal. De anderen doen intussen de techniek. Ik reflecteer dan en zeg wat er goed en niet goed was. Op die manier ontstaat een soort leerproces. Maar ik heb absoluut geen ambitie om voor een aula grote radiowetten te gaan dicteren. Verre van. Het is een leuk systeem, omdat het heel praktisch is. We zijn inhoudelijk bezig, maar altijd aan de hand van praktische voorbeelden.

GUIDO: Houdt dat contact met studenten je zelf jong?

Peter: Absoluut! Het voordeel is dat die gasten veel dingen in vraag stellen. Als ik dicteer wat ze moeten zeggen op welk moment, dan nemen zij dat niet zomaar aan. Ze vragen zich af waarom ze dat moeten doen, en of het niet anders kan. Vaak heb ik gelijk, maar soms moet ik mijn mening toch wel herzien. Het is heel confronterend, en dat is goed. Uit het contact met mijn studenten leer ik dingen en merk ik dat de wereld aan het veranderen is. Het is nodig in een job zoals de mijne dat ik mijn kop openhoud voor dat soort dingen.

GUIDO: Heb je zicht op je reputatie bij je studenten?

Peter: Eigenlijk niet. Het laatste wat ze zeiden is dat ze zich amuseren, maar ik lig er eerlijk gezegd ook niet echt van wakker. Ze hebben me gevraagd om dit te doen, en ik wil vooral mensen warm maken voor het radiovak. Ik wil ook zorgen dat ze weten waaraan ze zich kunnen verwachten als ze erin zouden verdergaan, en dat het veel voordelen heeft. Soms zeggen ze wel dat ik vrij streng ben, maar bon, als je niet streng bent als je lesgeeft, dan heeft het ook geen zin denk ik. Ik ben streng, maar geweldig rechtvaardig. Ik leg ook uit waarom ik iets niet goed vind. Ik stel hen ook voortdurend vragen, wat ze er zelf van denken. Op dat vlak is het heel open.

GUIDO: Je hebt je ook flink wat verantwoordelijkheid op de nek gehaald, want je beslist mee over de toekomst van jonge mensen.

Peter: Ik zeg altijd tegen die mannen dat ik niet verwacht dat ze luisteren naar Studio Brussel en dat ik nog veel minder verwacht dat ze Studio Brussel-presentatoren worden. Ze mogen hun eigen muziek meebrengen, en dat gaat van pop tot zware jazz. Of ik nu bepalend ben in de verdere loop van hun carrière… (denkt na) Als ik een goede invloed heb, ok, maar ik denk niet dat ik mensen traumatiseer. Hoop ik toch...

GUIDO: Hoe verloopt een examen Radio?

Peter: Dat is gewoon een uur radio maken. Ik verwacht dat ze hun muziek meebrengen en hun voorbereidingen hebben gemaakt. Dan moeten ze een uur lang achter de microfoon zitten en een muziekprogramma aan- en afkondigen. Dat is voor hen geweldige stress, maar als ze er vanaf zijn, dan beseffen ze wel: shit, we hebben een uur radio gemaakt. Dat is wel straf voor iemand die anders waarschijnlijk nooit in een radiostudio zou zijn beland.

 

(HDP)